merhaba arkadaşlar
aslında eski konudan devam etsem mi diye düşündüm benim tek sıkıntım var engelli kaynımın üvey kayınvalidem tarafından sürekli başından atılmaya çalışılması...
olay hafta sonu oldu oturduğum şehirden onların oturduğu yere gittim kayınvalidemin yüklü miktarda altını çalındı evlerine hırsız girdi ne olursa olsun büyüklerimiz destek olalım diye gittik gitmeden öncede eşime kaynımı getirelim zaten canları sıkkın çocuğa eziyet etmesinler o da hep gelmek istiyor tatildi bayramdı derken getiremedik dedim böyle kararlaştırıp çıktık evden....
oraya gittik ilk gün güzeldi ikinci gün öğlen benim yaşadığım şehirde okuyan dayımın kızı var devlet o aradı abla devlet yurdu çıktı yalnız yedekteyim biraz yanında kalabilir miyim dedi tabi dedim ama ben bunu sorun etmedim kardeşimde eşiyle hafta sonu gelecek bunu da sorun etmedim yani fikrimi değiştirmedim...
biz daha kayınpederimgile götürecez kaynımı demedik nolur nolmaz bir aksilik çıkar diye giderken hazırlayıp gidecez neyse biz demeden kayınpederim çocuğu götürün dedi ben de tamam dedim buraya kadar sorun yok kayınpederim bunu söylerken kaynanamda yanımdaydı tam gidecez kıyafetlerini hazırladınız mı dedi eşim...
kaynanam başladı misafiriniz gelecekte bırakın götürmayin biz yandık siz yanmayın falan demeye daha bir çok söz söylüyor bağıra bağıra ama bunu söylerken hem bizi koruyor gibi yapıyor hemde ne kadar laf varsa sokuyor biz götürmeyecez demedik hiç bir memnuniyetsizlik göstermedik ben mutfaktayım bunları söylerken eşim yanıma geldi ne diyorsun yaaa acaba cidden misafir rahatsız olur mu dedi bende boş ver götürelim dedim...
olay bundan sonra başladı eşim dışarıya çıktı neyse kalsın haftaya götürelim dedi ama benim kafamdan aşağıya kaynar sular döküldü sanki ben götürmeyelim dedim eşimde ona istinaden fikrinden vazgeçti. bende yanına gittim eşime neden böyle yapıyorsun sanki ben istememişim gibi oldu dedim sessizce sonra kaynanamda duymuş yaygaraya başladı kuzum götürürseniz biz rahat ederiz aman rahat etmeyelim gönlünüz yoksa götürmeyin zaten biz istemeyiz öyle olsa falan diye... o arada kayınpederim geldi yanımıza noluyor dedi bişi olmuyor dedim eşim böyle yaptı bende yanlış yaptığını söyledim sanki ben istemiyormuşum gibi yanlış anlaşılacak diye üzüldüm halbuki gelmeden biz zaten kararlaştırmıştık dedim ...ama kaynanam bir yandan hiç susmuyor sürekli konuşuyor laf sokuyor sanki hersene 2-3 ay bakan ben değilmişim gibi...
neyse yola da çıkamadık kayınpederim kızım biz bilmiyormuyuz misafirin rahat edemez diye söyledik senle alakası yok falan dedi kayınpederim yatıştırmaya çalışıyor halbuki çok büyük bir olay değildi nasıl o hale geldi anlamadım...sadece eşime sitem ettim...neyse biraz oturduk kaynanam hala konuşuyor zaten bakımevine verecez bu sene kesin kararımızı verdik diye çok eziyet ediyor falan diye konuşuyor baktım kimse bişi demiyor...orda dur dedim hiç bir yere veremezsin sende bende bu evde engelli çocuk olduğunu bilerek evlendik atamazsın bu çocuğu bakmak zorundayız dedim.olmaz sabredemiyorum sabredilmez diyor bende olacak naparsa yapsın bu çocuğa bakılacak o zaman yaşlanınca da bizi çocuklarımız huzurevine atsın dedim ama kayınpederimin yüzündeki gülümsemeyi gördüm o anda benden güç bulan kayınpederim tabi çaresi yok bunun falan dedi meğer yalnız olunca kadına bişi diyemiyormuş neyse birkaç bişi daha söyledim çıktık...çocuk orda kaldı aklım orda kaldı ama 1 hafta sonra abisi getirecek...
arabaya bindim eşimden tepki bekliyorum çünkü eşim tüm olaylar boyunca hiç tepki vermedi birden elimi tuttu allah senden razı olsun diline ve yüreğine sağlık dedi ben şok oldum niye diyor sonuçta istemeden de olsa kavga çıkarttım dedi ki nerdeyse ağlayacaktım orda çocuğu bakımevine veremezsin dedim ya orda söylediğim herşey onu çok etkilemiş benim söylemek isteyipte söyleyemediğim herşeyi söyledin dedi bende şaşırdım ve farkındamısın babamda çok mutlu oldu dedi...
