Kız bende yine o kadar yemiyordu ama annemde götürüyor gerçekten
Bu aralar bize ekstra düşkün oluyorlarmış malum, seninki de memeye düşerek gösteriyor bunu demek ki. Önceki mesajlarına istinaden inan hepimiz öyle süreçler yaşıyoruz, benzer tepkileri veriyoruz. Ben gündüz fırsatım olmadığı için gece çalışıyorum genelde, bebe de bir ara ben ne zaman yatağa girsem o zaman uyanıp, sonra uyumak bilmiyordu. Resmen çıldırıyordum uykusuzluk ve sinirden, “Bu çocuğun bana garezi var” filan diyordum. El kadar bebeye “Ne istiyorsun neeeeee” diye delirip bağırmışlığım da var, ona tepki gösterip korkutmayayım diye sinirden kendi saçlarımı çekmişliğim, kendime vurmuşluğum da var, neler neler… Hani dışarıdan baksan bu kadar tepki verilecek bir şey yok ama o uykusuzluk ve yorgunluk insanı en küçük şeyde darmadağın olacak kadar savunmasız bırakıyor.
Benim annem de benzer tepkiler verirdi biz küçükken ve çok korkardım onun o hallerine. Şimdi aynısını yaşayınca onun neler yaşadığını anlayabildim sonunda. Burada en önemli görev eşte bence, o araya girmese çıldırırdım herhalde. Ben uyutamıyorsam direkt eşimi uyandırıp oğlanı ona veriyorum, kendim de gidip salonda uyuyorum, ben çözümü böyle buldum en son. Oğlan babada durmazsa yine mecbur odaya dönüyorum ama o verilen mola bile bana sakin kalmam için gereken enerjiyi veriyor.