Kızlar hazır güzel haberimi paylaşmışım sizle nacizane bi iki bi şey dicem size.neler hissettiğimizi en iyi biz biliriz çünkü.Öncelikle tevekkül,hem de çok ,tamamen teslimiyet istiyor bu işler sanırım...Kendi varlığını,isteklerini,nefsini Allah'ın varlığında eritmek esas mesele bu.Hani bi ayet var ''RABBİNE BIRAK..." bunu idrak etmek ne kadar rahatlatıyor insanı.Elhamdülillah dünya işi,çocuk işi,maddi işler hepsi boş geliyor.Diyorsun ki ben neyim,tek başıma ne yapabilirim Allah istemeden? Bir yakınımın dediği'' KÜNFEYEKÜN (ol der ve olur) biz kendimizi parçalayalım,bebeğin bir tırnağını yaratabilir miyiz acaba?'' Ha Şa... Bir de ben hep şöyle düşündüm:Bir çocuk doğacaksa onun kendince bir hayatı olacaksa ilerde ben sadece bir vesileyim,onun kaderi yaratıldıysa ben sadece aracım.Zor zamanları hep bunları düşünerek atlattım.Umutsuzluğa düşen varsa belki azcık iyi gelir canlarım.
Bir de şu mesele var ki transferden sonra kendimi hiç sakınmadım nerdeyse hiç sabit yatmadım.transfer arefe günü oldu.merkezden çıkınca eşimle alışverişe fln gittik,bayramda da gelen giden.arabayla zıplayarak Ankara'da gitmediğim semt kalmdı.Evin işini de yaptım yani atıyorum cam silmedim amma evi süpürdüm mutfakta vakit geçirdim,elışveriş merkezine gittim,pikniğe gittim 9.günü anca ettim :)) o yüzden siz de şunu unutmayın Allah ol derse olur,Künfeyekün,elhamdülillah....
İnşallah yazdıklarımı yanlış anlamazsınız,Rabbim herkese yardım etsin...
sgri kesici icsem bi sakincasi olmaz heralde dimi?
ne yapayım kuru kalsın diye işe yaradı da valla
