Merhabaaaa :),
06.07.2012 de kızım doğayı kucağımıza aldık. Normal doğum istiyorduk, haziran annesi olacaktım ama meleğimimz 40+6 olunca doktorumuz daha fazla riske atmamamızı tavsiye etti, suni sancı önerdi fakat biz sezeryanı tercih ettik. neticede suniyle doğuramasaydım sezeryan olacaktı zaten, birde boşuna sancı çekmiş olacaktım. ameliyata hazırlık ve ameliyatım gayet güzel geçti çok korkuyordum inanılmaz gergindim ama bütün gücümü toplayıp kendimi hemşire ve doktorların ellerine bıraktım. ameliyathaneye çok sevdiğim iki müzik cd si götürmüştüm.sanki ikisini de dinleyebilecek kadar uzun bir işlemmiş gibi gelmişti bana ama daha ilk parça da doktorum kızımı gösterdi üzerimden. o an dünyalar benim oldu. en son hoşgeldin kızım dediğimi hatırlıyorum sonra hemşire seni 15 dk dinlendireceğiz dedi ve uyumuşum, eşim ameliyathanenin kapısında beni beklemiş asansörle yukarı çıkmışız birlikte, eşim ve annem beni görünce duygulanıp ağlamışlar ama bende filmin oraları kopuk tabi hiç birşey hatırlamıyorum
gözümü odaya girerken açtım. Ameliyat sonrası biraz sancılı geçti tabi. bugün 5. günümüz ama hala kendimi tam olarak toparlayabilmiş değilim. bunada çok şükür yavrumu sağlıkla kucağıma aldım ya herşey boş gözümde. Allah herkese hayırlı doğumlar nasip etsin. yavrularımızla sağlıklı bir ömür dilerim hepimize