17 ağustos depremini yaşayanlar kulübü..

:çok üzgünüm:bende sakaryada yaşadım o korkunç geceyi.sallantıdan 5-10 dakika önce uyandım gökyüzü yıldızlarla doluydu. cam kenarında yatıyordum.birden bir uğultu oldu ve camı kapatmak için uzandığımda bir anda o korkunç sallantı başladı ve annem hemen karşıki yataktan fırladı ve üzerime yattı. karşıdaki odadan abimin sesini bile duyamıyorduk kapılarımız içine göçmüştü ve odadan çok zor bir şekilde çıktık ve antrede buluştuk annem,abim ve ben birbirimize sarıldık ve beklemekten başka çaremiz yoktu. sokaktan dayımın sesi kulağıma geldi ablamlar yok ev yıkılmış dediğini duydum ve dayım elinde bir fenerle kendini o artçı sarsıntılarda yıkılan kısımdan eve girdiğini ve yansıyan ışıkla evimizin yıkıldığını ve bizim yıkıntının içinde olduğumuzu anladım.dayım ve komşularımız bizi evden çıkartılar daha sonrasını hatırlamak bile istemiyorum.evden ilk çıktığımda dizlerime kadar suyun içindeydim,sabah plaj gibiydi her yer kumdu allaha şükürler olsun'ki ailemden kimseyi kaybetmemiştim. ama sabah olduğunda neler olduğunu gözlerimle gördüğümde aylarca kapalı hiçbiryere giremedim.ceset kokuları ,yakınlarını arayanlar kayıplar o çocukluğumun geçtiği mahallede sadece ama sadece 2 tane ev ayaktaydı kalanların hepsi yerle bir olmuştu.hayatımın en kötü kaybetme korkusunu o an yaşamıştım çünkü kardeşim yazlıktaydı ve ondan haber alamıyorduk tam 3 gün sonra gelebilmişti. bizde gidemiyorduk çünki benzin satmıyorlardı.geldiğinde ağzı burnu uçuk içindeydi çünki bizim evin yıkıldığını yazlıktaki komşularımızdan duymuş ve neyle karşılaşacağını bilmediği için o taraftan gelen insanlarla gelmeye bile cesaret edememiş.
kuzenim bizi aramaya gelmiş cebeciden yazlıktan bizi göremediğini evimizin yıkıldığını söylemiş kardeşime. canım geldiğinde onu gördüğümüzde dünyalar bizim oldu.neyse çok uzalttım sanırım.allahım bir daha kimseye göstermesin kimseye yaşatmasın.allah bütün ölenleri rahmet eylesin yakınlarına sabır versin.:çok üzgünüm:
 
depremı yasamıs bırı olarak o gunu hala unutamıyorum cok korkunctu. 3 aydan fazla bır sure dısarıda cadırda yasadık o zaman bekardım ıstanbulda yasıyordum. cok zor allah bırdaha yasatmasın o korkunc gunlerı ınsallah.
 
ben 17 ağustos depreminde çınarcıktaydım. Yalovaya çok yakındık depremden sonra 1,5 hafta boyunda dışarıda kaldık. O günü o deprem gecesini unutamam 1 hafta dilim tutulmuşu konuşamamıştım.. Kardeşim doğmamıştı o zamanlar iyi ki de doğmamış.. Kendim mahvolmuştumö kardeşim daha küçücük hayatta dayanamazdım. Allah hiçkimseye yaşatmasın depremi en kötü şeylerden biri. Hala her yaz ınarcığa giderim kanım çekilir her gece yattığımda çınarcıkta, korkuyla uyurum aklıma gelir.. Her 17 ağustosta okutulan mevlütte içim cız eder üzülürüm
Allah kimseye yaşatmasın.. 1 dk lık bir sarsıntı milyonlarca kişinin hayatını kaybetmesine çocukların annesiz babasız, ana babaların evlat üzüntüsü çekmesine neden oluverdi işte.. Allah herşeyin hayırlısını versin, bizi afetlerden korusun sağlıklı uzun ömürler versin hepimize..
 
