kızlar benim eşimle tanışmam 2001 yılındaydı, biz aynı üniversitede okuyorduk ama farklı bölümlerde..bir gün ortak dersimiz olan tarih dersinin sınavına girdik, benim sınavım çok güzel geçmişti artık millete kopya dağıtıyordum, sınavın sahibi hocamız hasta olduğu için başka bir hoca girmişti sınava, o da en kafa hocamızdı, kopyalar havada uçuşuyor, o sırada eşim girdi sınıfa, sabah uyanamamış geç kalmış
sonra baktı ben kopya veriyorum, bana şşştt pştt yaptı, bana da yardım eder misin diye..tabii dedim bende geçtim onun ön sırasına verdim kopyaları..her neyse sınav öyle bitti, bir daha ki karşılaşmamız, notların asıldığı panonun önüydü..orda karşılaşınca gülümsedik birbirimize, geçtin mi diye sordum, sayende diye cevap verdi..sonrasında selamlaşıyorduk sürekli..bir gün ev arkadaşımla denize gittik, çokkk güzel bir yerdi antalya da olympos'a çok güzel bir gündü, dönüşte dolmuşlara yürürken karşılaştık, konuşa konuşa o güzel doğanın içindeeee ilerliyorduk, sonra dolmuşa bindik, ikimiz yanyana oturduk, inene kadar sohbet devam etti..sonra biz çoook ama çoook iyi iki arkadaş olduk, yediği içtiği ayrı gitmeyen, her bulunduğu ortamı kahkahalara boğan, şen şakrak çok iyi arkadaştık, bir de birbirimizi ısırma huyumuz vardı, kolumuza saat yapardık ısırıktan mosmor olana kadar düşünün (hey gidi günlerrr)
sonrasında bizim aramızda bir çıkma teklifi falan olmadı, süreç o kadar güzel işledi ki, biz birbirimizden ayrılmaz iki parça olduk, her yere birlikte giden, herşeyi birlikte yapmaktan zevk alan iki insan, bi gün öğle yemeğine beklerken onu, bir mesaj geldi, "aşkım beni bekleme, benim sınavım var" diye, o mesajı görünce birden herşeyin yerine oturduğu farkettim, biz gerçekten aşktık, aşııııktık.. o günü başladığımız gün olarak sayıyoruzz işte..sonrasında da nişan, nişandan sonra düğün, sonra da bugünlere geldik..hala ilk günki gibiyizdir..hala arkadaşız, hala çokkk mutluyuz, hala birbirimiz olmadan hiçbirşeyden zevk alamayız..böyle bi hikayemiz var bizimde..umarım beğenirsinizz
