- 14 Ekim 2016
- 1.747
- 1.696
- 133
direk konuya giricem kızlar. bilenler bilir ben bundan 2 ay önce sosyal medyadan tanıştığım biriyle olan ilişkimi bitirmiştim. ve o gün bugündür siteye bile girmedim. yani o kadar moralim bozuktu ki. sadece 2 ay boyunca ot gibi işe gittim eve geldim yemek yedim. bu arada kimseyle de tanışmaya kalmadım. çünkü genelde biten ilişkimin ardından arayışa girer birileriyle tanışmaya çalışırdım.
maalesef bu en son tanıştığım adam çok uzun zamandır hayatıma giren birçok insandan daha fazla etkilendiğim ve olmasını istediğim biriydi. onunla da herşey olumsuz olunca gerçek küçük çaplı sanırım bir depresyon gibi bişeye girdim.
ama bu iki ay zarfında ara ara hep onu takip ettim sürekli telegram üzerinden yazışıyordu ve iki ay boyunca hep yazıştı aralıksız günde her 5 dk bir online oldu. yeri geldi 2-3 gün bakmadım ama sonra dayanamayıp yine baktığımda hep online di ve yazışıyordu. her görüşümde kahrolup programı siliyordum sonra dayanayıp yüklüyordum.
ta ki bundan 3-4 gün öncesi baktım yazışma aralığı yarım saatlere falan düştü. sonra daha da düştü. 1-2 saat online olmadığı oldu. hayretler içinde kalarak takip ettim. yani düşünün bu eziyeti kendime yaptım
sonra noldu dersiniz? bugün bana mesaj attı, "merhaba, nasılsın?" diye....hiç cevap yazmadım. aradan 2 saat kadar zaman geçtikten sonra "seni kırdım biliyorum, biraz konuşabilir miyiz " yazmış. ve bir iki kere de aradı ama açmadım
şuan o kadar kötüyüm ki. inanın buraya bu konuyu bile zor açıyorum. zor yazıyorum.
2 ay önce bana yazması için öldüğüm, bi nevi yalvardığım ama bir türlü yazmayan adam tam iki ay sonra bana üstüste mesaj atıp arıyor..
mesajı ilk gördüğüm andan beri yine telegramdan kontrol ediyorum ve programa 3 saatte bir falan giriyor. yani o benim görüp görüp kahrolduğum 5 dk bir yazışmalar bitmiş
sanki enkazın altından beri çıkarmışlar gibi hem heryerim acıyor hem de günlerdir beklediğim günışığı yüzüme vuruyor. yani nasıl anlatılır bilmiyorum bu duygu. evet hep yazmasını istedim ilk özellikle 2 hafta ama sonları o bekleyiş çok büyük kin ve acıya dönüştü içimde.
şimdi geldiğim noktada, ona tek bir cevap yazasım var "defolll" deyip bir daha cevap vermemek.
ama onunla o kadar çok devam etmesini istemiştim ki şuan aradan biraz uzun zaman geçerse acaba şans verseydim mi acaba diye pişman olmaktan korkuyorum.
bu benim başıma ilk defa gelmiyor. ayrıldığım diğer sevgililerim de dönmüştür bana hep yazmışlardır. ama onlar bunun kadar istediğim bir profil değillerdi. yani benim kafamda o kişilerden vazgeçmeye yetecek kadar bahanem oluyordu.
ama ben bu kişiyle birlikte olmak çok istiyordum. tek sorun onun ilişkiden beklentilerine benim cevap vermiyor oluşum ve bu yüzden başka arayışlara girmesi. bunu da zaten aldatma şeklinde yapmadı. bana defalarda benim ilişkiden beklentim şunlar , eğer sen bunları kabul etmiyorsan devam edemeyiz dedi. ben sadece onun benim isteklerime uyum sağlamasında direttiğim için o da bunu kabul etmeyip başka arayışlara girdi. bilemiyorum bu açıdan bakınca onu suçlayamıyorum. ama yine de bana karşı yeterince içinde sevgi olsaydı 2 aydır aklına gelirdim.
hazmedemiyorum , iki ay başkasıyla gece gündüz saniyede bir yazışmalarını görüp şuan ona yazmayı hazmedemiyorum
içimi dökmek istedim. inanılmaz bir duygu içindeyim. ona asla cevap veresim yok, hatta küfür edesim var. ne yaparsam yapayım, kafasında odunda kırsam içimdeki bu kin ve acıyı bastırmaz.
