sağlığı iyi çok şükür. gaz sancıları ile uğraşırız işte. o da olacak artık.
rezene içine cok azda anason otu demleyip veriyorum cok rahatlatıyo tavsiye ederim rahat uyur inşallah
yatın kalkın halinize şükredin bence kızlar. ben hala buraya hikayemi bile yazamadım o günü hatırlamak istemediğim için... kabustan beterdi benim için.. bunu yazarken gözümün önüne geliyoda ciddi pskolojik bozuklk yaptı doğum bendeşanslısınz sezeryan olmuşsunuz
herkes başka başka demek canım
ben 4 çocuk istiyordum ama sezeryan sonrası ağrılar beni hayattan soğuttubu kadar zor olacağını tahmin etmiyordum
yani benim de psikolojimi bozan sezeryan oldu
üzülme belki sezeryan da olsan aynı şekilde zor olurdu senin için
belki canım bilememama bi daha ne normal şekilde ne sezeryan şekilde çocuk mocuk yok
inanırım
biz eşimle yılardır evlenirsek 4 çocuğumuz olsun derdik
bu plan hamilelikte hiç değişmedi ,ama ne zaman ki narkozun etkisi geçti acı başladı her şey değişti
eşim de eski coşkum kalmadı diyor
ödü kopmuş beni ağlayıp inlerken görünce,annem babam hepsi ağlamış benimle
şimdi bebeğim tek kalsın istemiyorum ama tekrar sezeryan mı:84::84::84::84:
Ağrı eşiğinizmi yüksek acaba bende14 martta oldum 5.gün ev süpürdümNormal dogum yapan akrabalarımda bana özendi Doktorun elide önemli diyolar acaba ne kadar dogu bilemem
bende sezeryanla oldum belimden aşağısını uyuşturdular..ameliyata girerken hüngür hüngür ağladım ama sonrasında çok fazla acım olmadı.. beni zorlayan dikiş yerlerim değilde o ilk gün çektiğim gaz sancısıydıhatta ameliyattan 3 gün sonra 5. kattaki evime kimsenin yardımı olmadan tek başıma çıktım haftanın sonunda marketti pazardı başladım valla valla dışarı çıkmaya.. ama ilk gece yürüdüm kadar hstane koridorunda hamilelikte bile yürümedim o çok zor işte
doğurup kaçmadım kızlar, ben hala olayın şaşkınlığı içerisindeydim, kendime gelmeye çalıştım. Benim doğum hikayem de resmen çok aksiyonlu oldu, Allah'a çok şükür, hamdü senalar olsun Rabbime.
Biz 2000 senesinde üniversitede tanıştık eşimle, üniversite arkadaşlığından sonra 2006 da nişanlandık, 2007 de evlendik. KPSS yüzünden her şeyi ertelemiştik ta ki bebek fikri aklımızda olmaya başlayıncaya kadar. Yıllar geçip gidiyor, sevgilerimizi, hayallerimizi, planlarımızı yarınlara bırakmaya ne gerek vardı. Bu sistem yüzünden atanamadığından arkadaşlarımızın çoğu evlenemedi, çocuk düşünmedi, umutlarını hep erteledi. İşte onlardan biri de bendim. Allahım her şeyin hayırlısını nasip etsin. Şartlanmaya gerek yok, her şey nasip, belki bebişler kısmetleriyle gelir. Ve iyi ki tatlım gelmiş
Gelelim nasıl doğum yaptığıma :
normal doğum yaptım, epidural sezeryan ya da olursa epiduralli normal doğum düşünen ben, resmen epiduralsiz normal doğurdum, 6 dikiş cabası. Halen dikiş yerlerim acıyor. Haaa bu arada o kadar korktum ki ebenin deyişiyle resmen kalçam yukarda doğum yaptım, habire kaldırmaktan.
