bebeğim kuzum gözümün nuru yavrum nerelerdesin nerdesin neden bu kadar beklettin annecimmm
seni seviyorumm ben seni çok seviyorum bugün bir kez daha çıktım yola senin için her neredeysen seni çekip oradan koynuma alabilmek için ama umutlanamadım bu defa sanki yine naz yapacakmışssın gibi geliyor beni yine üzecekmişsin gibi geliyor içimi bir umutsuzluk kaplıyor
konuşuyoruz babanla olsun diyor olmazsa olmaz bi daha deneriz sonuna kadar olana kadar bebeğimiz bize gelene kadar
önceden derdim ki ben bir şekilde anne olacağım nasıl bilmiyorum tüp bebek donasyon evlat edinme nasıl bilmiyorum ama olacağım diyodum şimdi içimden bişeyler çekildi sanki
kafamda bin tane düşünce kalbimde bir tek sen ya kokun çekemezsem o kokuyu içime seni görmeden nefesini hissetmeden ölürsem ya yalnız ölürsemmmmmm
tüm gün internet başında acaba yeni bir umut olurmu bir şeyler bana diyerek dolaşıp duruyorum durmadan farklı insanlarla konuşup bi şeyleer öğrenmeye çalışıyorum yeni planlar yapıp sonra yaptığım planların içinde kayboluyorum ve hiç bir şey yapamıyrummmm
artık babanlada konuşamıyorum lütfen sakin ol diyo bana yine bişeyler araştırmışsın belli diyo çaresizce kabul ediyo önce bulduğum sonra vazgeçtiğim şeyleri..
Seni burada değil başka bir yerlerde aramak istiyorum aslında ben
beki ist belki ank
ama vaktim yokkk yok bebeğim yok işte diceksin ki anne hani çok istiyodun beni hadi gel al buradan gelemiyorum annecim seni istemediğimden değil yemin ederim sadece her şey o kadar karışık ki benim işlerim babanın işleri vakit mekan darlığı
sonra dalıyorum uzaklara okulların önünde geçemiyorum hamilelere bakamıyorum artık çocuk sevemiyorummm
seni nasıl yetiştireceğime dair akademik kitaplar okurken bu acıyla baş etmekte o kadar acizim ki
dua ediyorum şükrediyorum ve seni bekliyorummmm