selam kızlar, biraz geç olsa da ben de hatıra defteri formatında daha önce yazdığım hikayemi paylaşayım sizlerle.
Dünyaya gelişin
Evet. 12-13 gün kadar erken olsa da sancılar başladı artık. Ben dayanabilirim sanıyordum ama benim dayanabileceğim bir durum değilmiş bu doğum sancıları. Tüm hamileliğin rahatlığının acısı çıkıyor şimdi sancılarla. Doktora gidiyoruz, sancılar var ama doğum başlamamış diyor. Ve artık 3. Gün gece 3.30 da gittik hastaneye,baban ve teyzenle. Sabaha kadar bekledik doktoru,ben sancı çeke çeke. Sabah doktor geldiğinde sunni sancı ya da sezeryan dedi, suni sancı olursa akşama kadar sancı çekecektim, artık takatim kalmamıştı ve sezeryanı tercih ettim. Bundan sonrası o kadar hızlı oldu ki. Doktor ilk olarak beni aldı, daha fazla sancı çekmeyim diye. Hemşireler hemen serumu takıp, ameliyathaneye götürmeye hazırladılar beni. Bir yandan şaşkınlık, bir yandan heyecan, bir yandan korku..belki süre biraz daha uzun olsaydı, ameliyathanenin kapısında babanla vedalaşırken ağlayacaktım. Gülerek hoşçakal dedim sadece. Ameliyathane ne kadar da soğuk, korkutucu bir yermiş meğer. 8-10 kişi, herkes bir görev üstlenmiş. Herkes sakin, sakinleştirici bir yapıları var. Sürekli dua okudum, seni sağlıklı olarak kucağıma almayı, ve ömür boyu sağlıkla büyütmeyi diledim rabbimden. Hızlı hızlı hazırlıklar yapılırken, güler yüzlü bir hemşire narkozu verdi. 1 dk dan az bir sürede bayıldım…
Ayılma süresinde baban ve teyzen seni anlatıyorlardı bana, seslerinden çok mutlu oldukları belliydi. Ben ise ağrı kesici verin diye inliyordum resmen. Teyzen seni emzirmemi istedi,emzirdim ama net hatırlamıyorum şu an.
Tam olarak ayıldığımda, seni kucağıma aldım. İşte o an, tarif edilemezdi. Mutluluk buydu işte. Baban da çok mutluydu. Dudakların ve gözlerin baya şişti. 2 gün gözlerini açmadın şişliklerden. Hastanede kaldığımız gece pek de rahat değildi, ağlayıp durdun, gece anneannen geldi yanımıza. Onunla birlikte seni emzirmeye çalışıyorduk ama nafile. Hemşirelerin yardımı ile anca emzirebildik. Baban eve bir hemşire götürme fikrindeydi 
Sabahı biraz daha iyiydi, artık evimize gitmek için sabırsızlanıyorduk. İşlemler bittikten sonra evimize geldik nihayet. İşte hayat şimdi başlıyor bizim için canım oğlum. Evimize, yuvamıza, dünyamıza, hayatımıza, mutluluğumuza hoş geldin Ahmet Burak..
selam kızlar, biraz geç olsa da ben de hatıra defteri formatında daha önce yazdığım hikayemi paylaşayım sizlerle.
