günaydin... dün gelmedim yazmadim canim bir sey yapmak istemiyordu.
benim icin hic bir sey yolunda degi. Uradigim haksizliklar karsisinda aklimdan cikmiyor öfkem dinmiyor.
Geri cekildim susmayi tercih ediyorum telefonum kapali hic bir mesaja cevap vermiyorum, artik ne konusayim hic bir sey olmamis gibi askim canim cicim seni cok seviyorum demek icimden gelmiyor artik. Benim icin kilini kipirdatmayan insanlari nasil benimserim okadar fedakarlik yapmisken ben. Neydi benim günahim diye düsünüp duruyorum nerde yalnis yaptim... biliyorum yalnisi ta bastan yaptim kabullenerek. Dedim ki benim ruhum satilik degil ama sevgi de herseyi hal etmiyormus simdi simdi anliyorum ama simdi gec kaldim.
Nefret ve öfke doluyum ne bir hevesim ne bir sevincim kaldi. Bilsem ki annem babamin üzülüp kahrolmayacagini suanda noktayi koyardim sabrimin sonundayim.
Hadisi serifler var öfkeliyken kararlar almayin diye biraz da sabir gücü istiyorum diliyorum allahdan.