Ama sen bilmiyorsun neler çektiğimizi. 24 Mart Perşembe sabah kahverengi-açık pembe karışık akıntım gelmişti. Hemen eşimi aradım saat 7.30'du. Dersteydi. Tenefüse çıkayım geliyorum dedi. O da heyecanlanmış. İzin alıp geldi. Ben hala bu arada hastane çantamı hazırlamadım. Aldıklarımız çekmecelerde duruyor. Eşim gelmeden hazırlayayım dedim. Bir o tarafa koşturuyorum bir bu tarafa, hatta ütü masasının ayağına ayağım çarptı az kalsın düşüyordum. Eşim geldi hala hazırlayamadım hiçbirşeyi o da bana kahvaltı hazırladı. Sonra beraber hazırlamaya başladık. Bebek için, kendim için ayrı çantalar, ped, hastabezi, bebek bezi bir poşette, portbebesiydi derken arabanın bagajı doldu.Önce evimizin karşısındaki sağlık ocağına gidelim dedim gittik, bebeğin kalp atışlarına bakıldı sonra hastane yolu, bu arada saat 9.00 oldu.Gittik, ultrasonla baktı, doğum kanalında, sonra ebeye çatı muayenesine gönderdi. Baktı ebe açılma yok dedi. Sonra, öğleleyin oldu Mardindeki arkadaşa bıraktı beni eşim, orda hafif hafif sancılarım geldi, tekrar hastaneye gittik, 5 dk da bir olursa gel denmişti, ebe baktı hala açılma yok dedi, bu arada saat 15.00 olmuştu. Sonra Kızıltepe'nin evimizin yolunu tuttuk geldik. (Kızıltepe, Mardin'in ilçesi , Mardin'e 25 km) Akşam 8'den sonra sancılarım başladı, 22.00 den sonra daha da şiddetlendi. Her sancılandığımda eşimin elini gidip sıkıyordum. Gece 1 e kadar dayanmaya çalıştım, sonra gene Mardin'in yolunu tuttuk gecenin o sessizliğinde. Haa bu arada her sancıda kan geliyor, sürekli pedime. Gittik Mardin Park'a , hatta o kadar kötüyüm ki tekerlekli sandalyeyle hasta asansörüyle taşındım.bu sefer başka bir ebe kız var.Bu daha yeni mezun sanırım çok küçük. Baktı açılma yok dedi. Kan geliyor dedim. Benim elime birşey gelmedi dedi. Sonra hastane çıkışı ben afedersiniz kustum bahçeye. Ordaki hastane görevlisi çöp poşetiyle gazlı bez verdi. Sonra gene eve geldik. Eve geldiğimizde artık saatler gece 2,5 falan. Sancımın seyri değişti resmen Hürremin bağırması gibi oldum. Büyük tuvalet hissi off birden kasıp bırakıyor. Eşim böyle olmuyor gidelim oda falan tutalım dedi. Sonra hemen çıktık. Arabada artık o sancıdan nasıl oturduğumu bilmiyorum, yanpeş o sancı offf. Neyse giderken Kadın Doğum Hastanesine gidelim mi bu sefer de dedi, sen bilirsin dedim. O sancıyla. Gittik. Sancı odasında açılma bekleyen iki kadın da vardı. Ebe geç bakalım açılmana dedi. Ben sandalyeye tutunup dur bir dakika sancım geçsin dedim. Sonra çatı muayenesine geçtim. Adımı sordu, Ayşe falan, Ayşe ıkın bebek geliyor dedi, beni bırakıp gitti. Ben de nasıl ıkınacam bilmiyorum dedim,Gel n'olur Allah rızasın için dediğimi hatırlıyorum. Sonra anestesi uzmanı yok mu epidural istiyorum dedim. Ne epidurali doğuruyorsun dedi. İstersen saçını kesip göstereyim dedi. Ben o sancıyla, nasıl ıkındım ne yaptım uff bilmiyorum, ama ebe 2 dikiş sayemde olmuş, 4 dikiş de kendisinden 6 dikiş olduğunu söyledi. Ve resmen Ayşe kalçan yukarda doğum yaptın dedi. Annem, yanımda değil. Kimsem yok. Eşim dışarda garibim, zaten eşin doğuruyor denmiş, işlemleri başlatmaya gitmiş. Gece 3.30 da doğum yaptım. Oraya gittiğimizde yarım saat içinde yani. Ebenin deyişiyle Allah'ın sevdiği kulmuşsun 10 dk daha geç kalsaysın evde doğuruyormuşsun dedi. Bir de ben 11 yıllık ebeyim, hiç 2 yıllık ebelerle bir olunur mu, bu kanı görmediler mi dedi.
