Bizimkiler zaten muacır şaşırmıyorum o yüzden cimrilik durumlarına.
Ya ben yine de seviyorum beni sevdiklerine de inanıyorum sayıyorlar da o yüzden yakın olmakla hiç sorun yaşamadım. Bu maddi konuları bir kenara bırakıyorum yoksa söylenecek çok şey var. Gerçekten yapmak zorunda değiller düğünü de altını da. Sonuçta bu yola biz çıkıyorsak başımızın çaresine bakmalıyız ya da baştan konuşmalıyız destek olacak mısınız diye. Öyle altın falan istemek aşırı ayıp buluyorum. Sadece insan birazcık daha çaba görmek istiyor sevildiğine dair. Yapamayacak durumda olsalar zaten ağzımı açmam, maddiyat için insan kırmam ama önden hazırlansalar yaparlardı çoğu şeyi o dönem ülke bu durumda değildi. Ben en çok habersiz bilezik bozunca üzüldüm. Küçük altınlar bozulsa neyse hani ama bilezik asla takmayacak bile olsam başka bir takı değil mi? Biz kaç sene çıktık bu çocuk kaç yaşında yani evlenecek belli insan kendini hazırlamaz mı, o ev eşime kalmış yıllarca kira geliri gelmiş insan oradan kenara koymaz mı? Burada kv de suçlu değil daha çok babada ama kv bileziğin bozulduğundan haberi var yanlış yapıyoruz demesi gerekmez mi? O olay halen canımı sıkıyor. Annem ben elleri düzelince bir tane daha takarlar diye beklerken siz onları da bozmuşsunuz size hiç yakıştıramadım dedi diye kötü oldu. Ben pişman oldum anneme söylediğime sanki altın peşindeymişiz gibi oldu. Kv de diyor ben sorunlarımı anlatmam aile içinde tutarım sanki annem aile değil yani. Ben de dedim annemle benim aramda başka bir bağ var ben onunla her şeyi konuşurum verdiği tepkide haklı olduğu şeyler var ama bana sorsaydı asla söyleme derdim o da onun bileceği şey, annem sandığınız gibi altın peşinde değil ama nasıl görmek isterseniz öyle görürsünüz ben değiştiremem dedim bir daha da hiç açmadım konuyu. Öyle üstü örtüldü ama sanki annem kötü oldu sadece onlar hata yapmamış gibi oldu o canımı sıkıyor.