T
tugra85
Ziyaretçi
-
- Konu Sahibi tugra85
- #1
Söylemesi kolay canım ama artık toparlanma zamanın gelmiş bence .Ablam ilk bebeğini 6 haftalık tı kaybetmişti kahrolduk . Ama bizde derler ki düşüğün ayağı kalırmış içinde hemen arkasından hamile kalır dediler. 6 ay beklemek zorundaydılar . Ve 7. ay hamile kaldı .Şimdi 1 yaşında oğlu . Toparla bence biran önce kendini ve yeni hamileliğine hazırlan :)):1hug:Çok sağolun kızlar. sizle konuşmak bana huzur verdi. pskolojim o kadar bozuk ki. Ağlaya ağlaya dinmedi 4 aydır gözyaşlarım. Eşimde benim yüzümden acısını yaşayamadı doğru dürüst. artık onu da üzmek istemiyorum
24 Nisan günü bir bebeğimizin cinsiyetini öğrendik ve heyecanımız bir nebze yatışmış olarak evimize döndük. Gece biraz ağrım oldu ama pek aldırmadım. Fakat sabah ağrıya dayanamayarak dokturumu aradım, üstelik kanamam da vardı. Çok yoğun olduğu için beyefendi, beni bekletmeme sözü aldım. Fakat yine de 20 dakika sancı içinde bekledim. Beni aldığında bebek yaşıyordu. Fakat ben ultrason makinasının karnıma verdiği baskıya bile dayacak güçte değildim. Rahim biraz açılmış ama bişey olmaz git dinlen naz yapma dedi ve iğne verip beni gönderdi. Akşama kanaman geçmezse gel dedi. Akşam üzeri kanamamın hafiflediğini söyleyince tama o halde birşey olursa ara dedi. Ancak o gece saat 3.30 da dayanılmaz sancıyla uyandım. Bebeğime birşey olmayacağından, kötü birşey olmayacağından o kadar emindim ki geçecek diye sesimi çıkarmadan sabaha kadar bekledim. Sancım 5 dakikaya düşene kadar. Hemşireler kendi aralarında konuşana kadar oğlumun beni bırakacağına hiç inanmadım ama nitekim oğlum direnemedi. Beni bıraktıHenüz acım çok taze. Allah kimseye yaşatmasın tabi bana da. Ona o kadar alışmıştım ki, artık hissettiriyordu kendini. Canım oğlum... :a015:
24 Nisan günü bir bebeğimizin cinsiyetini öğrendik ve heyecanımız bir nebze yatışmış olarak evimize döndük. Gece biraz ağrım oldu ama pek aldırmadım. Fakat sabah ağrıya dayanamayarak dokturumu aradım, üstelik kanamam da vardı. Çok yoğun olduğu için beyefendi, beni bekletmeme sözü aldım. Fakat yine de 20 dakika sancı içinde bekledim. Beni aldığında bebek yaşıyordu. Fakat ben ultrason makinasının karnıma verdiği baskıya bile dayacak güçte değildim. Rahim biraz açılmış ama bişey olmaz git dinlen naz yapma dedi ve iğne verip beni gönderdi. Akşama kanaman geçmezse gel dedi. Akşam üzeri kanamamın hafiflediğini söyleyince tama o halde birşey olursa ara dedi. Ancak o gece saat 3.30 da dayanılmaz sancıyla uyandım. Bebeğime birşey olmayacağından, kötü birşey olmayacağından o kadar emindim ki geçecek diye sesimi çıkarmadan sabaha kadar bekledim. Sancım 5 dakikaya düşene kadar. Hemşireler kendi aralarında konuşana kadar oğlumun beni bırakacağına hiç inanmadım ama nitekim oğlum direnemedi. Beni bıraktıHenüz acım çok taze. Allah kimseye yaşatmasın tabi bana da. Ona o kadar alışmıştım ki, artık hissettiriyordu kendini. Canım oğlum... :a015: