- 13 Haziran 2016
- 1.685
- 3.207
Ben galiba çok bunaldım yaa.. yani nankörlük etmek istemiyorum çok şükür sağlıklı bi evladım anlayışlı bi eşim var falan filan.. ama ben gerçekten çok sosyal ve çok özgür bi kadındım.. eşimle sürekli gezer tozar oldukça hareketli yaşardık.. bi kariyerim vardı.. şimdi sadece bütün gün evde bebek emzirip uyutuyorum uyuyunca uyanacak korkusundan kımıldayamıyorum.. gaz yapacak diye hiçbirşey yiyemiyor içemiyorum. Ela yı uyutma seanslarında gece uykusuna geçeceği zaman karanlık odada saatlerce emerek uyurken benim o karanlıkta artık içim daralıyor.. babamı çok özlüyorum.. Ela yı görseydi keşke diyip duruyorum.. Eşimle başbaşa kalmayı özgür olmayı özlüyorum.. kavga etmek bile lüks oldu sanki kocamla.. ruhen çok ama çok yoruldum.. şikayetlenince kendime kızıyorum Allah başka dert vermesin bunlar güzel günler diyorum falan ama ne biliyim ruhumun daralmasına engel olamıyorum.. çok ama çok bunaldım hiç alışık olmadığım bi hayatın tam ortasında kaldım.. içinden çıkamıyorum..