günaydın canlar...
oğlumu halasına bırakırken yine ağladı.. off.. ne yapacağım ben ya. ben gidince susuyormuş. bana çok düştü.. babasının kucağındayken bile beni görünce ağlıyor, bana gelmek istiyor. mutfakta beni görsün, bir daha içeri girmek istemiyor. babası da mama sandalyesine koyup yanıma getiriyor. öyle duruyor ancak..
oğluşum bugün daha iyi. kahvaltısını bitirmiş çok şükür. keyfi de yerinde. kaka yine yok ama inşallah gün içinde yapar..
bu arada benimki merhaba deyip elimi uzattığımda elini uzatmaya başladı. çok tatlı... sol elini uzatıyor ama olsun. bir de dün babası halıya oturttu, oyun oynuyorlar. küçük sarı bir topu var. önüne bir çok oyuncak dizdik. çıngırağını eline alıyor, babası oğlum topunu al, topunla oyna dediğinde çıngırağı bırakıp topu alıyor. topu at oğlum diyor atıyor. bir kaç kez denedik. hepsinde aynı tepkiyi verdi. elinde ne varsa bıraktı topu aldı kuzumm...
yerim ben onuu... bu annelik ne tuhaf şey, en ufak gelişmede deli gibi seviniyorum....
intro ela bebeğine çok geçmiş olsun canım. üşütmüştür muhakkak. inşallah hiç birşeyi kalmamıştır. kıyamam ben ona...
zayıflama meselesi.... off yaramı deşmeyin...
7 kilom var hala. yapıştı gitmiyor. sirkeyi hayatta içemem, çocukluktan kalan bir sirke fobim var.... annem her ateşlendiğimde sirkeli suyla sildiği için beni....
eve bile almak istemiyor..
bayramdan sonra spora başlamayı düşünüyorum. kendime zaman ayırabilirsem tabi. haftada 3-4 gün gitsem yeter. en kalıcı çözüm bence.