Bazı insanın yapısı karakteri böyle oluyor herhalde. Benim eşimin yeğeni de böyle daha 8yaşında ama inanın yani tam anlattığınız model. Beni çok sever hep oyun oynarım onunla kendi yeğenlerimden daha cok diyebilirim ama gelir evime herseyi eleştirir. Pilavından köftesine ıy bu ne biçim olmuş yemem bunu ben vs vs. Kayınvalideme karşı da böyle asla seslerini cıkarıp bir hizaya da sokmuyorlar. aman ben biliyorum o yanlıslıkla dedi öyle deyip geçiyor herkes. Yani bana yanlıs geliyor bir cocuk bir ayıp bir terbiyesizlik yaptıysa büyüklerine özür dilemeyi de bilmeli. Bizimkilerde cocuk terbiyesizlik yapınca büyükler özür diliyor ondan. Yeğenimle tanıstı yeğenim 5 dk sonra ben oynamam bu kızla hep kendi istediği olsun istiyor dedi gitti baska odaya. Eşim de farkında durumu hep uyarıyoruz kayınvalidemi bak anne cocuğun üstüne bu kadar düşme özür dilemeyi nerde nasıl davranacağını bilmiyor diye. Yok... Annesi babası mudahale etmeye calısıyorlar ama genelde etmiyorlar alısmıslar onlara da normal geliyor tavırlarıBenim kızım hep böyleydi. Yani ergenlikte değişen birsey değil. Bu kesinlikle yapı meselesi, bunu biliyorum ve tahammül edemedigimi hissediyorum artık. Ona uygun etkinlikler, keyif alacağı şeyler yapmaya çalışıyorum. Elimden gelenin en iyisini yapıyorum onun için ama gün sonunda yine mutlu olmayan sürekli eleştiren bir çocukla karşılaşınca patlıyorum artık.
Birde ortak bir nokta bulma çabanız neden yok demişsiniz ama bunun içinde çok çabalıyorum ama ortak noktanın dışında benimde bir hayatım olması gerekmiyor mu? Yani ben arkadaşlarımla sürekli yalnızlık görüşmeliyim. Biz ailecek bir misafirliğe gidemeyecekmiyiz?
hayir akışına bırakın demiyorum. ama siz “yapma, etme, madem beğenmiyorsun kendin yap” tarzında tepki verirseniz çocuk da sizinle bir yarısa girer ve her ortamda sizinle polemiğe girmeye calisir.Mesajınız için çok teşekkür ederim. Gerçekten çok yapıcı, yol gösterici bir mesaj olmuş. Tabiiki kendini ifade etmesi çok hoş bir durum. Bundan dolayı çok mutluyum, konuşma becerisinin kelime haznesinin bu kadar gelişmiş olması beni mutlu ediyor ama tarzı çok yanlış geliyor. Bunu henüz küçükken düzeltmemiz gerekmiyor mu yada ergenlik dönemi deyip akışına mi bırakmak gerekiyor o konuda yardıma ihtiyacım var aslında. Yani gerçekten normal bi durum mu?
Yani her davranışın altında neden psikoljik bir sebep aranıyor anlamıyorum,yetişkinlerin olduğu gibi çocuklarında bir karakteri mizacı var kızınızınkide bu,ileride değişirmi ergenlikmi fln diye birşey olamaz karakteri bu çünki,bazı çocuk sessizdir,bazısı çok konuşur,bazı çocuk hareketlidir diğeri değildir çeşit çeşit insan var,etrafınızda yokmu 50 yaşına gelmiş dan dan konuşan ilerisini berisini düşünmeyen bende sürüyle var, bu yönünü uyararak dizginleyerek ileride daha fazla üzülmesine engel olabilirsiniz çünki bu şekilde çocukken tmm ama büyüdükçe dışlanır,şimdi iki satır anlatımla nasıl bir anne olduğunuzu ne kadar zaman ayırdığınızı ilgili olup olmadığınızı bilmeden yorum yapmak zor ama kimi insan sürekli ilgi alaka onun üstünde olsun ister,çok konuşur çok laf söyler vs küçükte değil hani 13 yaşında bir kızı var arkadaşımın bu şekilde, o kadar geldik kalkıp bir kek yapmamışın dedi ev sahibineHerkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.
Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.
Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.
Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.
Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.
Kızınız oğlak burcu mu :) şaka bir yana ama karakteri bu maalesef ve ergenlikten itibaren bunu kendi çevresinde yaşayarak görecek ve düzelecektir, aksi halde yanında kimsenin olmayacağını idrak edecektir.Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.
Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.
Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.
Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.
Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.
Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.
Şimdi öğretmen olarak iki taraflı yorum yapacağım. Her zaman zor bir çocuktu ifadesi aslında sizin ona belli bir mesafede olduğunuzu gösteriyor ayrıca 2 yaş küçük kardeş var ve inkar edilemez bir kardeş kıskançlığı mevcut oluyor çocuklar arasında. Anne babalar eşit davrandık ikisine de aynı şeyleri aldık aynı yere götürürdük deseler de çoğunlukla büyük çocuk kötü etkileniyor çünkü aynı olay içinde, küçük çocuğun algısı ile büyük olanın aynı olmuyor kısacası yakın yaşlardaki çocuklar da benim görmeye alışkın olduğum bir durum bu. Karakter sonradan pek fazla şekillenmez gerçekten içten gelen özellikler vardır dan dan konuşmasi patavatsızlığı sahiden ona ait karakteristik özellikleri olabilir ancak diğer yandan tüm bunları nefretini bu yolla belli etmeye çalıştığı için de yapıyor olabilir. Anne babasını paylaşmanın kırgınlığı öfkeye dönüşebiliyor bazı çocuklar da. Eskiler direkt geveze şımarık diyebilir ama ben evdeki ortamın örnek alındığını da düşünüyorum size başka birisi sürekli eleştri yapiyor ve kızınız da bunu gözlemliyorsa uzun süredir taklit ediyor da olabilir. Bence birlikte bir psikologa görününHerkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.
Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.
Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.
Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.
Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.
Emin olun misafir gittiğiniz kişiler sizin kadar umursamıyordur çocuğun dediklerini, adı üstünde çocuk yani. Buradan çok baskıcı ve kontrolcü bir anne imajı çiziyorsunuz, her çocuğun kendine has bir karakteri var ve bu çocuk ergenliğe girmiş ve en tehlikeli zamanları. Bu şekilde yaklaşmaya devam ederseniz aranıza kocaman bir set çekersiniz. Biraz sakin olun, bu yaşlarda çocukların çoğu hırçın oluyor ama bir pedagog ile görüşün çok rahatsız oluyorsanız.Benim kızım hep böyleydi. Yani ergenlikte değişen birsey değil. Bu kesinlikle yapı meselesi, bunu biliyorum ve tahammül edemedigimi hissediyorum artık. Ona uygun etkinlikler, keyif alacağı şeyler yapmaya çalışıyorum. Elimden gelenin en iyisini yapıyorum onun için ama gün sonunda yine mutlu olmayan sürekli eleştiren bir çocukla karşılaşınca patlıyorum artık.
Birde ortak bir nokta bulma çabanız neden yok demişsiniz ama bunun içinde çok çabalıyorum ama ortak noktanın dışında benimde bir hayatım olması gerekmiyor mu? Yani ben arkadaşlarımla sürekli yalnızlık görüşmeliyim. Biz ailecek bir misafirliğe gidemeyecekmiyiz?
Sizi anlıyorum asıl şikayet ettiğiniz size alan bırakmaması burada da iş eşte yani baba da bitiyor. Arkadaş buluşmalarını evde değil dışarda yapın ve çocukları almayın baba ilgilensin o saatlerde, toplum içinde de kendini ifade etmesinin güzel birşey olduğunu ama her ortamda da her şeyin konuşulmaması gerektiğini vurgulayın.Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.
Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.
Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.
Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.
Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?