19.5 Yaşındaki Oğlumun Sorunu Nedir, Potansiyelini Gösteremedi ve Olgunlaşamadı?

İlkokul öğretmenı olarak siz bana gördüğüm otizmli öğrenci profilini anlattınız. Ve benım ekstra öğrendiğim şey büyüyünce nasıl oldukları oldu. Ve tüm öğrencilerimin annesı bu durumu reddedıyordu. Görmezden gelip yok sayıyordu anlasılan sizde öyle yaptınız. Artık kocaman olmus rica ederm kaçmayın artık gerçeklerden. Ve bu durumun biraz üzerine gidin. Bu arada otizm diye genel bi isimlendirme kullandım çok çeşidi var onun ne oldugunu uzmanı bilir artık
 
100 aylığı hesaplayana kadarrr😑 yaklaşık 8.5 yaşında oluyor sanırım, okula oyuncak goturebilecek yaşta bence, buda büyük bir sıkıntı gibi gelmedi bana.
Tabii; hatta kizim 2.sinifa gidiyor ve öğretmenleri çocuklarin gelişimi için oyuna ve oyuncağa çok onem verdiği icin,okulda haftada bir gün oyuncak getirme günü yapıyor.herkes oyuncağını götürüp oynuyorlar.normal yani.aslinda oğlu da normal konu sahibinin bence ergenlik ve gelecek kaygısı, istediği bölümde okuyamama ve babasının böyle yaftalamasi, annesinin bukadar abartılı üstüne düşmesi,gibi geldi bana.16 yaşında bir de kızım var o yüzden böyle söylüyorum.endiseleri çok hissettirmeden çözmek lazım bu yaşta. Ve bence normal yani çocuğun yaşadıkları.zaten bazı şeyleri geç yapmış ancak kendini buluyordur.
 
Oyuncak konusuna neden herkes bu kadar takılmış ki. Üçe gşden kızımın öğretmeni arada oyuncak günğ yapıyordu. Bakalım 4 te yapacaklar mı? 6.sınıfta kızım var. Arada lego alıyoruz. Cok da destekliyorum onu bu konuda. Oyuncakla oynamanın yası yok bence.
 
okumazsın belki ama çocuğunun normal olması gereken zekaya sahip olduğunu sanmıyorum bide özel eğitim öğretmenleriyle mi konuşsan daha çok onları ilgilendiriyor gibi
 
Bende sanki siz hala o çocukmuş gibi davranıyorsunuz izlenimi oluştu. Belki tek çocuk diye her şeyine siz koşmuşsunuzdur. İnce motor becerileri kısmı tabi ki önemli. Bence yetkin mercilerden yardım alın. Teknoloji çağında artık her genç asosyal
 
Ay şaka herhalde ben kac ayligim acaba onu hesaplamaya calistim matematigim yetmedi. Kuzum cocugu bi salın didiklemeyin hayati ogrensin düzelir. Ya da zaten duzgundur de sorun sizdedir bilemeyecegim.
 
Belki burda bana kızacaklar ama ben biraz sizi de sorumlu buldum anlattıklarınızdan bile çocuğunuzu hala bebek gibi görüyorsunuz gibi geldi. 19.5 yaş diyen bir ebeveyni bile ilk kez görüyorum 100 aylık yazmışsınız bence siz zamanında ve bence hala da çocuğunuza çok bağlı olduğunuz için ozguveni düşük kalmış ve kendini geliştirememiş. Yetişkin olma dönemine girmesine izin vermemişsiniz şuan da iki arada sıkıştığı için bu sorunları yaşıyor gibi geldi
 
Oğlunuzun yaşadığı zorluklar, sosyal ve duygusal gelişimindeki eksikliklerin yanı sıra akademik performansındaki dalgalanmaları da içeriyor. Bu durum, hem genetik faktörler ve kişilik yapısı gibi içsel etmenlerden hem de aile içindeki dinamiklerden kaynaklanıyor. Babasıyla sınırlı bir iletişim, onun için içsel bir boşluk yaratmış ve erkek figürüyle kuramadığı güçlü bağ, özgüven sorunlarını artırmış olabilir. Annesi olarak sergilediğiniz korumacı tutum, bağımsızlık ve sorumluluk alma becerilerini geliştirmesini geciktirmiş.

Sosyal çevresinde yaşadığı dışlanma ve zorbalıklar, yalnızlık hissini pekiştirirken, kendini ifade etme konusunda zorluklar yaşamasına neden olmuş. Bu süreçte, akademik başarı baskısı, yetersizlik hissini derinleştirmiş ve onu içe kapanmaya yönlendirmiş. Oğlunuz, duygusal karmaşası içinde yalnızlık, belirsizlik ve hayal kırıklığı yaşıyor, kendini çevresine tam olarak açamadığı için daha da geri çekiliyor.