17 agustos ve 12 kasım depremini yasadım allahım bir daha korkutmasın insallah cok zor gunlerdi aylarca cadırlarda kaldıık kaybedilenlerin acısı hala içimiz de allahım sen kimseye yasatma bu acıyı bir daha
 
Ben depremde İstanbuldaydım hemde en fazla yıkım olan semtlerinden birinde.Kardeşim ve birçok yakın akrabam Adapazarındaydı.
Ablamın çığlıklarıyla ilk dakikadan itibaren yaşadığım korku tarif edilemez.Babamın hepimize sarılıp kelime-i şaadet getirmesi hala kulaklarımda.Bir üst caddemizde 3 .kata kadar yerin dibine giren halamın oturduğu cadde,hemen karşısında 7 katlı bir binanın yerle bir hali ve içinden gelen sesler gitmiyor zihnimden.2 gün dışarda kaldıktan sonra Adapazarına olan yolculuğumuzda depremin sadece bizi yerlebir etmediğine tanık oluşum,Sakarya da o yerlebir adım gibi bildiğim ama tanıyamadığım cadde ,perdeleri oyuncakları,eşyaları yollara saçılmış binaların arasından geçerken henüz kurtarma ekibinin elini bile sürmediği o onlarca yıkıntı bina içinde insanların belkide yaşıyor olma düşüncesini asla unutamam.
Depremde İstanbulda yaşayan,ablam gibi sevdiğim Yalova ya akrabalarına gitmekten nefret eden ama o gün bütünleme sınavından sonra erkek arkadaşıyla kavga etmesi sonucu ani bir uzaklaşma kararı ile Yalovaya giderek 7 katlı bir binadan 70 yaşındaki dedesi bile o binadaki herkes gibi kurtulurken ,hayatını kaybeden Aslı ablama Yeniden ve herzaman olduğu gibi Allah tan rahmet diliyorum.O gün ölen herkesin Allah ruhuna merhamet etsin ve bir daha böyle birşey yaşamayalım İnşallah.
 
Ben depremde İstanbuldaydım hemde en fazla yıkım olan semtlerinden birinde.Kardeşim ve birçok yakın akrabam Adapazarındaydı.
Ablamın çığlıklarıyla ilk dakikadan itibaren yaşadığım korku tarif edilemez.Babamın hepimize sarılıp kelime-i şaadet getirmesi hala kulaklarımda.Bir üst caddemizde 3 .kata kadar yerin dibine giren halamın oturduğu cadde,hemen karşısında 7 katlı bir binanın yerle bir hali ve içinden gelen sesler gitmiyor zihnimden.2 gün dışarda kaldıktan sonra Adapazarına olan yolculuğumuzda depremin sadece bizi yerlebir etmediğine tanık oluşum,Sakarya da o yerlebir adım gibi bildiğim ama tanıyamadığım cadde ,perdeleri oyuncakları,eşyaları yollara saçılmış binaların arasından geçerken henüz kurtarma ekibinin elini bile sürmediği o onlarca yıkıntı bina içinde insanların belkide yaşıyor olma düşüncesini asla unutamam.
Depremde İstanbulda yaşayan,ablam gibi sevdiğim Yalova ya akrabalarına gitmekten nefret eden ama o gün bütünleme sınavından sonra erkek arkadaşıyla kavga etmesi sonucu ani bir uzaklaşma kararı ile Yalovaya giderek 7 katlı bir binadan 70 yaşındaki dedesi bile o binadaki herkes gibi kurtulurken ,hayatını kaybeden Aslı ablama Yeniden ve herzaman olduğu gibi Allah tan rahmet diliyorum.O gün ölen herkesin Allah ruhuna merhamet etsin ve bir daha böyle birşey yaşamayalım İnşallah.
 
Rabbim birdaha boyle facialar yasatmasin guzel ulkemize.amin... Depremde hayatini kaybedenlerede rabbimden rahmet diliyorum...
 
Ben de o korkunç geceyi bizzat yaşayanlardanim. üstüne üstlük can dostum en iyi arkadaşim sadece 18 yaşinda olan burcum enkazdan hayatini kaybetmiş olarak çikti. Bizim evimiz izmitin merkezinde her hangi bir hasar almadi. Ama canim arkadaşim burcu ve kizkardeşi gölcük donanma caddesindeki evlerinde yakalandi depreme. Allahtan rahmet diliyorum tekrar burcu ya burçine ve tüm depremde hayatini kaybedenlere.
 
17ağustos depremi hiç kimsenin yaşamasını istemediğim korkunç br gece.....o salantıdan nasıl çıktığımızı bi allah bilir.biz kaynanamlara yakın oturuyorduk.evden çıkınca eşim bizi onların yanına bırakıp annemlere bakmaya gitti.eşim evi görünce annemlerin evini görünce onları öldü zannetmiş.5 katlı evin o halini asla unutamıyorum.ama o deprem sayesinde dargın olan babamla barıştım.ama allah böyle bi depremi kimseye yaşatmasın.sakarya diye bir yer kalmadı.güzelim şehrimiz yerle bir oldu.......
 
