Eşimle geçen Mart ayında tanışıp aşık olduk ve Temmuz ayında da evlendik. İlişkimizin ilk gününden itibaren, benim önce yakın arkadaşı sandığım sonra eski sevgilisi olduğunu öğrendiğim bir kadın hep yanımızdaydı. Yanımızda olmadığında da günde dört sefer telefonla arıyor ne yaptığımızı nerede olduğumuzu soruyordu. Yakın arkadaşı sandığım halde bizi yalnız bırakmamasından rahatsız oldum. Sonra eski sevgilisi olduğunu öğrendiğimde daha da rahatsız oldum ama eşim hep ona hiçbir şey hissetmediğini rahat olmamı söyledi. Olamadım. Kıskandım ve bu yüzden çok kereler tartıştık. Kadına da rahatsızlığımı belirtmem üzerine görüşmeyi kestiler ama biz o tartışmalarla çoktan yıpranmıştık. Bu arada köyde kendimize bir ev yaptık. Çok emek verdik para harcadık. Tam evin işlerinin bittiği gün eşim bana eskisi gibi hissetmediğini geçmilte yaşadığımuz tartışmalardan dolayı benden soğuduğunu ve ayrılmak istediğini söyledi. Ben çok üzülürken o çok rahatlamış üstünden yük atmış gibi görünüyordu. Bu arada hamile olduğumdan şüpheleniyordum ama köyden inip test alamamıştım. Bunu konuştuğumuzda inşallah hamilesindir dedi. Çünkü ikimiz de çocuk istiyorduk.Ama ayrılmak isteyen bir adamın inşallah hamilesindir demesi garip! Ertesi gün ailemin yanına gittim hemen test yaptım ve hamile olduğumu öğrendim. Bunca yıl istediğim şeye sevinememek... Telefonda söylediğimde havalara uçtu. Sonra tekrar arayıp bana söylediklerini unutmamı, temiz bir sayfa açıp yeniden başlayıp bebeğimizi büyüteceğimizi söyledi, sevindim, hem barıştığımıza hem bebeğimiz olacağına. Bir süre sonra eve döndüm, beni buz gibi karşıladı, soğuk davrandı. Bebeğin kalp atışlarını gösteren cd'yi bile seyretmeyi reddetti. EEvde içme suyu bile yoktu ve bunu nasıl düşünmezsin dediğimde beni prenses ruhlu şımarık olmakla suçladı. İki günü ağlayarak ve onun soğuk davranışlarına maruz kalarak geçirip sonra ilçeye arkadaşıma gittim. Aradı, köye geri gel dedi. Ben de çok kırgın olduğumu zamana ihtiyacım olduğunu söyledim. Seni ikna etmek zorunda değilim sen bilirsin dedi. Gebeliğimin 9. Haftasındaydım ve kanamam oldu düş0k tehlikesiyle bir gece hastanede bir hafta arkadaşımda yattım. Hastanede bile benimle kavga etti. Arkadaşımın evine çıktığımda o da kaldı ve davranışları yumuşadı. Bir ayı her evlilikte olan çok ufak gerginliklerle ama kavgasız geçirdik. Herşeyin yolunda olduğunu sanıyordum. Hatta annesi ziyaretimize geldi, sizi iyi gördüm maşallah dedi. Yaklaşık 10 gün önce bir sabah ağrılardan dolayı uykusuz kalktım. Her sabah çayını alıp keyfini yapıyordu, o sabah 'biraz yardım etsen' dedim. Ve birden parladı, 'yok bu iş olmayacak' dedi. Ayrılmak istediğini ama istersem boşanmak kaydıyla köyde beraber kalabileceğimi, özgür olmak istediğini, İlişkimizin başında yaşanan kıskançlık tartışmalarından dolayı beni artık sevmediğini söyledi. Elbette kalmak istemedim. Şimdi yine ailemin yanına geldim. Yola çıkarken telefonumu kapattım. Annemi arayıp çok merak ettiğini, bebeğine de bana da sahip çıkacağını filan söylemiş. Şükrettiğim tek şey ailemin çok iyi ve anlayışlı olması. Burada güvendeyim ama yine de çok çok çok kötü hissediyorum. Yıllarca çocuk istedim, aşık olduğum insanla çocuk yapıcaz diye sevinirken şimdi ne evim ne işim ne eşim ne de çocuğumun babası var.
