Epeydir gelin geldigim yerde yasiyorum..onceleri alisamadim falan sonrasi cocuk oldu..az cok birileriyle gorustuk ettik..derken pandemi girdi araya herkes kabuguna cekildi..simdi bakiyorum..cok yalnizim ben aslinda...apartmanda kafa dengim yok..herkesle aram iyidir ama o kadar..bi derdimi paylasamam..bi yere gitmek istesem kimse yok..herkes bi duzen tutturmus gidiyor..annem geldi bikac gunlugune sen hep boyle yalniz misin diyor?yok napiyim zorlami getirip gorusiyim insanlarla..simdi bide 2.bebek geliyor...hepten evde gecicek omrum..sanki herkes hayati yasiyorda ben hep evdeyim gibi...ama bazen telde eski arkadaslarimla konusuyorum,onlarda ayni seyden sikayetci..hep bi yalnizlik...cok bunaldim sanirim ki konularim bu ara hep olumsuz acidan geliyor..bide buraya yazdigim zaman ayni seyleri yasayanlarda olunca bi ben degilmisim diyorum...dertlesmek,bi arkadasimdan mesaj gelmis gibi hissediyorum...1tane dost olaydi yakinimda soyle bi kahve icip sohbet edecegim ama yokkkk..