Çok üzüldüm. Ben yazdıklarını okurken içim daraldı ki sen bunlardan daha da fazlasını yaşamışsın. Ama kendine üzülmeyi, geçmişi düşünmeyi bırakmalısın. Çok gençsin. Daha yolun başındasın. Onu Allah'a havale edeceksin. Bir daha da hiçbir şekilde ne onunla ne de ailesiyle görüş. Tamamen çıkar onu hayatından. Onunla irtibat kurabilecek insanlardan da mümkün olduğunca uzak dur. Bak barışmaya falan yeltenir, sakın sakın sakın!!! Şiddete meyli olan böyle psikopat bir insan asla düzelmez. Ailesi bile onu hizaya getiremez. Bu kadarla kurtulduğuna şükredeceksin. Bir anne olarak bebeğin için ayrıca üzüldüm ama ennnn mantıklısını yapmışsın.
Bak ne güzel işin gücün de varmış. Sen artık önüne bakacaksın. Asla karamsarlığa kapılma. Ciddiyim, bir gün gelecek ve geriye dönüp baktığında "Bunları ben mi yaşadım?" diyeceksin. O kadar uzak gelecek şu anlattıkların. Ne yazık ki bazen kötü şeyler yaşayarak hayattan dersler çıkarıyoruz. Bu psikopat eminim sana yaşatacaklarının sinyallerini önceden vermiştir. Şu yaşadıkların bundan sonra atacağın adımlarda, karşına çıkacak insanları değerlendirmende sana en büyük tecrübe olmuş. Yeniden evlenirsin, bebeğin olur. Ama yeter ki sen kendini topla. Arkadaşlarınla görüş, içine atma hiçbir şeyi. Ağlamak istediğinde ağla, psikolojik destek alma imkanın varsa al. Ama asla kendine acıma! Öyle herkese de güvenme. Durumundan faydalanmaya kalkışanlar da olabilir.
Kusuruma bakma, yazdıklarıma bir baktım da öyle emir cümleleri yazıp durmuşum. Büyüğünüm, hoşgör artık.