merhaba kızlar... rahatsızlananlara geçmiş olsun, yeni aldığınız kıyafetleri güle güle kullansın bebişler. kociş dün izinliydi, bizde bahçelievlerdeki civil mağazasına gittik, fiyatlar eminönünden bile uygun geldi bize. bir sürü çıtçıtsız tek üst ve patiksiz altlar aldım, tulumlar, çoraplar, yelekler aldım (sanırım çıtçıtlı badilarin üstüne ne giydiricem derdinden kurtuldum:) ). birde küvetimizi, filesini felan aldık. ama kıyafet olayını biraz abarttık galiba, çok fazla 0-3ay kıyafetimiz oldu. neyse artık güle güle giysin kızımız.
bu arada kızlar son bir haftam sürekli ağlamakla geçiyor, bebişde etkilenecek diye korkuyorum. yıllardır bizimle olan büyük bir papağanımız var, büyük olduğu için pek kafes kuşu değil, sürekli dışarda bizimle birlikte, bana aşırı düşkün, nerdeyse omzumdan inmez hiç. aylardır herkes bebekle olmaz, onu verin diyordu ama ben bakabilirim diye direniyordum. geçen hafta düşündüm, gürültüsü, tozu bebeği rahatsız eder dedim. birde kimseye bırakamadığımız için nereye gitsek yanımızda götürüyoruz, arabaya alışık ama arada canı sıkılınca yüksek sesle bağırır, e şimdi bebek de olucak arabada, bebek tam uyuycak felan bu bağırıcak, korkar dedim. vermeye karar verip satılık diye ilan verdim ama daha ilanı yazarken başladım ağlamaya. hemen o gün birsürü kişi aradı, hatta biri akşam gelip alayım dedi. hemen veremem enazından 1 hafta daha kalsın, kendimi alıştırayım vermeye dedim, tamam dedi, ilanı kaldırdım bende ona vericem diye. bu haftasonu gelip alıcak güya ama daha vermeden çok ağlıyorum ya, kıyamıyorum bir türlü. bir yanım bu kadar üzülmüşken ver artık diyor, diğer yanım onun da canı var ve bizi çok seviyor, evden mi atıyorsun onu diyor. napıcağımı bilmiyorum ya, tabiki bebeğim daha önemli, onu düşünmek zorundayım ama bu da can işte, çok üzülüyorum... ben bu kadar üzülünce eşimde vermiycez, oturma odasından başka bir odaya alırız onu, bebek uyurken açarız, bebek doğduktan sonra bakamazsak düşünürüz diyor ama bilmiyorum...
gercekten bukadar minikmi yoksa benim aldigim mi cok minik