Canım benim eşimden Allah razı olsun. Doğum yaptıktan sonra en çok eşimi merak ettim. Bebeği görünce ağladı mı diye, ağlamış. Ebe koridorun sonunda yatıyordum eşim salonun girişinde bana baktı, ebe hadi kalk git yanına dedi, el sallıyordum orda. Gittim, anne baba olmamızı tebrik ettik. Annem öğleleyin 2,30 da geldi, 1 hafta kaldı, hatta 4 gün kalacaktı da biraz uzattı, o da babamın isteğiyle heralde. Eşlerimizin kıymetini bilelim arkadaşlar, onlar artık babamız, anamız. Canım yaaa bizim için ne kadar çırpındı.
Doğum yaptıktan sonra da hiç yatıp dinlenmediğimden vajinit oldum, iltihaplanmış dikiş yerim, İnşallah geçer çünkü bu yanma hissi çok kötü.
Sizlere sormuştum kızımızın ismini Elif Hanzade mi Elif Gülce mi olsun diye. Çoğunluğunuz Elif Hanzade demiştiniz. Ben de öyle düşünüyordum ama eşimin düşüncesinde Elif Gülce daha ağırlıktaydı. Onu bizim için çırpınan canımı kıramadım ve tatlı kızımızın adı Elif Gülce oldu. Hakikaten yaaa isim koymak, bulmak ne zormuş. Hiçbir ismi yakıştıramıyorsunuz sanki yavrunuza. 9 ay boyunca iyi düşünememiştim. Hastane çantasını nasıl doğum yaptığım günün sabahında hazırladıysak, bebek doğduktan sonra isim telaşı başladı. 2 haftalıkken de kimliği çıkardık. Hatta eşim kimliği çıkartmaya gittiğinde gene de benim de gönlümün olmasını bekledi, orda da aradı. Ben konulduktan sonra bir ara küstüm kendi kendime. Sonra dedim ya eşimi sevdiğimden onu kıramadım. Sonuçta ikimizin canı ve onunda hakkı var.
Hediyelerin en güzelini aldım Rabbimden,
Sanki aldığım ilk nefes bu, söylediğim ilk hecem,
Onu ilk gördüğümde uçuyordum sevinçten,
Hoş geldin minik yavrum, gözbebeğim:GÜLCE’m[/B][/COLOR]
Amiin canım hepimizin bebişleri hayırlı evlatlardan olsunlar İnşallah. Yaşasın Elifcan kardeşliğiayşeciğim o kadar güzel anlatmışsınki inan ağladım kendi doğumum geldi aklıma. helede eşim ağlıyormu dedin ya. benim eşimde ağlamış bebek ağladıkça oda ağlamış aklıma o geldi. çok güzel anlatmışsın canım. hayırlı olsun bebeğiniz. Allahım sağlıklı uzun mutlu bi ömür nasip etsin İnşallah. bu arada kızlarımız adaş eliflerimizzz.
Hepimizin mutluluğu daim olsun tatlım ve Allahım hepimizi korusun. Amiin.ayşecim cok guzel anlatmışsın,çok duygulandım... ve ne guzel normal dogum olmus.Allahım esirgesin sizi. mutluluklar canım.
canım benim sağsalim almışsın ya bebişini kucağına rabbim analı babalı büyütsün bizde eşimle yanlızıs seni çok ii anlıyorum birde bende senin gibi ıkınmayı bilmiyorum bana ıkın diyo ebeler ben karnımı şişiriyormuşum gülmekten öldüler bana abeler tarif ede ede öğrettiler ıkınmayı da hemencecik oldu bebişim ahh ahh kocişler olmasaa yazık biz acı çektikçe onlarda ağlıyoo
doğurup kaçmadım kızlar, ben hala olayın şaşkınlığı içerisindeydim, kendime gelmeye çalıştım. Benim doğum hikayem de resmen çok aksiyonlu oldu, Allah'a çok şükür, hamdü senalar olsun Rabbime.