Dünyaya gelişin
Evet. 12-13 gün kadar erken olsa da sancılar başladı artık. Ben dayanabilirim sanıyordum ama benim dayanabileceğim bir durum değilmiş bu doğum sancıları. Tüm hamileliğin rahatlığının acısı çıkıyor şimdi sancılarla. Doktora gidiyoruz, sancılar var ama doğum başlamamış diyor. Ve artık 3. Gün gece 3.30 da gittik hastaneye,baban ve teyzenle. Sabaha kadar bekledik doktoru,ben sancı çeke çeke. Sabah doktor geldiğinde sunni sancı ya da sezeryan dedi, suni sancı olursa akşama kadar sancı çekecektim, artık takatim kalmamıştı ve sezeryanı tercih ettim. Bundan sonrası o kadar hızlı oldu ki. Doktor ilk olarak beni aldı, daha fazla sancı çekmeyim diye. Hemşireler hemen serumu takıp, ameliyathaneye götürmeye hazırladılar beni. Bir yandan şaşkınlık, bir yandan heyecan, bir yandan korku..belki süre biraz daha uzun olsaydı, ameliyathanenin kapısında babanla vedalaşırken ağlayacaktım. Gülerek hoşçakal dedim sadece. Ameliyathane ne kadar da soğuk, korkutucu bir yermiş meğer. 8-10 kişi, herkes bir görev üstlenmiş. Herkes sakin, sakinleştirici bir yapıları var. Sürekli dua okudum, seni sağlıklı olarak kucağıma almayı, ve ömür boyu sağlıkla büyütmeyi diledim rabbimden. Hızlı hızlı hazırlıklar yapılırken, güler yüzlü bir hemşire narkozu verdi. 1 dk dan az bir sürede bayıldım…
Ayılma süresinde baban ve teyzen seni anlatıyorlardı bana, seslerinden çok mutlu oldukları belliydi. Ben ise ağrı kesici verin diye inliyordum resmen. Teyzen seni emzirmemi istedi,emzirdim ama net hatırlamıyorum şu an.
Tam olarak ayıldığımda, seni kucağıma aldım. İşte o an, tarif edilemezdi. Mutluluk buydu işte. Baban da çok mutluydu. Dudakların ve gözlerin baya şişti. 2 gün gözlerini açmadın şişliklerden. Hastanede kaldığımız gece pek de rahat değildi, ağlayıp durdun, gece anneannen geldi yanımıza. Onunla birlikte seni emzirmeye çalışıyorduk ama nafile. Hemşirelerin yardımı ile anca emzirebildik. Baban eve bir hemşire götürme fikrindeydi 
Sabahı biraz daha iyiydi, artık evimize gitmek için sabırsızlanıyorduk. İşlemler bittikten sonra evimize geldik nihayet. İşte hayat şimdi başlıyor bizim için canım oğlum. Evimize, yuvamıza, dünyamıza, hayatımıza, mutluluğumuza hoş geldin Ahmet Burak..
Allah sızı hıc ayırmasın ınsallah...selam kızlar, biraz geç olsa da ben de hatıra defteri formatında daha önce yazdığım hikayemi paylaşayım sizlerle.
Dünyaya gelişin
Evet. 12-13 gün kadar erken olsa da sancılar başladı artık. Ben dayanabilirim sanıyordum ama benim dayanabileceğim bir durum değilmiş bu doğum sancıları. Tüm hamileliğin rahatlığının acısı çıkıyor şimdi sancılarla. Doktora gidiyoruz, sancılar var ama doğum başlamamış diyor. Ve artık 3. Gün gece 3.30 da gittik hastaneye,baban ve teyzenle. Sabaha kadar bekledik doktoru,ben sancı çeke çeke. Sabah doktor geldiğinde sunni sancı ya da sezeryan dedi, suni sancı olursa akşama kadar sancı çekecektim, artık takatim kalmamıştı ve sezeryanı tercih ettim. Bundan sonrası o kadar hızlı oldu ki. Doktor ilk olarak beni aldı, daha fazla sancı çekmeyim diye. Hemşireler hemen serumu takıp, ameliyathaneye götürmeye hazırladılar beni. Bir yandan şaşkınlık, bir yandan heyecan, bir yandan korku..belki süre biraz daha uzun olsaydı, ameliyathanenin kapısında babanla vedalaşırken ağlayacaktım. Gülerek hoşçakal dedim sadece. Ameliyathane ne kadar da soğuk, korkutucu bir yermiş meğer. 8-10 kişi, herkes bir görev üstlenmiş. Herkes sakin, sakinleştirici bir yapıları var. Sürekli dua okudum, seni sağlıklı olarak kucağıma almayı, ve ömür boyu sağlıkla büyütmeyi diledim rabbimden. Hızlı hızlı hazırlıklar yapılırken, güler yüzlü bir hemşire narkozu verdi. 1 dk dan az bir sürede bayıldım
Ayılma süresinde baban ve teyzen seni anlatıyorlardı bana, seslerinden çok mutlu oldukları belliydi. Ben ise ağrı kesici verin diye inliyordum resmen. Teyzen seni emzirmemi istedi,emzirdim ama net hatırlamıyorum şu an.
