Yanlış bir şey yapmıyorsun ki. Dil gelişimi için konuşmak da çok önemli. Doğum sonrası taburcu olurken çocuk doktoru "Bol bol konuşun, sizi anlamadığını düşünseniz de konuşun" demişti. Ben anne karnındayken konuşmaya başladığım için mi nedir şimdi istiyor ki hiç susmadan onunla konuşalım
İçin rahatlasın diye değil, bu bir uzman tavsiyesi olduğu için söylüyorum, eşimle destek için psikiyatriste gittiğimizde, konu aslında pek de bu olmamasına rağmen adam dedi ki "Bebeğin evin temizlikten parlamasına ihtiyacı yok. Zaten onun için bir şey de ifade etmiyor. Onun ihtiyacı sizin onunla bolca konuşmanız, öpmeniz, sarılmanız, bağ kurmanız. 1,5-2 yıl böyle idare edeceksiniz. Sonra da işleri beraber yapmaya başlayacaksınız" dedi. Annenin sana bu süreçte de öncesinde de yaptığı psikolojik şiddet hepimizin malumu. Ona kulağını tıka. Dedikleri seni etkilemesin. Sen kızına mükemmel bir anne oldun. Üstelik babasının olmadığı zamanlarda bir de onun da yerini doldurmaya çalışıyorsun. Daha ne yapacaksın ya sen de insansın
Emekleme konusuna gelince. Bizimki de hala şu anda yapması gereken pek çok şeyi yapamıyor. Dönemiyor, kolları üstünde yükselemiyor, yüzüstü yatarken kafasını fazla kaldırıp çeviremiyor. Ben yine elimden geldiğinde yüzsüstü tutup pratik yaptırmaya çalışıyorum ama zorlandığında, ağlamaya başladığında ısrarcı olmuyorum.
dayler dayler
Daha iyi bilir tabii doğrusu nedir ne değildir ama Youtube'da izlediğim üç çocuklu bir kadın var. Böyle bir eğitimi olmamasına rağmen bana çocuklarına olan yaklaşımı çok güzel geliyor. Geçenlerde bir videosunda 4,5 aylık bebeğinin henüz dönmediğini ama onu zorlamayı doğru bulmadığını anlatıyordum "Hazır olduğunda o zaten dönecek biliyorum, ben sadece onu destekliyorum, bacaklarını birbirinin üstüne atıp hafif yan çevirerek pratik yaptırıyorum" dedi. O kadar hoşuma gitti ki