- 24 Nisan 2020
- 285
- 326
- 23
- Konu Sahibi Songaripyolcu
- #1
Lisede bir sevgilim vardı.Tanısmamız bile epey olaylı oldu ergenlik işte.Onun arkdaşı dayımın cafesinde görüp beni beğenmiş epey peşimde koştu istemedim sonra çocuğa tam şans vereceğim sıra en yakın arkadaşımla sevgili olduğunu ikimizi beraber idare etmeye çalıştığını öğrendim o sıra arkadaşımla aramız açılmıştı bu çocukta sürekli ondan uzak dur konuşma sana göre biri değil diyordu.Neyse bunu öğrenip bu çocuğu görüşmek ister gibi çağırdı arkadaşım sonra bende geldim çocuğa tokatı yapıştırdım.Eski sevgilimde onun en yakın arkadaşıydı benden sonra onun adına özürler falan diledi arkadaş olduk derken bir bakmışız sevgili olduk iki yıl pektw güzel olmayan bir ilişkimiz oldu annesinin psikolojisi bozuktu buluştuğumuzda sürekli arar rahat bırakmazdı zaten sınav dönemi olunca görüşemiyordukta pek.annesiyle babasıda ayrılma durumları vardı ben üniverisiteye başladım ayrıldık ikinci sınıfta bana mesaj attı başkasına aşığım dedim iki hafta sonra nişanlandı evlendi çocuğu oldu unuttuö diyordumda bir hafta başım ağrıdı evlendiğini duyunca hiç geçmedi her gün doktora gittim.Okul bitti iş hayatında karşılaştık ben çalışan o benim çalıştığım gibi başka bir firmada patron konumunda yalan söyleyemem iyi bir sevgili değil aşırı kıskanç ailesindeki sorunları benden çıkaran biriydi ama birazcıkta okumadığı için bırakmıştım onu.Karşılaşınca mesaj attı unutmadım seni mutlu değilim diye kızdım git ailene çocuğuna sahip çık ben seni unutalı çok oldu dedim engelledim babası çalıştığım ofise geldi patronla konuşurken boşandığını duydum.Benimde zaten ondan sonra ilişkilerim oldu ama hep bozuk düzen hep başta iyi sonunda içlerinden başka biri çıkan insanlar.Nişanlandımda düğüne 20 gün kala ayrıldım şimdi ailemin zoruyla ofis açıyorum iş hayatındanda kopmuştum evlenip başka şehire gideceğim diye.bu sektörde adam akıllı tanıdığım bana destek olacak kimse olmayınca yazdım ona öyle tamam yönlendiririm falan der geçer diyw bekledim ama öyle çok yardım etmeye çalışıyor ki sanki kendisi yapacak gibi heyecanlı.onunla beraber seçmiştim bu mesleği o mimar ben mühendis olacaktım.aslında benim hayalim değil onun hayalini gerçekleştirdim o söyleyince hatırladım herşeyi öyle silmişim unutmuşum ki dün gece konuştuk ikimzde ağladık evlendiği kişi bile babamın iş yeri komşusu sanki bir dizideyim.babamın başkalarının ne güzel torunları var diye oynadığı çocuk onun çocuğu.Çok değişmiş eskiden ben onu iyileştirmek için çabalardım şimdi o benim için çabalıyor asla benden duygusal bir şey bekleme ben sildim o sayfayı dedim istesemde açamam ailem asla kabul etmez boşanma süreçleride sıkıntılı geçmiş zaten belki buda köprüyü geçene kadar diğerleri gibi yapacak yine uzak durayım diyorum yanımda bir tane destekçim yok ailemi bahal kırıklığına uğratmak istemiyorum onuda üzmek istemiyorum gerçektwn arkasından bile hep dua ettim hep mutlu olsun istedim bir işe yarayım senin için bir şeyler yapmak istiyorum diyo ama ikimizinde hayatını daha fazla mahvetmekten korkuyorum üzmekten korkuyorum üzülmekten korkuyorum zaten çok yaralıyım unutmuştumda onu duygusal bir boşlukta kendimi kaybetmekten korkuyorum o olmasa kimsedende destek göremiyorum napacağımı bilmiyorum şu hayatım ne zamn düzene girecek
