-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
17 ağustos depremini yaşayanlar kulübü..
- Konu Sahibi galisra
- Başlangıç Tarihi
- 26 Aralık 2012
- 638
- 628
- 123
bende 17 ağustosu yasayan ve unutamayanlardanım..aslen Sakaryalıyım deprem günü cebecide tatildeydik babam evdeydi uyuduk ve bi gürültü koptu uyandık kapı kilitlenmişti carsafları bağlayarak aşağıya indik 3 gün babamdan haber alamadık gecen her arabaya sakarya ne durumda dedik sakarya bitti dediler..öldük öldük dirildik..tam umutlarımız tükenmişken bi araba geldi durdu ve içinden babam indi o anı ömrüm boyunca unutmam ..
- 4 Aralık 2010
- 1.444
- 738
- 323
- 39
17 ağustosta Erdek'in Narlı köyünde tatildeydik dedem anneannem ve ben. pansiyonda birlikte kalıyoduk uykuya dalmak üzereydim. pencereler sallanıyodu ben de rüzgardandır diye takmamıştım sonra herşey sallanmaya başlayınca uyanıp doğrulduk yatağımızda şoktaydık ve pansiyondaki herkes dışarı çıkmaya başladı deprem oluyo diye bizde fırladık çıktık dışarı herkes dışardaydı. çay bahçelerinde haberleri falan izledik herkes korku ve panik içindeydi yakınlarımızı arıyoduk. yıkılma falan olmamıştı ama çok hissetmiştik
Cnm sendemi cebecideydin orda olmak haber alamamak yakinlardan cok xok kotuydu eabbim bi daha yasatmasin o kis bi daha orada kaldik
- 16 Mayıs 2014
- 4.519
- 4.897
- 133
ALLAH bir daha yaşatmasın. O depremde on dokuz yaşındaydım, o yüzden her şeyi çok net hatırlıyorum. O akşam pek çok kişinin dediği gibi, garip bir sıkıntı, bir uykusuzluk hali vardı üzerimde. O zamanlar en geç gece on bir gibi yatan ben, gece iki buçuğa kadar oturmuştum. Yatakta döne döne anca uykuya dalmıştım ki, birden bir ışıkla, bir uğultuyla uyandım. Ben önce çok şiddetli, fırtınalı bir yağmur geldi sandım, o ışığı da şimşek çakıyor sanmıştım. Annemlerin yatak odası benim odamın karşısındaydı, annem de kalkmış tam kapımın karşısında dikiliyordu. Ben şimşekten çok korkarım, o panikle yataktan yere düştüm, ama düşmemle kalkmam bir oldu, anne diye bağırarak koştum anneme, sarıldık birbirimize. Artık o anda anladım deprem olduğunu, holde ayakta birbirimize sımsıkı sarılıp şehadetler getirerek bekledik annemle depremin geçmesini. O garip uğultuyu, o şiddetli sarsıntıyı ve binadan gelen garç gurç seslerini asla unutmayacağım. En üst kattaydık, ben artık çatı üzerimize ne zaman düşecek diye bekliyorum ya da altımız ne zaman göçecek diye. O kadar şiddetli sallanıyorduk ki kurtuluşumuz yok artık diye düşünüyordum. Ama o ana kadar bu kadar şiddetlisini yaşamadığımdan mı dır bilmem, korkmadım pek. Tamam birazdan öleceğiz diyorum ama korkmuyordum. Şimdi ödüm patlıyor. Deprem geçti, babam odasından çıkmamıştı hiç, onun yanına gittik, üçümüzde gayet sakiniz, çünki olayın büyüklüğünün farkına varamamıştık daha. Aşağı inmeyecektik bile. Ben dışarıya bir bakıcam dedim, inen varsa biz de inelim diye. Baktım, herkes bizim gibi şaşkın herhalde, ışıklar yanıyor, herkes evinde, kimse yok sokaklarda. Bir iki dakika sonra tekrar baktım, millet inmeye başlamış. Annemle ben inelim demesek babam inmeyecek, gerek yok diyor. Tam kapıdan çıkcaz, elektrikler kesildi. Komşuların yardımıyla hep beraber indik o karanlkta. Bi kaç dk. da her yer ana baba günü olmuştu. Radyolar açık, her yerde deprem haberleri çınlıyor. Olayın boyutunu o zaman anladık. Günlerce parklarda yattık hepimiz. İhtiyaç için eve çıkmak zorunda olduğumuzda kaç kere artçılara yakalandık.
ALLAH bir daha hiç bir acı yaşatmasın bizlere, ülkemize ve kimseye.
ALLAH bir daha hiç bir acı yaşatmasın bizlere, ülkemize ve kimseye.
Benzer Konular
