Merhabalar arkadaslar.
Kadinlar kulubunu biliyordum fakat yeni uye oldum. Oncelikle 23 yasindayim, ekim 2019 da esimle evlendim. Esimle 2015 yilinda tanistik 4 yillik birliktelik sonrasi evlendik. Sevgiliyken de sorun olan bazi seyler hala daha evliligimizde devam ediyor maalesef ki. Esim 28 yasinda. Evliligimiz koronaya denk geldi bununla mi alakali bilmiyorum ama aramizda hic enerji yok eglenmek yok ve bu benim canimi cok sikiyor. Evlendigimiz ilk zamanlar cinsellik olarakta cok iyiydik, hafta da 3-4 kere birliktelik yasiyorduk su son zamanlarda hafta da bir kere birliktelik yasiyoruz ve ben boga burcuyum cinselligi seviyorum ve onemsiyorum. Karsimdaki insani rencide etmeden fikirlerimi her zaman beyan eden bir insanim ve cinselligi sevdigimi bu konuda dikkat etmesi gerektigini söylememe ragmen cevabi “ hafta da bir kere oldugunda daha cok haz aliyorum” cevabini aldim ama ben tatmin olmuyorum. Ten uyumumuz gercekten cok iyi cinsel birlikteligimiz sirasinda zamanimiz guzel geciyor. Cinsel birlesme bittiği zaman direk eline telefonu aliyor ve coinlere bakiyor, instagramda dolasiyor. Sevisme sonrasi sarilarak konuşmayı cok seviyorum ama surekli konusan taraf ben oluyorum ve kendimi geveze hissediyorum. Konusmadigim zamanlarda ise modum asiri dusuk oluyor ve kendimi mutsuz hissediyorum. Ben sosyal birisiyim. Ailem kalabalik bir aileden geldim ve cocuk buyutmenin zorlugunu goren birisi olarak daha sevgiliyken esime hemen bebek istemedigimi soylemistim o da mantikli bulmustu. Simdi yasinin 28 oldugunu ve artik bebege hazir oldugunu soyluyor. Acikcasi bende bebegim olsun istiyorum ama kafam cok karisik. Kendim cocuk gelisimi mezunuyum, cocuklari cok seviyorum ama insanin kendi cocugu olmasi hayati biraz daha karmasik yapiyor. İstedigin zaman “ al annesi bu agliyor” diyemeyecegim ve kendim bakacagim icin buna hazir miyim bilemiyorum. Arkdaslarimla konustugumda kendine güvenmiyorsun bununla alakali sorunun var psikolojik yardim al bence demislerdi. Kendime güvenmemek demiyeyim ama yasimin genc olmasindan kaynakli kafamda hep bir acabalar var. Esimin de cocuk oldugu zaman cok iyi bir baba olacagina kesinlikle eminim fakat sorumluluk altinda beni yalniz birakir mi diye dusunemeden edemiyorum. Esimin birde hic yaşıtı evli arkadasi ya da kuzeni yok(erkek). O yuzden onlar esimi cagirdiginda ve ben bebekle oldugum zamanlar tepkimi zorlayacağından daha olmadan adim kadar eminim. Ben esimi kisitlayan veya kiskanan birisi degilim. Ama bazi davranislari artik gozume batiyor. Ozellikle surekli elinde telefon olmasi ruhumu daraltiyor. İlgi manyagi birisi degilim ama allah askina her gun 7/24 neredeyse bir insanin elinde telefon surekli bakar mi ya. (Coin takip ediyor beyefendi) bu durumdan rahatsiz olduğumu beni bazen boşanmayi dusundurmeye ittigini soyledigimde,ozur diliyor sariliyor, o an yumusak laflar ediyor ve uzatmamak adina ozrunu kabul ediyorum ama artik ilgisizligi canima tak etti. Daha bu zamanlarda boyleysek evliligin ilerleyen zamanlarinda nasil olacagiz? Ya da olmali miyiz? Psikolojiyi seviyor ve takip ediyorum. Esim olmadigini düşündüğümde icimde bir bosluk oluyor gercekten onu seviyorum onunda beni sevdigini en icten kalbimde hissediyorum ama iletisimsizlik, sohbet etmemek, sakalasmamak, gercekten artik ruhumu daraltti. Birde pandemi dolayisi ile calistigim is yeri kapandi bu vesiliyle evdeyim. Ailem otobusle 40 dakika uzaklikta ama yasaklardan dolayi gidemiyorum. Gercekten cok bunaldim. Esimle olan sorunlarimi baskalarina anlatan birisi sevgiliykende olmadim ama artik dayanamiyorum akil almak istiyorum. Bazi arkadaslarim pandemiden dolayi bir sey yapamiyorsunuz bu yuzden bu kadar hareketleri gozune batiyor diyor. Dusundugumde bununda etkisinin old. Goruyorum ama ondan istedigim sohbet etmek telefonu evde olabildiğince minumum a indirmek sakalasmak, vs vs. Bunu her insanin erkek ya da kadin olmasi farketmeksizin istemesinin normal old. Dusunuyorum. Velhasil kelam ilgisizligi beni gun gectikce yoruyor. İlgisizliginden şikayetçi oldugumu soyledigimde duzeltecegini dikkat edecegini söylüyor ama bir degisiklik yok. Evlilik gercekten guzel bir olgu ama insanlar bu sekilde iletişimsizligi insani ve evliligi yiprandiriyor. Kendimi her gun mutsuz hissetmekten yoruldum. Ne yapmam gerekli hic bilmiyorum…
