Âmin arkadaşım.Yüce Rabbim kucağımızı boş bırakmasın.Ben ve eşim ilk defa hastaneye gittiğimizde daha asansörde tüp bebek katına basınca sinirlerimiz bozulup gülmeye başlamıştık.Asansörden indiğimizde herkes bize bakıyordu
)Eşimin orda oturan insanları görünce iyice sinirleri boşaldı bana dönüp "Bak yanlız değiliz ,bi sürü insanın çocuğu olmuyormuş"demeye başladı
)
ben hala hastaneye gittiğimde insanların ,Dr'ların hemşirelerin yüzüne bakıyorum,bi umut ışığı arıyorum.Bana desinler ki :"bu günler geçecek herşey senin için çok kolay olucak ve sen bebeğine kavuşacaksın"
ilk tedavimde doktorumun transferi iptak tmek istemesine ragmen ben israrla transferi yaptirdim cunku cok sartlanmistim dojtor biranda bir ay bekleyelim deyince allak bullak oldum goctum resmen
transferimin oldugu gece resmen komalik oldum o gece bebislerimin beni birakip gittigini anladim hatta. Cok zor bi geceydi
10 gun surdu karnimdan 5 ltre su cekildi. Gergun hastaneye gidiyodum. Dojtorlara hemsirelere ohss den olen varmi bana dogru soyleyin diyodum. Ciddi ciddi soruyodum bunu olucem saniyodum valla
bunun gerçekten ne kadar önemli olduğunu transfer günü anladım canım:)
bücürüklere bak ya daha 3 haftanın içine yeni girmiş bulunmaktayım fakat bana çok şey hissettiriyolar tavuk gibi erkenden uyuyorum sabahın köründe kaldırıyolar 
ay acaba diyorum ben mi saçmalıyorum yoksa minnaklar çabuk çabuk mu gelişiyo da ondan mı böyle tabii bunlar güzel duygular daha hamileyim diyemiyorum ki pıtır pıtır olsunlar yaaaaaaaa iki gündür fazla bel ağrısı ve kasık ağrısı çekiyorum yeter ki sağlıklı olsun ve benimle olsun diye dua ediyorum çünkü başka birşey düşünemiyor ki insan bu sürecin başlangıcında 
heeyyy 
