bitanecik arkadaşım
uzun tedaviden sonra ilk aşılamam tuttu diye uçtuk eşimle havalara, sonra bir yıkım oldu öğrendikki boş gebelik, o kürtaj masasına yatmamak için çırpındımda çırpındım günlerc ağladım benden gidenler, parçalanışım çare olmadı dedi eşim artık sana bişey olacak vazgeç, geçtimde işlem günü bir mektup yazdım eşime ne var ne yok döktüm içimdekini, aile olamadığımız için özür diledim, bitti işlem çıktık biz daha bağlıyız birbirimize eşim daha ilgili, daha dik. ikinci aşılama sonu hüsran 15 gün ağladım söylenen her söze. günaydın diyene nasılsın diyene hüngür hüngür ağladım. yine yanımda eşim. bu üçüncü ama yine yanımda eşim. gelelim aileye eşimin ailesini anmıyorum bile zaten annesi yok, görümcelerim dersen geçmiş olsun bile demedi o kadar, ama eşim bitane başka çok şükür.
annem, sormadı, anlattğımda aman aldır kızım ne ağlıyon bidaha olur dedi. kalkıp geleyim demedi, telefonda teselli edecek ya güya. kardeşim dersen okul derdinde , iki abim var ooo nerdeler , hanım peşinde aynı seninki gibi. babam ise toprak oldu erkenden. olsa ne olurdu. hiçbirşey.
yok arkadaşım bu hayatta bir sen bir eşin bilmez kimse senin acını.o yuzden kahretme kendini üzül üzül ama kahretme. vazgeçme. bak böyle bir eşe sahipsin bu kadar ilgisizliğin arasında. bunları anlatıyorum seninle aynı şeyleri yaşıyorum bazı konularda. hayata meydan oku. çünkü bizim gibiler ancak kendine yeter. yetmeli. bunlarda bizi hayata karşı güçlendiriyor işte. en azından biliyoruz kim ne kadar bizimle. Rabbim eşinle aranı bozmasın. Daima mutlu etsin sizi evladınızda olur inşallah. uzun oldu ama senin üzgün duygularını ta içimde hissettim okuyunca.