Tam olarak ayıldığımda, seni kucağıma aldım. İşte o an, tarif edilemezdi. Mutluluk buydu işte. Baban da çok mutluydu. Dudakların ve gözlerin baya şişti. 2 gün gözlerini açmadın şişliklerden. Hastanede kaldığımız gece pek de rahat değildi, ağlayıp durdun, gece anneannen geldi yanımıza. Onunla birlikte seni emzirmeye çalışıyorduk ama nafile. Hemşirelerin yardımı ile anca emzirebildik. Baban eve bir hemşire götürme fikrindeydi 
Sabahı biraz daha iyiydi, artık evimize gitmek için sabırsızlanıyorduk. İşlemler bittikten sonra evimize geldik nihayet. İşte hayat şimdi başlıyor bizim için canım oğlum. Evimize, yuvamıza, dünyamıza, hayatımıza, mutluluğumuza hoş geldin Ahmet Burak..
İşte doğum hikayem
ayy kıskandım bende yazayım.
8 Şubat Zeynep'in mesajı geldi doğum yaptım diye ben başladım hopurdanmaya ya ben zeynepten önceydim ama normal doğum yapıcam neyse dedim.(ee haliyle kıskandım :))
gece saat 2.00 de başladı sancılar ahha doğuruyorum dedim ama 30 dk bir falan geliyor bi ara uyumuşum uykudan uyandım habire wc ye gidiyorum varmı birşey diye yok sabah 9 kadar aynen devam ama sancılar sıklaştı en son sabah saat 10 da 5 dk düştü ama kıvranıyorum annemi çağırdık hemen annem gidelim hastaneye dedikçe ben yok banyo yapıcam dedim girdim banyoya temizim ama 3-4 gün banyo yapamıyacağımı biliyorum tabii.bu seferde tutturdum bi fön çektirseydim saçlarıma diye ama ona izin vermedi annem.hastaneye doğru yola çıktık yolda dr u aradım 4. kat doğumhaneye çık söylüyorum geleceğini dedi.gittik kontrol etti hemşire açılma yok ama sancı çok bi sorun var bu işte niye bu kadar sancı dedi renkli usg çekilmeli dedile şu 4. ayımızda renkli çektirmiştik ya ondan radyoloji dr u hemen hazırladı raporu bebeğin eşi yaşlanmış bebek eşten ayrılmak üzere(plasente ayrıldı denilen olay).Dr um ya kontrol altında seni hastaneye yatıracağım sancın gelene kadar ki ne zaman gelir bilinmez yada sezeryan bebeği riske atmayalım dedi ben risk olayını duyunca alın sezeryanla dedim eşimde beklemeye gerek yok hayırlısı olsun demiştik sezeryan ile yapalım dedi.odamıza çıkarttılar 1 saat içinde ameliyat dediler odaya çıktık arkamızdan sedye geldi dr endişe etmiş 10 dk bile önemli hemen alalım demiş anestezi dr u herşey hazır 16.00 da ameliyathaneye indim 16.10 da kızım doğdu.beni ameliyat hanede hemen uyandırdılar sadece canım acıyor diyip durdum ve kızım nerde diye sordum ben herseyi hatırlıyorum narkoz az vermişler hemen uyandım.odamıza gittiğimde babamız anneanne -teyze görmüştü bana kızımı anlatıyorlar ama ben görmek için gözüm kapıda bekliyorum 5 dk sonra getirdiler kızımı.ALLAHIMA ŞÜKÜRLER OLSUN KIZIM KOLLARIMDA.DÜNYADA YAŞANABİLECEK EN GÜZEL DUYGU.AŞKLARIN SEVGİLERİN EN GÜZELİ.
hemşireler yardımı ile ilk sarı sütü ve sonrasındaki emmeleri hemşire yardımı ile yaptık 2 gün sonra evimize geldik artık hayatımda farklı bir anlam var kızım Duru Zeynep yanımızda.
Allah sızı hıc ayırmasın ınsallah...
eee duru duydu senı cıktı yola bak... mutlulugunuz bırlıktelıgınız daım olsun canım...
İşte doğum hikayem
ayy kıskandım bende yazayım.
