Arkadaşlar Merhaba
33 yaşındayım, eşim 43 yaşında bir oğlumuz oldu. 7 senenin sonunda. Annemi çok erken yaşta kaybettim. 2 kardeşiz kardeşim başka ülkede yaşıyor. Aramızda bir yaş var kardeşimle…
Hamilelik süreci doğum süreci derken, çok zorlandım çünkü kimsem yoktu, ne bir kardeş ne anne ne baba…halende zorlugu yaşıyorum eşimin ailesi çok kalabalık. Çok bağlılar.
Bende eşiminde benimde yaşım geçmeden bir tane daha cocugumuz olsun istiyorum,
Oğlum 1 yaşına girecek, hazır evdeyken yapayım beraber büyüsünler diyorım
Sonra bebeğim çok küçük diyorum. Ama tek bildiğim daha çok kardeş olmak isterdim.
İlk gebeliğimde amniyosentez olmak durumda kaldım.
O dakika eşimin ailesi kardeşleri eşime üzülüyorlardı bebeğe birsey olursa eşim ne yaparmış.
Beni düşünmediler hani bu kız içeri girecek karnından su alınacak diye, orda bile yalnızdım. Kayınvalidem evet 9 ay yattım 9 ay baktı, hakkını inkar edemem.
Ama bende oğlumun bir desteği olsun. Bize birsey olursa bir kardeşi olsun çok istiyorum.
Ama ne zaman olmalı kafam çok karışık.
Bu konuda fikirleriniz nelerdir.
Negatif etkilemek istemem ama maddi imkanımda var- eşimde yardımcı ama asla ikinciyi istemezdim.
Psikolojim altüst oldu.