Siz vefakar, cefakar değil korkaksınız. Hareket edemiyorsunuz, asıl fedakarlık, cefakarlık bazen de bırakmak, vazegeçmektir .Aslında siz zora gelemiyorsunuz, akışına bırakmanın o eylemsiz batağına batmışsınız. Bunu da mücadele martavallarıyla süslüyorsunuz.
Siz mutsuzken nasıl dengeli çocuklar yetiştireceksiniz? O çocuklar birbirine sevgiyle bakmayan, kopuk ebeveynleriyle yetişip nasıl aile kuracaklar? Doktorsunuz siz ya bunları da düşünemeyecek durumda değilsiniz. Kendinizi kandırıp, uyuşmuşsunuz.
Güçsüz insana ne kimse saygı duyar ne de sever. Bunca fırsata rağmen bu acizliğiniz insanı sinirlendiriyor.
Bir kere daha anlıyorum cidden eğitim değil, insanda biraz yaşama pratiği,zekası, cesareti olacak. İşsiz, parasız bir başına çocuğuna mis gibi bakan kadınlardan utanın. Siz güçsüz bir kişiliksiniz ve doğanın akışına uygun olan oluyor. Güçsüz olan elenir. Düşman aramayın kendinize. En büyüğü sizsiniz.