malesef ki bana da dokunuyo.. bi de ben onunla ne kadar ilgilensemde ondan o derece ilgi göremeyince sadece çekilip bi köşeye ağlamak istiyorum. çünkü anlatabileceğim tek insan kayınvalidem ama onuda üzmek istemiyorum.. aslına bakarsan bişeyleri anlatamamaktan da yoruldum.. devamlı sorun üretiyo gibi görünüyorum ama aslında üretmek değil sadece beklentinin karşılığını alamamak.. İnsanın içi bomboş kalıyo böyle..galiba beni anlattın..aynı bende öyleyim herşeye alınıyorum yada sinir oluyorum ve sinir olacak kızacak illa bişey buluyorum.eşim bi doğursanda rahatlasan diyor..düngece hep belim ağrısı sancı girdi onu taktım yerimde duramadım sıkıntıdan..eşimin her lafı batıyor her hareketi batıyor hakikat bi doğursakta rahatlasak yoksa psikoloj,m alt üst olacak.eşim bu kadar çok istiyordun bebeği ve bu kadar yıl bekledin niye böylesin diyor bilmiyorum niye böyleyim..
aynen bende ezinem, oturup kalkarken, yatarken, bi iş yaparken yetemiyorum artık.. En kötüsü de birilerinden bişeyler yapmasını anlayabilmesini beklemek.. Oflayıp puflasan abarttı oluyo, iş yapmasan yapmak zorunda gibi hissediyosun.. Kendine vakit ayırsan o da olmuyo, hiçbişey yapamıyo kendine gelince canlanıyo dicekler korkusuna.. Bu evde öyle bi sorun olmayacağını biliyorum ama yerimde kim olsa aynısını düşünürdü.
son zamanlar artık canlar sıkıntı olmazı lazım hayat duzenımız degıstı kac aydır agrılarla stresle ugrasıyoruz bır suru gergınlık yasadık ılk uc ay rısklı ıkılı test ayrıntılı usg derken bır cok stres yasadık ve dolduk ama son 1 ay kızlar bunuda atlacaz ıns
aglamakkk yokkkkk gulmek varr yarınlarda yarınlarda bebıslerımız varrrr
malesef ki bana da dokunuyo.. bi de ben onunla ne kadar ilgilensemde ondan o derece ilgi göremeyince sadece çekilip bi köşeye ağlamak istiyorum. çünkü anlatabileceğim tek insan kayınvalidem ama onuda üzmek istemiyorum.. aslına bakarsan bişeyleri anlatamamaktan da yoruldum.. devamlı sorun üretiyo gibi görünüyorum ama aslında üretmek değil sadece beklentinin karşılığını alamamak.. İnsanın içi bomboş kalıyo böyle..
aynen bende ezinem, oturup kalkarken, yatarken, bi iş yaparken yetemiyorum artık.. En kötüsü de birilerinden bişeyler yapmasını anlayabilmesini beklemek.. Oflayıp puflasan abarttı oluyo, iş yapmasan yapmak zorunda gibi hissediyosun.. Kendine vakit ayırsan o da olmuyo, hiçbişey yapamıyo kendine gelince canlanıyo dicekler korkusuna.. Bu evde öyle bi sorun olmayacağını biliyorum ama yerimde kim olsa aynısını düşünürdü.
anlatabileceğin tek insan kayınvalidenmi?çok şaşırdım ve kauınvalidenle aranın iyi olmasına sevindim ben kayınvalideme bişey desem oğlunu tutar sevinir başalr gene eskilerden anlatmaya biz eskiden böleydik falanda filan..evet eşime bende bazen isyan ediyorum yanımda ol diyorum sonra sırnaşıyor ama ne fayda tamam hakkını yiyemem sofrayı yemeği çoğu zaman hazırlıyor hazır sofraya oturuyorum eve gidence ve çok iyi oluyor ama ailesinin dolduruşuna gelip değiştimi beni çok üzüyor sadece benim lafımı dinlese ikimi,z oldukmu iyiyiz ama bebek oldumu görecek hepsi kızımla beraber hesabını sorucaz onlara
hain planlar seziyorum kuzu...
ne tesadüf olacak ki onlar her geldiğinde kızım ya aç ya uykusuz olacak sevemeyecekelr 
evet evet herkes aynı.merak ettiğim doğurduktan sonrada bölemi olucaz acaba? o zamanda bebeğim şöle ağladı böle ağladı kesin bunları sorun yaparız
bittim bunlara ben evet kuzu kızımla 6 yılın intikamını ve vee vee hamileliğimde yaşattıkları sıkıntıların intikamını alıcaz
kafasını tam sağ kaburgamın altına gömüyo bu bebiş.. ay bi doğsalarda kucağımızda uyutsak... hayali bile öyle güzel ki.. bu arada okuduğum kitabı bitirdim, tavsiyemdir okuyun güzel bi roman.. Livaneli-kardeşimin hikayesi 
