- 12 Aralık 2010
- 8.367
- 5.411
herkesin sabır bir değil malsef öyle olsa tek çocuğa da herkes bakar ,insanlar depresyona girmez herkes mutlu yaşar
ama çocuk işi sabır işi ,herkesin sabrı bir olmadığı için de herkes 2 bebeğe aynı anda bakamaz
ben sabırlı olanlardanım da ondan
5 dakika lafın gelişi tabiki ,ben ne dersem diyeyim zaten sen anlayamazsın beni o konuda haklısın
işte ananen gibiler anlar ancak kaldıki sen anlayamazsın
2 çocuğu ayakta sallamak ,gece 5 kere yerine on kere kalkmak
ikisi beraber ağlayınca hangisi susturacağım diye düşünmek zaten bi kere yetiyor insana
hangisine yetişieceğini şaşırıyorsun o yüzden sürekli ağlayan bebeğe en azından tek kere düşünüyorsun
2 kere düşünmek zorunda değilsin
2 bebeği aynı anda banyo yaptır ,2sini birden kucağına al ,sevgi ilgi göster ,ha bi de yorgunluktan pestilin çıkmazsa
tek bebekle bile pestili çıkıyor bir insanın öyleki uslu bile olsa ..
2 bebeği olmayanın 2 bebeğe bakarım demesi bana çok komik geliyor ama bir ikiz annesi her halukarda tek çocuğa bakar bunu bilir bunu söylerim
amacım tek bebeği olanı hor görmek değil ama kimse de tek çocuğa bakmakla 2 çocuğa bakmanın aynı şey olduğunu söyleyemez
söylese de zaten beni anlamasını beklemiyorum
dedimya bizi sadece biz yani ikiz anneleri anlar
iyi guzel de sen benim sabrimin ne kadar oldugunu nereden biliyorsun?
o halde zorlu tek cocuga bakanlari da sen almazsin cunku sen de onu yasamadin. gece 10 kez kalktin. 10-15 dkda biberonu verdin uyuttun. kı çocuğunlukla eşin de yardımcı oldu (bunları hep eski mesajlarına dayanarak yazıyorum, ahkam kesmiyorum) ben gece kalktigimda en erken 1.5 saatte uyuyabildim. cunku reflu vardi bebegimde. 1 biberonu 1 saatte bitirdigi sonra da hepsini kusup çıkardığı oluyordu. bu sebeple 1.5 saat sonra tekrar uyanıyordu. dilinin altında bağ olduğundan ememiyordu da. eşim de hiç yardım etmediği gibi, farklı odaya yatmaya gitmesine kırıldığım için beni bencillikle suçluyordu. anlayacağın ne psikolojik ne de fiziksel olarak hiç kolay değildi. ilk 6 hafta. tam bir kabustu. sonra Allaha şükürler olsun bu sorunlar bitti, belki de bu kadar zor bir başlangıcın ardından, normal bir bebek gözüme çok uslu göründü (yok yok uslu benim fındığım )
nedense hamileliginin basindan beri kendini ayricalikli tutma derdindesin. evet ikiz annesi olmak zor.. biz bunu zaten biliyoruz, empati de yapabiliyoruz, bebeğimiz ağlarken, ya bir tane daha olsaydı ağlayan diye düşünmek zor değil. ya da kucağımızdan inmezken vs. örnekler çoğaltılabilir.
Neden sürekli bir "ya benim yerimde olsanız napacaktınız", "bana bakın şükredin" laflarındasın bilmiyorum. bugün işi iyice ilerletip sen bakamazsin ben sabirliyim falan diyorsun. dunyada tek ikiz annesi sen degilsin. zaten ikiz anneliği kolaydır diyen de yok. her lafı üzerine alınıyorsun. ben sadece tercihimi ve bana gore olani soyluyordum. benim icin yaramaz 1 bebektense uslu iki bebek daha kolay diyordum. kimseye dayatmalarda bulunmuyordum. yine ben herkesten sabırlı herkesten becerikli anneyime getirdin konuyu. sana ancak ay nasıl hallediyorsun, biz bitaneyle başedemiyoruz diyen mesajlar hoş geliyor. öbür türlüsü bir şeyden anlamayan tekiz annelerinin zırvası...