Bu ilk çocuktaki birebir halimiz. Ben evden kovmuştum, gitmişti, o ağlak zırlak bebişle bi başıma sabahlamıştım. Ertesi gün valizimi hazırladım gidiyordum, kayınpeder beni seviyorsan dur demişti, durmuştum
afedersin kendimi damızlık dana gibi hissediyordum. Kimsem yok diye ezmişti bayağı. Senin eş de benimki gibi uykusuzluğa gelmeyip zırvalıyor. En dayanamadığım lafı da sabah ben işe gidicem oluyordu. Sanki biz evde akşama kadar uyuyoruz oluyordum
ele avuca geldikçe verdim omzuna al sen bak beğenmiyorsan dedim. Sen uyut dedim verdim yastığı
işe başlayınca besledi biberonla, Altını değişti Allah var şimdi, hakkını yiyemem. dün çorbasını içirdi ben rahat rahat yedim, sonra ben oğlanı pışlarken o kızını uyuttu
o halimizden bu hale geldik. Ben bu defa yenidoğana karıştırmıyorum, sürekli emdirmicem dedim ve daha rahatız. . 11de emen cocuk 4te kalkıyor emmeye artık.
Az sabır bak 2 ayı bitti 1 ayı kaldı, bu halleri büyüdükçe çok özleniyor inan. Boşuna eşinle birbirine girme çocuk yüzünden. Hoş bundan sonraki çoğu tartışma hep çocuk yüzünden olacak