bende birebir yasayanlardanim her deprem haberindede hala cok fena oluyorum bu sabahta Akdeniz de olmus bayagi büyük Izmir Marmaristen arkadaslar cok gecmis olsun.
Babami 1998 de kaybetmistim o zaman Gölcük mezarligi yeni acilmsiti eskisinde yer yoktu babami defnettik yanimdaki arkadaslarimi tam bi sene sonra babamin yanina gömülecegini bimeden bana moral veriyorlardi simdi cogu babamla ayni sirada yatiyorlar ve bu sene 9 seneleri bitiyor ko9skoca 9 sene cocuklari yasasaydi büyümüs olacaklardi okul dertlerini konusuyo olacaktik Gurbette olmak bazen cok cok kötü mezarlarinabile gitme imkaniniz olmuyor (((
 
Allahım o günleri kimseye yaşatmasın dilerim ben de Gölcükteydim depremi yaşadım hala dün gibi hafızamda çok acı...
 


canım bende o dönemde esenler de oturuyordum ve o bina olayını bizde duymuştuk :çok üzgünüm: Deprem çok kötüydü hayatımda hiç o kadar korktuğumu hatırlamıyorum (ailem için) hatırlamak da istemiyorum Allah a şükür ki yakınlarımdan da kimseyi kaybetmedim
 
bende depremi yaşyanlardanım yalnız bizim oturduğumuz yerde yıkılan bina olmadı çok şükür ama halmın kıznı ve eşini kaybettik ve daha 3aylık evliydiler.o gece bende onlarda kalıcaktım ma sonradan aksilik olmuştu kalmamıştım.Allah korumuş beni.depremin üzerinden kaçsene geçti ama bence insanlar üzerindeki etkisi hala devam ediyo.Allah tüm depremde ölenlere rahmet eylesin....
 
O yerden gelen ses unutulcak gibi değil.Bir hafta yediğimi çıkardım ben.

Sakarya ya gitmiştim ve yıkıntılarıda gördüm Rabbim bir daha yaşatmasın. :çok üzgünüm:
 
arkadaşlar yazılarınızı dehşetle okudum ve allah bidaha öle bi felaketi ülkemize yaşatmasın die dua ede ede
bnde 98 de adana depremini yaşarıdım sizin ki kadar kötü değil se de o anı yaşadım işte
annme sarıldım daha genç kızdım ozmn misafirlikteydik kardeşimle aynı odada olmama rağmen onu bulamadıım aşşağı terliksiz indim şoka girdiim ondan sonra da
yaz günüydü çok sıcaktı balkonda yatardık ama her yatışımda kafayı yiycek gbi olurduum gecelerii uyuyuncaya kadar çektiklerimi bi allah bilir birde bn psikolojim bozuldu halen düşünürüm şimdi çocuğum var bi deprem olsa naparız die
allahım bidaha yaşatmaz inşallah
ama bn şuna inanıyorum ki depremi gelmeden önce hayvanlar ve küçük çocuklar biliyoor
ve gök yüzünde bişeyler oluyoor
allah bidaha yaşatmasın ist depreminde bi yakınımzn 9 yaşındaki oraya gezmeye giden oğlu öldüü
ve çocuk ölmeden önce yine ölen teyzesine rüyasında teyze bn bina yıklıdı altında kaldım demiş ve bikaç gün sonrada hep beraber öldüler

allah gani gani rahmet etlesiin
 
bu bölüme yazdığım yazının üzerinden baya bir zaman geçti.bu sayfayı ilk okuduğumda depremi yaşamamamış ama medyadan takip ettiğim kadarıyla yorumumu yapmıştım.ne kadar üzücü ki rodos adasında ve sabaha karşı 6:30 sıralarında olan depremi saniye saniye hissettim.tatil için geldiğim marmariste....uykuda olduğum için yatağın sallantısı ile uyandım...deprem aklıma gelmediği için eşim sallıyor zannettim.bir anda bir uğultu hissettim ve deli gibi sallandığımızın farkına vardım.çok garip ve tarif edilemez birşey...eşim depremin sonunda uyandığı için fazla önemsemedi.üst katta yatan annemler baya hissetmişler.onlarda baya telaşlandılar.depremin şiddetli olması,aklımıza ilk şu soruyu getirdi... bir yerlerde bir hasar olup olmadığı idi.allaha çok şükür hiç birşey yoktu.ama berbat bir duygu allahım kimseye yaşatmasın....tekrardan depremde ölen arkadaşlarımızın yakınlarına başsağlığı diliyorum.allah geride kalanlara sabır versin
 