Bu durumu düzeltmek için öncelikle ona duygularını kabul eden, destekleyici bir ortam sağlamak önemli. Profesyonel destek alarak özgüvenini ve sosyal becerilerini geliştirmesi, bireysel terapi veya sosyal beceri grupları aracılığıyla faydalı olabilir. Ayrıca, açık iletişim ile ona bireysel alan tanıyarak karar verme becerilerini geliştirmesine yardımcı olmak, gelecekteki gelişiminde önemli bir adım olacaktır.
 
Merhaba 19.5 yaşındaki oğlum maalesef olgunlaşamadı ve çocuksu kaldı. Çocukluğundan beri sosyalleşememe ve özgüvensizlik sorunu vardı. Büyüyünce açılır diye düşündük ama gittikçe daha da içine kapanık birisi oldu. Sizce bu problemi nasıl çözebilirim?
Size öncelikle oğlumun bebeklik ve çocukluğunu hatırladığım kadarıyla anlatmak istiyorum.

Doğum öncesi kordonu başına dolandı ama normal ve zamanında doğdu. 52 cm boyunda, 3.65 kg idi. 17.5 aylıkken desteksiz yürümeyi öğrendi. Konuşamadığı için birkaç kez doktora götürdük ama problem olmadığını öğrendim. 32 aylıkken sünnet oldu hastaneyi inletti. Bebekken persantili normaldi sadece kabızlık ve inatçılık problemi vardı. Hala inatçı ve biraz sabit fikirli birisi. 36-37 aylık olduğunda konuşmayı öğrendi. Oyuncaklarıyla oynamayı çok severdi ve 40-45 aylık olmasına rağmen yaratıcı oyunlar oynardı. 55-60 aylık olduğunda ilk kez arkadaş edindi ve anaokulu öğretmeni güzel resim çizdiğini söylemişti. Oğlum 64 aylıkken eşimle boşandık. Eski eşim oğlum 3-5 yaşındayken ilgilenemedi. Eski eşim sürekli evde yatıyordu, tek ben çalışıyordum. Oğlum 76 aylıkken okula başlamasına rağmen okula çoğu zaman oyuncak getirdiğine dair bildirim aldım birde arkadaşıyla taş atarak kavga ettiklerini duydum. Oğlumu psikoloğa götürdüm. Zeka testi yapıldı ve zekası ileri çıktı ama duygusal-davranışsal değerleri 2 yaş geride çıkmıştı, belli yaştan sonra eşitlenir dediler. 2.sınıfın sonunda dört işlemi iyice öğrenmişti ve yaratıcılığı artmıştı. 3.sınıfta oğlumun okulunu değiştirdik, 100 aylıkken artık okula oyuncak götürme alışkanlığını büyük ölçüde bırakmıştı. Yeni okuluna daha iyi alıştı ve bir iki tane arkadaş edindi. 4.sınıfta da yazılı notları iyi geldi ve takdir aldı diye hatırlıyorum. Oğlum 5.sınıftayken matematik defterinde resimler gördüm. Fen ve matematik öğretmeni derste deftere bazen resim çizdiğini söyledi. Biraz utangaç olsa da okulu seviyordu ve dersleri iyiydi. Babası başka şehirde olduğu için 5-12 yaş arasında babasıyla 2 ya da 3 kez görüşebildi. 7.sınıftayken evde oyuncak oynamaya devam ediyordu ve oyuncak istiyordu. Sınıf öğretmeni oğlumun teneffüste 7-8 yaşındaki öğrencilerle daha çok vakit geçirdiğini söyledi. Yine psikoloğa götürdük ve psikolog, biraz çekingen olduğunu ve bilinçaltında bir kardeşe ihtiyaç duyma ihtimalinin olduğunu söyledi. Oğlum zeki olsa da motor becerileri geç gelişti. 12 yaşına kadar fermuar kapatma, pantolon düğmesi ilikleme ve gömlek iliklemeyi bilmiyordu. Oğlum ilkokul ve ortaokulun 3 senesi başarılı olsa da 8.sınıfta derslere odaklanamadı ve çalışmamak için elinden geleni yaptı. Babası evimize geldi ve oğlumla tartıştılar, babaannesini evden kovdu, arkadaşlarıyla kavga etti ve sınıftan dışlandı. Babaannesinin verdiği Omega 3 sayesinde biraz derse odaklanarak Anadolu Lisesi kazandı ama öğretmenleri ondan Fen Lisesi kazanmasını bekliyordu. İki ay önce oğlum lise sınavına iyi çalışamadığı için pişman olduğunu söyledi...

