:)
ben de 18 yaşımda evlilik hayalleri kuruyordum. aynen senin gibi ortada bir aday bile yoktu! zannedersem bunun sebebi o aralar sözlenen, nişanlanan akraba kızlarına özeniyor olmamdı. sanki bana pespembe bir evcilik oyunu gibi geliyordu. sonra üni.de bu düşüncelerim yavaş yavaş değişti. önce mesleğim olsun dedim, sonra nasipse olur. aynen dediğim gibi oldu, şu anda nişanlıyım. buna galiba biraz da anaç bir kişilik de sebep oluyor. evlenene kadar yaşım 25 olur, olgun bir kişiliğim var. veya herkes öyle söylüyor, ki ben de kendimi yaşıtlarıma göre öyle görüyorum. sorumluluk bilincim iyi gelişmiş, ev çekip çevirmekten anlarım ve o işleri severim. eğer ki böyle olmasam düşünmezdim daha. 30'a kadar yolu var. ha çok aşık olmasam yine düşünmezdim. ama ilişkimde hızlı gitmiyorum, nişanlımın da beni oldu bittiye getirmesine izin vermiyorum. sindire sindire, yavaş ve sakin bir süreç yaşıyoruz. bu süreçte nişanlımla birbirimizi daha iyi tanıyoruz, ailesini bolca gözlemle şansı buluyorum.
demek istediğim eğer bu duygularına yenilip, bodoslama bir işe atlamazsan geçicidir. zamanla taşlar yerine oturur canım. ki hukuk okuyorsun, demek ki zeki bir kızsın. çok değil iki yıl sonra olaylara farklı bir pencereden bakacaksın, hiç şüphen olmasın.