17 ağustos bu tarih herkesin beynine öyle bir kazındı ki.denizlideki ablam kızıyla düzceye bize ziyarete gelmişti.birkaçgün kaldıktan sonra sakaryadaki kardeşine ziyerete gitmek istedi.ben,ablam ve yiğenim sakarya ya gittik.annem ve babam evde kalmışlardı.okadar çok sıcaklar vardı ki uyuyamaz hale gelmiştik. bir kanepe de ablam ve yiğenim diğer kanepede ben yatıyordum.sakaryadaki ablamın çocukları odalarında ablamla eşi ise yatak odalarındaydı.ben uyuyamadım sıcaktan. hepimiz yatmıştık ama uyamamıştık.bu arada ablamın evi 2 katlı müstakil bir evdi.ama yanlarında kocaman aprtmanlar vardı.bir anda bir gürültüyle hepimiz sarsılmaya başladık.ben hayatımda hiç deprem yaşamadığım için bir an kıyamet kopuyor sandım.o derece kuvetli bir sarsıntıydı.sakaryadaki ablamın ve eniştemin üzerine gardrop devrilmişti ki rabbim onları korudu.ablam yatak odasından çıkarak çocuklarım diye çığlık çığlığa yürümeye çalışıyodu.sanki ev bir beşik olmuştu.yürüken bir o yana bir buyana savruluyordu..ben ve denizliden gelen ablam yerimizden bile kalkamıyorduk.sonra çocukları odadan çıkardı ablam.biraz sarsıntı geçmişti o arada.hepimiz toparlandık ve tekrarlanmadan kendimizi dışarıya atmaya çalıştık.heryer zifiri karanlıktı.hiçbir şey göremiyorduk.nereye neye bastığımız bilmiyorduk.dışarda kıyametler kopuyordu.herkes çığlık çığlığaydı.alarmlar ötüyordu.kendimiz dışarıya atmamızla bir yan binaların sağa sola doğru yattıklarını 2 kat içe çöktüğünü gördük.bu daha yaşanılan acının binde biriydi.ablamın evinin karşısında eski 2 katlı bir ev vardı.bir katında bir aile bir katında ise yaşlı bir dedecik oturuyordu.enkaz altında kalmışlardı ve onları sağ çıkanlar el birliğiyle enkazın altından kurtardılar.eniştemin ailesi sakaryanın bir köyünde oturuyordu.herkez köylerde çadır kurabilecekleri yerlere gitti.bizde eniştemin ailesinin yanına gittik ve giderken gördüklerimizi anlatsam burda sayfalar almaz.annem babam ve düzcedeki ablam bize ulaşamdıkları için çok korkmuşlar ve yola çıkıp bize ulaşmaya çalışmışlar.en son bize ulaştıklarında çok mutlu oldular.bizde onları görünce çok sevindik.yakın aileden sadece boluda yaşayan kuzenimin eşi,bebeği ve eşinin oğlan kardeşi göçük altında kaldılar.Onlara burdan tekrar rahmet diliyorum.ALLAH rahmet eylesin.(amin)arkadşlar çok uzun oldu belki okumak istemeyeceksiniz ama birebir yaşanılınca depremin acı yüzünü görebiliyor insan ve paylaşmak istiyor.. .aslında dediğim gibi okadar çok şey varki anlatılacak.:Saruboceq:RABBİM yaşatmasın bir daha diliyorum ki kimse sevdiklerini afetlerde kaybetmesin..:Saruboceq:.
 
Son düzenleme:
O kötü geceyi yaşayanlardanım. Hatırladıklarım yataktan aniden fırladığım hole çıktığım babamın beni sardığı sürekli dua ettiğimiz bir yandan hiç gücümün kalmadığı bayılacak hale geldiğim bir yandan da evet artık bitti herhalde bu kadarmış dediğim.Saniyelerin bu kadar uzun geldiği başka zamanlarım olmamıştı geçmek ve bitmek bilmiyordu.
Rabbim sen hepimizi koru.
 
Bende o depremi kocaelinde yaşayanlardanım hemde 6. katta oturuyorduk gerçi ben hiç deprem yaşamadığım için hayatımda hırsız zannetmiştim. Sonra yattığım odanın kapısı sıkışmıştı babam zorla açtı kötü bir zamandı Alla kimseye yaşatmasın..Amin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

D
Deprem ve yıkılan hayatım
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
6K
Safsarisin
Tüp Bebek Günlüğüm..
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
27K
gizzz09
G
R
Klasik Türk Ve Dünya Masalları
Yorumlar
1
Görüntüleme
7K
geceyagmuru
21 - 27 Aralık 2020 Haftalık Burç Yorumları
Yorumlar
15
Görüntüleme
3K
Nhessa
Saç Uzatma Yöntemleri Saçı hızlı uzatma günlüğü fotoğraflı
9 10 11
Yorumlar
212
Görüntüleme
132K
gecevekedicik
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…