o kadar iletişim kurmak için öldüğüm adamın artık bana yazmasının bir anlamının kalmaması ne kadar acı
maalesef bu en son tanıştığım adam çok uzun zamandır hayatıma giren birçok insandan daha fazla etkilendiğim ve olmasını istediğim biriydi. onunla da herşey olumsuz olunca gerçek küçük çaplı sanırım bir depresyon gibi bişeye girdim.
ama bu iki ay zarfında ara ara hep onu takip ettim sürekli telegram üzerinden yazışıyordu ve iki ay boyunca hep yazıştı aralıksız günde her 5 dk bir online oldu. yeri geldi 2-3 gün bakmadım ama sonra dayanamayıp yine baktığımda hep online di ve yazışıyordu. her görüşümde kahrolup programı siliyordum sonra dayanayıp yüklüyordum.
ta ki bundan 3-4 gün öncesi baktım yazışma aralığı yarım saatlere falan düştü. sonra daha da düştü. 1-2 saat online olmadığı oldu. hayretler içinde kalarak takip ettim. yani düşünün bu eziyeti kendime yaptım
sonra noldu dersiniz? bugün bana mesaj attı, "merhaba, nasılsın?" diye....hiç cevap yazmadım. aradan 2 saat kadar zaman geçtikten sonra "seni kırdım biliyorum, biraz konuşabilir miyiz " yazmış. ve bir iki kere de aradı ama açmadım
şuan o kadar kötüyüm ki. inanın buraya bu konuyu bile zor açıyorum. zor yazıyorum.
2 ay önce bana yazması için öldüğüm, bi nevi yalvardığım ama bir türlü yazmayan adam tam iki ay sonra bana üstüste mesaj atıp arıyor..
mesajı ilk gördüğüm andan beri yine telegramdan kontrol ediyorum ve programa 3 saatte bir falan giriyor. yani o benim görüp görüp kahrolduğum 5 dk bir yazışmalar bitmiş
sanki enkazın altından beri çıkarmışlar gibi hem heryerim acıyor hem de günlerdir beklediğim günışığı yüzüme vuruyor. yani nasıl anlatılır bilmiyorum bu duygu. evet hep yazmasını istedim ilk özellikle 2 hafta ama sonları o bekleyiş çok büyük kin ve acıya dönüştü içimde.
şimdi geldiğim noktada, ona tek bir cevap yazasım var "defolll" deyip bir daha cevap vermemek.
ama onunla o kadar çok devam etmesini istemiştim ki şuan aradan biraz uzun zaman geçerse acaba şans verseydim mi acaba diye pişman olmaktan korkuyorum.
bu benim başıma ilk defa gelmiyor. ayrıldığım diğer sevgililerim de dönmüştür bana hep yazmışlardır. ama onlar bunun kadar istediğim bir profil değillerdi. yani benim kafamda o kişilerden vazgeçmeye yetecek kadar bahanem oluyordu.
ama ben bu kişiyle birlikte olmak çok istiyordum. tek sorun onun ilişkiden beklentilerine benim cevap vermiyor oluşum ve bu yüzden başka arayışlara girmesi. bunu da zaten aldatma şeklinde yapmadı. bana defalarda benim ilişkiden beklentim şunlar , eğer sen bunları kabul etmiyorsan devam edemeyiz dedi. ben sadece onun benim isteklerime uyum sağlamasında direttiğim için o da bunu kabul etmeyip başka arayışlara girdi. bilemiyorum bu açıdan bakınca onu suçlayamıyorum. ama yine de bana karşı yeterince içinde sevgi olsaydı 2 aydır aklına gelirdim.
hazmedemiyorum , iki ay başkasıyla gece gündüz saniyede bir yazışmalarını görüp şuan ona yazmayı hazmedemiyorum
içimi dökmek istedim. inanılmaz bir duygu içindeyim. ona asla cevap veresim yok, hatta küfür edesim var. ne yaparsam yapayım, kafasında odunda kırsam içimdeki bu kin ve acıyı bastırmaz.
o kadar iletişim kurmak için öldüğüm adamın artık bana yazmasının bir anlamının kalmaması ne kadar acı