ilk evlendiğimde etrafa çok çocuk istiyorum hemen çocuk yapacam demiştim o kadar basitti herşey..
sonra zaman geçti çocuk yok soran sorana birden ben daha düşünmoruz demeye başladım bir sürede böyle gitti ne kadar inandı karşıdakiler bilmiyorum ben kendimi rahatlatıyordum ne demek canım benim çocuğum olcak aksi bişey düşünülemez fikrindeydim..
4 yıl geçmiş bizde tık yok sonra tedavi süreçleri soranlar hiç bitmedi önceleri herşey saklandı şimdi herkes herşeyi biliyor amaannn boşver tedaviyi evlatlık al diyenlerden tut olur olur stres yapmayın herşeyin başı stres diyenlere kadar değişik bir dünya yorum aldım alıyorum..sonuç olarak son 2 yıldır sosyal hayatı hareketli olan ben asosyal bir insan oldum herkesten elimi çektim eve kapandım..
nerden nereye..
canım süper bi haber bu ne güzel yolun yarısına geldin az kaldı kuzularına kavuşmaya..