Teşekkür ederim Efuli
Kısaca hikayemi anlatmak isterim bende.. 7. yılını da doldurduğumuz bir ilişkimiz var.. 14 Yaşımızdan beri birlikteyiz. Ben 2 yıl üni. okudum. o istanbuldaydı. Benim üni. yi bitirmeme bir ay kala o 15 ay askere gitti. anlayacağınız ilk 2 yıl ayda bir yüzyüze görüştük. Daha sonra askere gitti geldi ve takdir edersiniz ki sadece 2 izninde yüzyüze görüşmemiz oldu. Çok zor şartlar altında askerlik yaptı. Çok zor zamanlar geçirdik. Kimi zaman ayrılığa kadar uzandı yollarımız ama biz başa çıkabildik her kötü durumla.. O henüz 6 aylık askerken ben işe girdim ve çalışmaya başladım. İşimi yoluna koymam para biriktirmem gerekiyordu. O askerden geldi ve 2 hafta sonra işe girdi. Şimdi ikimizin güzel bir işi var. Biz 3,5 yıl ayrı yürüttüğümüz ilişkimiz için tedirgin de olmuştuk. Çünkü ikimizde uzaklığa alışmıştık sanki. Şüphelerimiz vardı, bir çok şeye alışmamız gerekicekti. En başta da birbirimize.. Ama hiç de dşündüğümüz gibi olmadı çok şükür. Hatta her şey o kadar yolunda ki nazar değecek diye korkmuyor değilim..
Aile ilişkilerimize gelince.. Ben onun ailesini o benim ailemi 5 yıldır tanıyoruz. O bize çok pek gelmese de ben onlara giderdim, annesiyle babası ile vakit geçirirdik. Tabi her şey böyle yerli yerinde olunca işi ciddiye bindirme faslı geldi. Önce annelerimizi tanıştırdık. Daha sonra annem komşularıyla vs. tanışma fırsatı bile buldu. Şubat gibi söz yaparız, 2013'te de allahın izni ile hayatlarımızı birleştiririz diyorduk. Ama gel gelelim öyle olmadı. Büyük abisi vardı, üniversiteden yeni mezun oldu, onunda bir ilişkisi vardı, bizim süreçlerimizde daha askerliği iş bulma durumu olduğu için hiç ses etmemişlerdi. Fakat şimdi şubat ayında askere gidecek, gelince iş bulacak (kendisi muhendis, iş bulmada zorlanacağını da düşünmüyoruz) ve 2013 olmadan nikahlanacaklar. (düğün istemiyorlar). Tabi bu bizde bomba etkisi yarattı, planlarımız bir yıl ileri attı ve elimizde olmadan üzüldük. Ama laf düşer mi tabiki hayır, sonsuz saygımız var ve sorunsuz bir şekilde bekleriz. Allah gönülllerine göre verir inşallah..
Yalnız bu yolda farklı hikayeleri olan arkadaşlarım; yardımınıza ihtiyacım var..
Bu durumu ailemle paylaştığımda ekstra bir durumla karşılaşmadım, ailem olgunlukla karşıladı sağolsunlar. Anlayışlı bir biçimde konuştular benimle. Yalnız biliyorsunuz ki kız tarafı olmak zor, milletin ağzı torba değil, dostlarımız olduğu gibi, düşmanlarımız, ayağımıza bakanlarımız arkamızdan konuşanlarımız var maalesef.. Herkes bizi bir iki aya kadar söz yapacak diye beklerken bu durum belki bir yıl sonrasına ertelendi. Sizin hikayelerinizi okuma fırsatım çok olmadı ama az çok tahmin de edebiliyorum. Ailem söz olsun aranızda gerekirse 2 yıl beklersiniz dedi (Allah ailemden sonsuz razı olsun, çok anlayışlılar..

) Diyorum ki sevgilimin annesi ile konuşsam ve şubat ayında söz istesem, biz abimlerden bağımsısız, onlar evlensin biz sadece söz istiyoruz desem nasıl olur? Zaten evimizin eşyalarını aileler karıştırmadan dizecektik desem, en azından adı konulsun desemm?? Olur muu?Yani uzun bir sözlü kalma dönemine girmek nasıl olur??Bir kaç arkadaşın yazısını okudum, uzun zamandır sözlü olanlar var. Tepkiler nasıl olur yani çok mu iyimserim bilemiyorum ki?? Desteğinize ihtiyacım var..
Bir de benim söz istemem kötü bi görüntü gibi geliyo.. Sanki heves eder gibi, ama asıl konu etrafın ağzını kapamak, ve ilişkimizde belli bir noktaya gelmekk.. Yanlış mı olur konuşma yapsam? Erkek arkadaşımın ailesi şu an için bişe düşünmüyor bizim için. Erkek arkadaşım ise annemle konuşalım diyor. Bize söz yapsınlar, sonrasına karışmayalım, abime istedikleri gibi yapsınlar herşeyi, biz işimizi yapıp bekleyelim, paramızı biriktirip yuvamız için birikim yapalım diyor. Şaşırdım kaldım...
Çok uzun oldu ama.. Kusura bakmayın kızlar, şimdiden teşekkür eedriimm