Biz 2000 senesinde üniversitede tanıştık eşimle, üniversite arkadaşlığından sonra 2006 da nişanlandık, 2007 de evlendik. KPSS yüzünden her şeyi ertelemiştik ta ki bebek fikri aklımızda olmaya başlayıncaya kadar. Yıllar geçip gidiyor, sevgilerimizi, hayallerimizi, planlarımızı yarınlara bırakmaya ne gerek vardı. Bu sistem yüzünden atanamadığından arkadaşlarımızın çoğu evlenemedi, çocuk düşünmedi, umutlarını hep erteledi. İşte onlardan biri de bendim. Allahım her şeyin hayırlısını nasip etsin. Şartlanmaya gerek yok, her şey nasip, belki bebişler kısmetleriyle gelir. Ve iyi ki tatlım gelmiş
Gelelim nasıl doğum yaptığıma :
normal doğum yaptım, epidural sezeryan ya da olursa epiduralli normal doğum düşünen ben, resmen epiduralsiz normal doğurdum, 6 dikiş cabası. Halen dikiş yerlerim acıyor. Haaa bu arada o kadar korktum ki ebenin deyişiyle resmen kalçam yukarda doğum yaptım, habire kaldırmaktan.
Ama sen bilmiyorsun neler çektiğimizi. 24 Mart Perşembe sabah kahverengi-açık pembe karışık akıntım gelmişti. Hemen eşimi aradım saat 7.30'du. Dersteydi. Tenefüse çıkayım geliyorum dedi. O da heyecanlanmış. İzin alıp geldi. Ben hala bu arada hastane çantamı hazırlamadım. Aldıklarımız çekmecelerde duruyor. Eşim gelmeden hazırlayayım dedim. Bir o tarafa koşturuyorum bir bu tarafa, hatta ütü masasının ayağına ayağım çarptı az kalsın düşüyordum. Eşim geldi hala hazırlayamadım hiçbirşeyi o da bana kahvaltı hazırladı. Sonra beraber hazırlamaya başladık. Bebek için, kendim için ayrı çantalar, ped, hastabezi, bebek bezi bir poşette, portbebesiydi derken arabanın bagajı doldu.Önce evimizin karşısındaki sağlık ocağına gidelim dedim gittik, bebeğin kalp atışlarına bakıldı sonra hastane yolu, bu arada saat 9.00 oldu.Gittik, ultrasonla baktı, doğum kanalında, sonra ebeye çatı muayenesine gönderdi. Baktı ebe açılma yok dedi. Sonra, öğleleyin oldu Mardindeki arkadaşa bıraktı beni eşim, orda hafif hafif sancılarım geldi, tekrar hastaneye gittik, 5 dk da bir olursa gel denmişti, ebe baktı hala açılma yok dedi, bu arada saat 15.00 olmuştu. Sonra Kızıltepe'nin evimizin yolunu tuttuk geldik. (Kızıltepe, Mardin'in ilçesi , Mardin'e 25 km) Akşam 8'den sonra sancılarım başladı, 22.00 den sonra daha da şiddetlendi. Her sancılandığımda eşimin elini gidip sıkıyordum. Gece 1 e kadar dayanmaya çalıştım, sonra gene Mardin'in yolunu tuttuk gecenin o sessizliğinde. Haa bu arada her sancıda kan geliyor, sürekli pedime. Gittik Mardin Park'a , hatta o kadar kötüyüm ki tekerlekli sandalyeyle hasta asansörüyle taşındım.bu sefer başka bir ebe kız var.Bu daha yeni mezun sanırım çok küçük. Baktı açılma yok dedi. Kan geliyor dedim. Benim elime birşey gelmedi dedi. Sonra hastane çıkışı ben afedersiniz kustum bahçeye. Ordaki hastane görevlisi çöp poşetiyle gazlı bez verdi. Sonra gene eve geldik. Eve geldiğimizde artık saatler gece 2,5 falan. Sancımın seyri değişti resmen Hürremin bağırması gibi oldum. Büyük tuvalet hissi off birden kasıp bırakıyor. Eşim böyle olmuyor gidelim oda falan tutalım dedi. Sonra hemen çıktık. Arabada artık o sancıdan nasıl oturduğumu bilmiyorum, yanpeş o sancı offf. Neyse giderken Kadın Doğum Hastanesine gidelim mi bu sefer de dedi, sen bilirsin