8 Şubat Zeynep'in mesajı geldi doğum yaptım diye ben başladım hopurdanmaya ya ben zeynepten önceydim ama normal doğum yapıcam neyse dedim.(ee haliyle kıskandım :))
gece saat 2.00 de başladı sancılar ahha doğuruyorum dedim ama 30 dk bir falan geliyor bi ara uyumuşum uykudan uyandım habire wc ye gidiyorum varmı birşey diye yok sabah 9 kadar aynen devam ama sancılar sıklaştı en son sabah saat 10 da 5 dk düştü ama kıvranıyorum annemi çağırdık hemen annem gidelim hastaneye dedikçe ben yok banyo yapıcam dedim girdim banyoya temizim ama 3-4 gün banyo yapamıyacağımı biliyorum tabii.bu seferde tutturdum bi fön çektirseydim saçlarıma diye ama ona izin vermedi annem.hastaneye doğru yola çıktık yolda dr u aradım 4. kat doğumhaneye çık söylüyorum geleceğini dedi.gittik kontrol etti hemşire açılma yok ama sancı çok bi sorun var bu işte niye bu kadar sancı dedi renkli usg çekilmeli dedile şu 4. ayımızda renkli çektirmiştik ya ondan radyoloji dr u hemen hazırladı raporu bebeğin eşi yaşlanmış bebek eşten ayrılmak üzere(plasente ayrıldı denilen olay).Dr um ya kontrol altında seni hastaneye yatıracağım sancın gelene kadar ki ne zaman gelir bilinmez yada sezeryan bebeği riske atmayalım dedi ben risk olayını duyunca alın sezeryanla dedim eşimde beklemeye gerek yok hayırlısı olsun demiştik sezeryan ile yapalım dedi.odamıza çıkarttılar 1 saat içinde ameliyat dediler odaya çıktık arkamızdan sedye geldi dr endişe etmiş 10 dk bile önemli hemen alalım demiş anestezi dr u herşey hazır 16.00 da ameliyathaneye indim 16.10 da kızım doğdu.beni ameliyat hanede hemen uyandırdılar sadece canım acıyor diyip durdum ve kızım nerde diye sordum ben herseyi hatırlıyorum narkoz az vermişler hemen uyandım.odamıza gittiğimde babamız anneanne -teyze görmüştü bana kızımı anlatıyorlar ama ben görmek için gözüm kapıda bekliyorum 5 dk sonra getirdiler kızımı.ALLAHIMA ŞÜKÜRLER OLSUN KIZIM KOLLARIMDA.DÜNYADA YAŞANABİLECEK EN GÜZEL DUYGU.AŞKLARIN SEVGİLERİN EN GÜZELİ.
hemşireler yardımı ile ilk sarı sütü ve sonrasındaki emmeleri hemşire yardımı ile yaptık 2 gün sonra evimize geldik artık hayatımda farklı bir anlam var kızım Duru Zeynep yanımızda.
kızlar herkesin öyküsünü teker teker okudum okudumda ağladım ağladıkça rabbim banada o günleri yaşatsın die dua ettim çok zor beklemek
ben 13 subatta kızımı son dk sezeryanla dogurmak zorunda kaldım suyum gelmedı evde 1saat agrı cektım nısan geldı hemen hastaneye kostuk orda dr bır baktı 8bucuk cm olmus nerdeısn sen dedı ben sok oldum cunku sadeece 1saattır agrı cekıordum :) sonra dr um sehır dısında oldugu ıcım baska bır dr geldı suyumu patlattı ve baktı kı kızım asagıya ınememıs strese gırmıs kakasını suyuna yapmıs kalp atısları yavasladı hemen oksıjen verdıler baktılar olmuyor bebek tehlıkede dedıler acılen sezeryana gırıdk cok sukur kıızm saglıkla dogdu tabı ben uyandıgımda kocaman bu hortum vardı burnumda tok karnına sezeryana gırınce mıdemdekılerı bısaltmak gerekmıs cok ttasız bısey tabı ama cok agrım olmadı 10gunde baya ıyı duruma geldım :) boyle ıste hem normal hem sezeryanı yasamıs oldum herseye ragmen :) dunyada daha guzel bısey yokk
kızlar herkesin öyküsünü teker teker okudum okudumda ağladım ağladıkça rabbim banada o günleri yaşatsın die dua ettim çok zor beklemek
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?