Ben de öyle düşünüyorum, eşime kalsa 4 yasına kadar vermez, Hiçte kıyamaz ona. Ama bebişim 23 aylık, onun Peşine koşmaktan bu hamileliğimden hiçbirsey anlamadım diyebilirim, ara vermeden hamile kalmak kardeşler için cok güzel kendimden biliyorum ama anne için yıpratıcıymış. Bizimki geceleri hiç uyumaz, yemek yemez , belki orada biraz düzenli beslenir ve kardes krizini en hafif sekilde atlatır diye düşünmek istiyorum , yoksa üzülüp iyice yemeden içmeden kesilirse mahvolurum. Tuvalet egitiminede başlarız dediler, evde Kardeşini kıskanıp 3 yasına kadar bezli dolanan bebeleri biliyorum , belki arkadaşlarından özenebilir. Bir de klasik Müzikle uyutuyorlarmış, arada bırakırsınız kendi basına uyutmayı deneriz dediler , yani böyle Birsey olsa benim bayramım olur.
Bir de doğum için buraya geldim, bebiş doğunca 1 ay sonra kısmetse İtalya a evime döneceğim, orada herkes kreşe veriyor, en azından sistemi anlasa yeter, yoksa hem KARDEŞ gelsin hem de dilinden anlamadığı insanların arasına bırakınca hepten psikolojisi bozulabilir . Yani ne kadar ağlarken içim parcalansada vermek zorundayım, Orayı sevmesi için dua ediyorum, sonra ufaklık için hazırlıklara başlayabilirim