Kadinlar kulubunu biliyordum fakat yeni uye oldum. Oncelikle 23 yasindayim, ekim 2019 da esimle evlendim. Esimle 2015 yilinda tanistik 4 yillik birliktelik sonrasi evlendik. Sevgiliyken de sorun olan bazi seyler hala daha evliligimizde devam ediyor maalesef ki. Esim 28 yasinda. Evliligimiz koronaya denk geldi bununla mi alakali bilmiyorum ama aramizda hic enerji yok eglenmek yok ve bu benim canimi cok sikiyor. Evlendigimiz ilk zamanlar cinsellik olarakta cok iyiydik, hafta da 3-4 kere birliktelik yasiyorduk su son zamanlarda hafta da bir kere birliktelik yasiyoruz ve ben boga burcuyum cinselligi seviyorum ve onemsiyorum. Karsimdaki insani rencide etmeden fikirlerimi her zaman beyan eden bir insanim ve cinselligi sevdigimi bu konuda dikkat etmesi gerektigini söylememe ragmen cevabi “ hafta da bir kere oldugunda daha cok haz aliyorum” cevabini aldim ama ben tatmin olmuyorum. Ten uyumumuz gercekten cok iyi cinsel birlikteligimiz sirasinda zamanimiz guzel geciyor. Cinsel birlesme bittiği zaman direk eline telefonu aliyor ve coinlere bakiyor, instagramda dolasiyor. Sevisme sonrasi sarilarak konuşmayı cok seviyorum ama surekli konusan taraf ben oluyorum ve kendimi geveze hissediyorum. Konusmadigim zamanlarda ise modum asiri dusuk oluyor ve kendimi mutsuz hissediyorum. Ben sosyal birisiyim. Ailem kalabalik bir aileden geldim ve cocuk buyutmenin zorlugunu goren birisi olarak daha sevgiliyken esime hemen bebek istemedigimi soylemistim o da mantikli bulmustu. Simdi yasinin 28 oldugunu ve artik bebege hazir oldugunu soyluyor. Acikcasi bende bebegim olsun istiyorum ama kafam cok karisik. Kendim cocuk gelisimi mezunuyum, cocuklari cok seviyorum ama insanin kendi cocugu olmasi hayati biraz daha karmasik yapiyor. İstedigin zaman “ al annesi bu agliyor” diyemeyecegim ve kendim bakacagim icin buna hazir miyim bilemiyorum. Arkdaslarimla konustugumda kendine güvenmiyorsun bununla alakali sorunun var psikolojik yardim al bence demislerdi. Kendime güvenmemek demiyeyim ama yasimin genc olmasindan kaynakli kafamda hep bir acabalar var. Esimin de cocuk oldugu zaman cok iyi bir baba olacagina kesinlikle eminim fakat sorumluluk altinda beni yalniz birakir mi diye dusunemeden edemiyorum. Esimin birde hic yaşıtı evli arkadasi ya da kuzeni yok(erkek). O yuzden onlar esimi cagirdiginda ve ben bebekle oldugum zamanlar tepkimi zorlayacağından daha olmadan adim kadar eminim. Ben esimi kisitlayan veya kiskanan birisi degilim. Ama bazi davranislari artik gozume batiyor. Ozellikle surekli elinde telefon olmasi ruhumu daraltiyor. İlgi manyagi birisi degilim ama allah askina her gun 7/24 neredeyse bir insanin elinde telefon surekli bakar mi ya. (Coin takip ediyor beyefendi) bu durumdan rahatsiz olduğumu beni bazen boşanmayi dusundurmeye ittigini soyledigimde,ozur diliyor sariliyor, o an yumusak laflar ediyor ve uzatmamak adina ozrunu kabul ediyorum ama artik ilgisizligi canima tak etti. Daha bu zamanlarda boyleysek evliligin ilerleyen zamanlarinda nasil olacagiz? Ya da olmali miyiz? Psikolojiyi seviyor ve takip ediyorum. Esim olmadigini düşündüğümde icimde bir bosluk oluyor gercekten onu seviyorum onunda beni sevdigini en icten kalbimde hissediyorum ama iletisimsizlik, sohbet etmemek, sakalasmamak, gercekten artik ruhumu daraltti. Birde pandemi dolayisi ile calistigim is yeri kapandi bu vesiliyle evdeyim. Ailem otobusle 40 dakika uzaklikta ama yasaklardan dolayi gidemiyorum. Gercekten cok bunaldim. Esimle olan sorunlarimi baskalarina anlatan birisi sevgiliykende olmadim ama artik dayanamiyorum akil almak istiyorum. Bazi arkadaslarim pandemiden dolayi bir sey yapamiyorsunuz bu yuzden bu kadar hareketleri gozune batiyor diyor. Dusundugumde bununda etkisinin old. Goruyorum ama ondan istedigim sohbet etmek telefonu evde olabildiğince minumum a indirmek sakalasmak, vs vs. Bunu her insanin erkek ya da kadin olmasi farketmeksizin istemesinin normal old. Dusunuyorum. Velhasil kelam ilgisizligi beni gun gectikce yoruyor. İlgisizliginden şikayetçi oldugumu soyledigimde duzeltecegini dikkat edecegini söylüyor ama bir degisiklik yok. Evlilik gercekten guzel bir olgu ama insanlar bu sekilde iletişimsizligi insani ve evliligi yiprandiriyor. Kendimi her gun mutsuz hissetmekten yoruldum. Ne yapmam gerekli hic bilmiyorum…