14 yaşında dedesinin yardımıyla ayakkabısını bağlamayı öğrendi. 8.sınıfta dışlandığı için liseye alışmakta zorlandı ve yine 1-2 arkadaş edindi. Notları yine iyiydi ama ders-bilgisayar arasında vakit geçiriyordu. Oğlum 9.sınıftayken Almanca kursuna yazdırdım ve orada hiç arkadaş edinemedi ama yine de Almancasını geliştirdi. Okulda da öğretmenleri sevse de 1-2 tane arkadaşı vardı. Sınıfında 1-2 kişi tarafından zorbalığa uğradığını söyledi ama notları iyi olunca zorbalığın kesildiğini anlattı. Oğlum 11.sınıfta derslere olan ilgisini biraz kaybetti ve bilgisayara odaklandı. Sınavlara sadece son gün çalıştı ve teşekkür belgesi aldı... 2020'de pandemi oldu ve oğlum 11.sınıfın 2.dönemini evde geçirdi. Zaten içe kapanık biri olan oğlum daha da içe kapandı... 12.sınıfa geçtiğinde okulu online idi ve online derslerden verim alamadı. Üniversite sınavına çalış desem de günde 2-3 saatten fazla ders çalışamadı ve beklediğimiz iyi üniversiteyi kazanamadı... Ortalama olsa da potansiyelinin altında bir sıralama yaptı. Üniversitenin ilk senesinde online hazırlık okudu ve hazırlığı yarım dönemde geçip okulu dondurdu. 2.dönem evde kaldı ve bilgisayarla vakit geçirdi. 2022 Eylül'de üniversite 1.sınıfa başladı ama okuluna ve okul saatlerine alışamadı. Uyuya kalıyordu ve derslerde zorlanıyordu. Aynı üniversiteyi okuduğu liseden yakın arkadaşı dışında hiç arkadaşı olmadığını söyledi. Üniversitenin zor ve sıkıcı olduğunu ayrıca okuldaki insanları sevmediğini, daha iyi bir üniversite hak ettiğini ve bu yüzden üniversite sınavına bir kez daha hazırlanmak istediğini söyledi. Gözlemlediğim kadarıyla ne üniversite sınavına ne de üniversitedeki derslere tam olarak önem verdi ve 1.dönem ortalaması 4 üzerinden 0.5 gelmiş... 😔 6 dersten sadece 2'sini geçebilmiş... 😔 Okulu dondurup tamamen sınava hazırlanmak istiyor ama okulu dondurduktan sonra sınava iyi çalışacağından şüphelendiğim için okulu dondurma, hem okula biraz alışırsın hem de üniversite sınavına hazırlanıp girersin dedim.

Oğlumun durumu şu an böyle. Olgunlaşamadı ve içine kapanık. Hayatında hiç kız arkadaşı olmadı ve 2 sene önce babası oğlumun homo olduğundan şüphelenmiş ve oğlum homo olmadığını ve aseksüel olduğunu söylemiş. Üniversitede hem sosyal hem akademik anlamda başarısız oldu... Potansiyelini gösteremedi. Yaratıcı olsa da el becerisi (ince motor) iyi değil...
Sizce oğlumun problemi nedir ve oğlumun iyi olması için neler yapabilirim?
Önerilerinizi bekliyorum teşekkürler.
Bir yerde okumayı bırakmak zorunda kaldım sorunlu olan çocuk değil de sizsiniz sanki
 
Yazım dilinizden bana geçen şu(özellikle yaşını belirttiğiniz cümleler ve bu kadar detayı zamanı ile birlikte hatırlayabilmeniz); birey olabilmesi için pek desteklememişsiniz sanki, hep bebek gibi, küçük bir çocuk gibi olmuş gözünüzde. Mesela ayakkabı bağlamayı hep denedi beceremedi mi, yoksa ay oğlum da beceremiyor diyip uğraşmayı bıraktınız da mı öğrenemedi? Küçük kas gelişimi fiziksel bir sorun teşkil edecek kadar geride miydi, yoksa küçük kaslarını kullanmasını gerektirecek işleri onun yerine siz mi yaptınız da gelişmedi? Asosyallik dışında anlattıklarınızda ters bir şey de göremedim, ha bir de biraz geç konuşmuş. Okula oyuncak götürmesinin sorun olduğunu düşündüğünüz zamanda çocuk daha ilkokulda, neden oyuncak götürmek istemesin ki? Sanki olandan daha fazla problemi varmış, ciddi özel bir gereksinimleri olan bir çocukmuş gibi davranmışsınız ve çocuk kendi hayatını idame ettirme yetisi kazanmaya ve birey olmaya gerek duymamış gibi bence. Tabi bu sadece yazdıklarınızdan çıkardığım şey, aslını bilemem. Neyse zaman geçmiş, koca delikanlı olmuş zaten, bu saatten sonra istediği okulu kazanabilmesi için destek olun, sevmeden okumak ve çalışmak çok kötü bir şey çünkü. Bir de çok üzerine düşmeyin, uzaktan kontrol edin elbette ama artık büyüdüğünü, hayatı üzerinde kontrolü olması için çabalaması gerektiğini ve en önemlisi ona güvendiğinizi hissettirmeye çalışın.
 
