bugün canım çok sıkkın. bizim oğlanın 2 yaş sendromu iyice doruğa ulaştı
devamlı herşeye ağlıyor giyinmeyecekmiş soyunmayacakmış, yemeyecekmiş vs vs...çok yorucu ve tehlikeli istekleri var.
Sabrediyorum anlatmaya çalışıyorum ama sonunda kızıyorum işte o zaman da parmağını bana doğrultup kızdı kızdı diyip vuruyor. yapma etme annecim diyorum daha da kuduruyor. yanlız bırakıyorum sakinleşsin diye onu da kabul etmiyor koşa koşa gelip beni itiyor daha çok ağlıyor evde kovalambaç oynuyoruz resmen.
son 3 gündür iyice gergin bana karşı resmen dokunmamı bile istemiyor. Küstü bana gülmüyor benimle konuşmuyor hep aksi.
Bugün kreş günüydü evden çığlık çığlığa çıktık yine. okula gittik öğretmenini görür görmez gülmeye başladı. öğretmeni hadi anneye güle güle diyelim öpelim der onu sınıfa götürmeden önce kafasını çevirdi sarıldı ona ya nasıl üzüldüm. sanki gitmeden önce eziyet etmişim. okulun müdürü ç.gelişimi öğretmeni emekli bir hanım. onunla konuştum normal ve geçici bir durum olduğunu sabırlı olmam gerektiği anlattı uzun uzun. bahçeye çıktıklarında izledim çok mutluydu bizimki.
neyse akşam aldım eve geldim daha sakindi. bende hep huyuna gitmeye çalıştım. ama gene gereksiz şeyler istemeye yapmaya başladı. sonunda olmaz annecim dememle kıyametler koptu. 10 dk öncesine kadar yapmadığını bırakmadı bana. her gece uyku zamanı babasına sen git anne gelsin diyen çocuk bu gece bana git git diye bağırıp babasını çağırdı o uyutacakmış.
biraz uzun yazdım ama nasıl moralim bozuk anlatamam ağlamak üzereyim. gelişim hızına seviniyorum çok güzel anlatıyor ,sünger gibi herşeyi emiyor ama anlattığım olaylar karşısında ne yapacağımı nasıl mutlu edeceğimi şaşırdım. tamammül eşiğim de gittikçe düşüyor o böyle yapınca dayanamıyorum. Bu yaza 2.ye hamile kalamaya niyetliydim 3 günde vazgeçirdi beni sağolsun.
bizim bu yaşadıklarımıza benzer durumlar yaşanlar varmı? allah aşkına fikir beni bana ne yapayım ben buna.