Kızlar sizinle paylaşmak istediğim bi iki şey var. Çevremdeki insanları gözlemliyorum da. Bir iki arkadaşım daha var kpss'ye hazırlanan, onlara birlikte çalışmayı teklif ettim. Birlikte çalışmaktan kastım, Beraber buluşup konu çalışmak değil, Hani mesela ortak bi kitap alalım dedim ve onu anlaşarak belli bi gün tarih vererek bölüm bölüm bitirip sonra yapamdığımız sorulara beraber bakalım dedim.Aynı teklifi farklı iki arkadaşıma sundum. İkisi bizim oturduğumuz civarda oturuyor hani evler yakın olduğu için beraber çalışmak da zor olmayacaktı. Bir tanesi olur dedi. Anlaştık ben bütün gün boyunca onla anlaştığımız yere kadar gelmeye çalıştım kitaptan. Baya çoktu çalışılacak yer bunun bi sebebi de arkadaşım çok çalışalım şuraya kadar gelelim diye ısrar etti, çok ödev verirsek kendimize daha iyi motive oluruz o kadar azcık yerde ne var falan dedi benim çok çalışmam lazım sende çalış falan dedi neyse tamam dedim ve bitirdim sonunda. Bir de arkadaşınızla anlaşınca hani bu da insana sorumluluk yüklüyor. Bitirmezsem ben ona ne derim o kadar anlaştık o bitirecek ben bakmadığım için sorulara benim yüzümden bakamamış olacağız diye düşünüyorum ben o yüzden de önem veriyorum doğal olarak çalışmama. Neyse bitirdim sonra onunla görüştük meğerse o hiç başlamamış bile. Sordum neden yapmadın diye bana verdiği cevap şu oldu başka kitaptan başka derse çalıştım ben dedi. Orda kalakaldım. Yani ben mi yanlış düşünüyorum bilmiyorum, insan biraz sorumluluk sahibi olmalı bir söz veriyorsa da mutlaka tutmalı bence.
Diğer arkadaşıma gelince de ona da teklif ettim o da bana bi sürü kitabı olduğunu yetiştiremeyeceğini söyledi. Bende dedim ki bi saat fazladan çalışırsın ne olacak. Kaç saat çalışıyorsun sen dedim 2 saat dedi. Şaşırdım tam diyecektim 2 saat çalışma hiç bir kitap yetişmez tabi :) Dedim neyse moralini bozmayım şimdi dedim vazgeçtim. Ki bu arkadaşım da benim gibi dersaneye de gitmiyor, çalışmıyor ve bekar yani haftanın 7 günü 24 saati boş bir insan.
İnsanlarda bi sorumsuzluk, ümitsizlik, karamsarlık görüyorum. Ve bu şekilde iki arkadaşımın da sınavı kazanabileceğini hiç ama hiç sanmıyorum. İşte bu yüzden de insanları hiç anlayamıyorum. Sonuçta biz burda kendimiz için uğraşıyoruz. Sınavı kazanırsak yine kendimize fayda biraz da çevremizdekilere olabilir tabi maaşa bağlanınca :) Bu olayları anlattım çünkü siz onlar gibi değilsiniz gerçekten burda herkes birbirini motive ediyor ve de çok çalışıyor bu çok da hoşuma gidiyor yani :) Ben bu çalışmayla çok da iyi puanlar alacağımıza inanıyorum. VE o arkadaşlarım başarısız olduğu zaman da ne yapacaklarını da çok iyi biliyorum. Ya diyecekler sınav çok zordu, sınav anında konsantre olamadım, kaydırma yaptım,yanlış okudum, yok sınav günü başım ağrıyordu, gece uyuyamadım, sınava pek hazırlanmamıştım gibi binlerce bahane üretecekler çünkü başarısız insanların her zaman mazereti vardır her konuda. Başarılı insanların ise elinde elde etmiş oldukları başarıları vardır ve mutludurlar. Tabi herkesin bildiği gibi de önemli olan sonuçtur. Sınavı ya kazanırsınız ya da kaybedersiniz. MAzeretler sonucu değiştirmez.