Oğlunuzun yaşadığı zorluklar, sosyal ve duygusal gelişimindeki eksikliklerin yanı sıra akademik performansındaki dalgalanmaları da içeriyor. Bu durum, hem genetik faktörler ve kişilik yapısı gibi içsel etmenlerden hem de aile içindeki dinamiklerden kaynaklanıyor. Babasıyla sınırlı bir iletişim, onun için içsel bir boşluk yaratmış ve erkek figürüyle kuramadığı güçlü bağ, özgüven sorunlarını artırmış olabilir. Annesi olarak sergilediğiniz korumacı tutum, bağımsızlık ve sorumluluk alma becerilerini geliştirmesini geciktirmiş.

Sosyal çevresinde yaşadığı dışlanma ve zorbalıklar, yalnızlık hissini pekiştirirken, kendini ifade etme konusunda zorluklar yaşamasına neden olmuş. Bu süreçte, akademik başarı baskısı, yetersizlik hissini derinleştirmiş ve onu içe kapanmaya yönlendirmiş. Oğlunuz, duygusal karmaşası içinde yalnızlık, belirsizlik ve hayal kırıklığı yaşıyor, kendini çevresine tam olarak açamadığı için daha da geri çekiliyor.

Bu durumu düzeltmek için öncelikle ona duygularını kabul eden, destekleyici bir ortam sağlamak önemli. Profesyonel destek alarak özgüvenini ve sosyal becerilerini geliştirmesi, bireysel terapi veya sosyal beceri grupları aracılığıyla faydalı olabilir. Ayrıca, açık iletişim ile ona bireysel alan tanıyarak karar verme becerilerini geliştirmesine yardımcı olmak, gelecekteki gelişiminde önemli bir adım olacaktır.
2023 yılındaki konuyu hortlatmışsınız
 
aylar sonra konuyu yine gördüm, ilk sefer gözden kaçırmışım.
potansiyel potansiyel benim çocuğum çok özel, çok şahane diye düşünürken 14 yaşında ayakkabı bağlamayı ögrenmesi size orda bi dur dedirtmeliydi.
orda ayılmalıydınız mevzuya.
Ama siz proje ve potansiyelden ibaret gördüğünüz çocuğunuzun verdiği bir çok sinyali kaçırmışsınız bence.
100 aylık ne ya bu arada deftermi tuttunuz bunlarin hepsi için
 
uzman değilim

siz sayısalcı mısınız?

okula oyuncak getirdiğini öğretmeninden öğrenmiş olmanız biraz ilginç değil mi? çantasını siz görmüyor muydunuz? misal psikologa da götürmüşsünüz gelişimi 2 yaş geri (sosyal anlamda) demişler. tamam da ne yapmak gerekir bu durumda demediniz mi? belki oyun, el becerisi konusunda ekstra uğraşan bir kreşe uzmana vs götürmeniz ya da sizin günlük egzersiz yaptırmanız gerekiyordu? (bilmiyorum, atıyorum)
motor gelişiminin geri olduğu ortada. ayakkabı bağlamayı "dede" öğretmiş..neden dede? baba zaten ortada yok. bu çocukta bazı yönlerden gerilik var. abi abla yok. kim öğretecek. bence ya siz ya da uzman biri. sizce? dede dediğiniz sizin babanız mı? birlikte mi yaşıyorsunuz?

sanki çocuğu dersi iyi olsun da, diyerek bu konularda biraz düzensiz/disiplinsiz kalmışsınız.

uzmana gitmişsiniz. ay ay biliyorsunuz. bilinçsiz bir kadına benzemiyorsunuz
tek başınıza çocuk büyütüp + çalışmışsınız yetişememiş olabilirsiniz ama acaba sizin sosyal ortamınız da mı kısıtlı?
proje çocuk yetiştirmiş işte dersden başka hiç bir şeyin üzerinde durmamış sanki potansiyelde potansiyel.
Şuan ki paniğide şeyden çocuk beklediği projeyi sunamamış önüne, aynı zamanda cinsel dürtüler farklıymış çocukta 19 yaşına gelene kadar kimse bu konudada noluyo ya dememiş.
Baba uyanmış çok yan yana olmamalarına rağmen, hayatın olağan akışına karşı farklı bir şeyler olduğunu anlamış bu konuda en azından.
 
X