İlk 1 hafta zor ama sonrası çok rahat.
Ne kadar doğru bir yönlendirme olur bilmiyorum ama bir şeyler söylemek isterim.
Öncelikle oldukça basit ama çocuğun sevebileceği bir lazımlık almak lazım. Korkusunu yenmesi için lazımlıkla biraz oynayabilir, kıyafetle oturabilir, lazımlıklı bebekler var onlarla karşılıklı oturabilir.
Çocukla eğitimden önce konuşmak gerekir, anne babalar ablalar abiler v3 senin yaşındakiler çişlerini tuvalete yapıyor diye. Ben yaparken yanımda duruyordu. Klozetin kapağını kapatıp ( hen hijyen hem de korkmaması için) Sifonu çekip kakalar çişlet evlerine gitti diyip bye bye yapıyorduk. Çok seviyordu.
Sonra bez değişimlerinde lazımlığa oturdu. Yapmasa bile sıkılana kadar oturduk. Yapınca birlikte klozete döküp evlerine gönderdik. "Lazımlık" adlı bir kitap almıştım. Onu 3-4 kez okuyorduk otururken. Yazıları daha basit ve eğlenceli şekilde okuyordum tabii ben. Bunlar olduğunda kıştı ve yarı çıplak lazımlıkta oturmasını istemedim. Lazımlığı kaldırıp geri bezledim. Oysaki baya alışmıştı. Sonra yazın 2. Kez başladık. Bu sefer bezi direkt çıkardık ve çişin var mı diye sordum. Hep yok dedi. Olsun gel oturalım dedim. Çoğunda yaptı. 1 hafta hep çişiö yok dedi. Biraz üstüne/altına biraz lazımlığa yaptı. Umutsuzluğa kapıldığım 1 hafta idi
sonra çiş var mı sorusuna evet yanıtı aldım. Zamanla çişim geldiler de başladı. Şimdi uyku dışında bezsiz. Bez olarak hep külot bez kullandık zaten kafası karışmasın diye. Ama hala tembelliği mden cesaret edip uyku bezini çıkartamıyorum. Gece çişe kaldırmadığım halde hafta 1 den bile az yapıyor bezine.
2 yaş sendromu ile tuvalet eğitimi bölüm sonu canavarı gibi
ama gözün korkmasın. Hazır değilse çocuk ( yada sen) sonra da alışır. Hangimiz hala bez kullanıyoruz ki
elbelt vakti gelince alışır.
Şimdiden kolay gelsin.