merhaba kızlar..
biz de iki günlüğüne küçücük bir tatil yaptık..fazla uzaklara gidemedik il sınırları içinde bile olsa farklı ortamlar görmek güzeldi..ancak dün bir haber aldım ve öyle çok üzüldüm ki anlatamam..hala aklım başımda değil..içimden bişey gelmiyor açıkçası..
dün çocukluk arkadaşım aradı...hani en iyi arkadaşım tabiri vardır ya..herşeyinizi paylaştığınız dert ortağınız, güvenip sırrınızı verdiğiniz..karşılıksız sevdiğiniz..zaman zaman kaybolup ortaya çıksa da..kalbinin bir yerlerinde hüküm sürdüğüme inandığım canım arkadaşım... dün öyle bir ses tonuyla aradı ki aylar sonra..nasılsın dediğimde..hiç iyi değilim sevcan dedi..ve ağlamaya başladı..beynimden vuruldum sanki..ne oldu demeye kalmadı..yeğenim ada lösemi.... deyiverdi...
arkadaşlar bir çocuk düşünün henüz iki yaşında..ve kan kanseri...ve bir anne düşünün aramıza katılmamış olsa da o bir 2008 MAYIS annesi...(Allah cümlemizden uzak etsin) tıpkı bizler gibi..evladını öper, koklar... zaman zaman kızar ama canı yavrusuna gözü gibi bakar..sakınır, sarar, sarmalar..
işte o yavru birgün sebepsiz düşer bayılır ve hastaneye kaldırılır..lösemi olduğu anlaşılır..o anne kızı ateşlendiğinde dahi sabahlara kadar gözünü kırpmazken böyle bişey duyduğunda ne yapar arkadaşlar.. Allahtan gelene sabır ..İNNA LİLLAHİ VE İNNA İLEYHİ RACİUN..dememiz gerektiğini biliyoruz..ama anne ne kadar sabredebilir..işte evlatları hasta olan annelerin yerine koydum kendimi ve çoook üzgünüm arkadaşlar..
arkadaşım benden dua istedi..durumu haber verdi..DUALARA İHTİYACIMIZ VAR dedi..teyzesi telefonda bu türlü hıçkırıklara boğulurken ANNE ne yapıyor diye düşündüm..sürekli Ağlıyor başından bir an olsun ayrılmıyor..ŞAKA GİBİ dedi arkadaşım...inanamıyoruz dedi..yakıştıramıyoruz..
öyle ya insan en sevdiğine hastalığı da ölümü de yakıştıramaz..