dedim. O sancıyla. Gittik. Sancı odasında açılma bekleyen iki kadın da vardı. Ebe geç bakalım açılmana dedi. Ben sandalyeye tutunup dur bir dakika sancım geçsin dedim. Sonra çatı muayenesine geçtim. Adımı sordu, Ayşe falan, Ayşe ıkın bebek geliyor dedi, beni bırakıp gitti. Ben de nasıl ıkınacam bilmiyorum dedim,Gel n'olur Allah rızasın için dediğimi hatırlıyorum. Sonra anestesi uzmanı yok mu epidural istiyorum dedim. Ne epidurali doğuruyorsun dedi. İstersen saçını kesip göstereyim dedi. Ben o sancıyla, nasıl ıkındım ne yaptım uff bilmiyorum, ama ebe 2 dikiş sayemde olmuş, 4 dikiş de kendisinden 6 dikiş olduğunu söyledi. Ve resmen Ayşe kalçan yukarda doğum yaptın dedi. Annem, yanımda değil. Kimsem yok. Eşim dışarda garibim, zaten eşin doğuruyor denmiş, işlemleri başlatmaya gitmiş. Gece 3.30 da doğum yaptım. Oraya gittiğimizde yarım saat içinde yani. Ebenin deyişiyle Allah'ın sevdiği kulmuşsun 10 dk daha geç kalsaysın evde doğuruyormuşsun dedi. Bir de ben 11 yıllık ebeyim, hiç 2 yıllık ebelerle bir olunur mu, bu kanı görmediler mi dedi.
Canım benim eşimden Allah razı olsun. Doğum yaptıktan sonra en çok eşimi merak ettim. Bebeği görünce ağladı mı diye, ağlamış. Ebe koridorun sonunda yatıyordum eşim salonun girişinde bana baktı, ebe hadi kalk git yanına dedi, el sallıyordum orda. Gittim, anne baba olmamızı tebrik ettik. Annem öğleleyin 2,30 da geldi, 1 hafta kaldı, hatta 4 gün kalacaktı da biraz uzattı, o da babamın isteğiyle heralde. Eşlerimizin kıymetini bilelim arkadaşlar, onlar artık babamız, anamız. Canım yaaa bizim için ne kadar çırpındı.
Doğum yaptıktan sonra da hiç yatıp dinlenmediğimden vajinit oldum, iltihaplanmış dikiş yerim, İnşallah geçer çünkü bu yanma hissi çok kötü.
Sizlere sormuştum kızımızın ismini Elif Hanzade mi Elif Gülce mi olsun diye. Çoğunluğunuz Elif Hanzade demiştiniz. Ben de öyle düşünüyordum ama eşimin düşüncesinde Elif Gülce daha ağırlıktaydı. Onu bizim için çırpınan canımı kıramadım ve tatlı kızımızın adı Elif Gülce oldu. Hakikaten yaaa isim koymak, bulmak ne zormuş. Hiçbir ismi yakıştıramıyorsunuz sanki yavrunuza. 9 ay boyunca iyi düşünememiştim. Hastane çantasını nasıl doğum yaptığım günün sabahında hazırladıysak, bebek doğduktan sonra isim telaşı başladı. 2 haftalıkken de kimliği çıkardık. Hatta eşim kimliği çıkartmaya gittiğinde gene de benim de gönlümün olmasını bekledi, orda da aradı. Ben konulduktan sonra bir ara küstüm kendi kendime. Sonra dedim ya eşimi sevdiğimden onu kıramadım. Sonuçta ikimizin canı ve onunda hakkı var.
Hediyelerin en güzelini aldım Rabbimden,
Sanki aldığım ilk nefes bu, söylediğim ilk hecem,
Onu ilk gördüğümde uçuyordum sevinçten,
Hoş geldin minik yavrum, gözbebeğim:GÜLCE’m[/B][/COLOR]
genelde hikayelerimiz aynı galiba çünkü hepimiz sevdiklerimizden bir parça bir can verdi rabbim bizlere eşime dedimki doğum yaptığımda kızımı küvezde ilk gördüğümde ikimiz aslında yabancıyız ama ilkdefa bişey için ikimizinde canı aynı anda aynı yerden sızlıyor ben anneyim sen babasın bu çok mükemmel bir duygu şükürler olsun bizleri yaratan rabbimize bu duyguları bize yaşattığı için güle güle büyüt elif gülceyi ismide çok güzel
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?