neyse kızlar ben bu kadınla başa çıkamıyorum olayları öyle bir hale getiriyorki sonunda hastalanıp bayılıyor arkamdan kayınpederimi dolduruyor ne yapacağımı şaşırdım 10 senedir aynı şey ve eşimle hiç sorunumuz yokken bunları 1-2 gün görmemiz yetiyor 1 hafta kavga etmemize ...ve son zamanlarda aklım başıma geliyor ben çok kızıyorum herkes çok kızıyor ama kadının yanına gittiğinde herkesin dili bağlanıyor kimse ağzını açıp bişi söyleyemiyor aklıma kötü şeyler geliyor açıkçası....
aslında eski konudan devam etsem mi diye düşündüm benim tek sıkıntım var engelli kaynımın üvey kayınvalidem tarafından sürekli başından atılmaya çalışılması...
olay hafta sonu oldu oturduğum şehirden onların oturduğu yere gittim kayınvalidemin yüklü miktarda altını çalındı evlerine hırsız girdi ne olursa olsun büyüklerimiz destek olalım diye gittik gitmeden öncede eşime kaynımı getirelim zaten canları sıkkın çocuğa eziyet etmesinler o da hep gelmek istiyor tatildi bayramdı derken getiremedik dedim böyle kararlaştırıp çıktık evden....
oraya gittik ilk gün güzeldi ikinci gün öğlen benim yaşadığım şehirde okuyan dayımın kızı var devlet o aradı abla devlet yurdu çıktı yalnız yedekteyim biraz yanında kalabilir miyim dedi tabi dedim ama ben bunu sorun etmedim kardeşimde eşiyle hafta sonu gelecek bunu da sorun etmedim yani fikrimi değiştirmedim...
biz daha kayınpederimgile götürecez kaynımı demedik nolur nolmaz bir aksilik çıkar diye giderken hazırlayıp gidecez neyse biz demeden kayınpederim çocuğu götürün dedi ben de tamam dedim buraya kadar sorun yok kayınpederim bunu söylerken kaynanamda yanımdaydı tam gidecez kıyafetlerini hazırladınız mı dedi eşim...
kaynanam başladı misafiriniz gelecekte bırakın götürmayin biz yandık siz yanmayın falan demeye daha bir çok söz söylüyor bağıra bağıra ama bunu söylerken hem bizi koruyor gibi yapıyor hemde ne kadar laf varsa sokuyor biz götürmeyecez demedik hiç bir memnuniyetsizlik göstermedik ben mutfaktayım bunları söylerken eşim yanıma geldi ne diyorsun yaaa acaba cidden misafir rahatsız olur mu dedi bende boş ver götürelim dedim...
olay bundan sonra başladı eşim dışarıya çıktı neyse kalsın haftaya götürelim dedi ama benim kafamdan aşağıya kaynar sular döküldü sanki ben götürmeyelim dedim eşimde ona istinaden fikrinden vazgeçti. bende yanına gittim eşime neden böyle yapıyorsun sanki ben istememişim gibi oldu dedim sessizce sonra kaynanamda duymuş yaygaraya başladı kuzum götürürseniz biz rahat ederiz aman rahat etmeyelim gönlünüz yoksa götürmeyin zaten biz istemeyiz öyle olsa falan diye... o arada kayınpederim geldi yanımıza noluyor dedi bişi olmuyor dedim eşim böyle yaptı bende yanlış yaptığını söyledim sanki ben istemiyormuşum gibi yanlış anlaşılacak diye üzüldüm halbuki gelmeden biz zaten kararlaştırmıştık dedim ...ama kaynanam bir yandan hiç susmuyor sürekli konuşuyor laf sokuyor sanki hersene 2-3 ay bakan ben değilmişim gibi...
neyse yola da çıkamadık kayınpederim kızım biz bilmiyormuyuz misafirin rahat edemez diye söyledik senle alakası yok falan dedi kayınpederim yatıştırmaya çalışıyor halbuki çok büyük bir olay değildi nasıl o hale geldi anlamadım...sadece eşime sitem ettim...neyse biraz oturduk kaynanam hala konuşuyor zaten bakımevine verecez bu sene kesin kararımızı verdik diye çok eziyet ediyor falan diye konuşuyor baktım kimse bişi demiyor...orda dur dedim hiç bir yere veremezsin sende bende bu evde engelli çocuk olduğunu bilerek evlendik atamazsın bu çocuğu bakmak zorundayız dedim.olmaz sabredemiyorum sabredilmez diyor bende olacak naparsa yapsın bu çocuğa bakılacak o zaman yaşlanınca da bizi çocuklarımız huzurevine atsın dedim ama kayınpederimin yüzündeki gülümsemeyi gördüm o anda benden güç bulan kayınpederim tabi çaresi yok bunun falan dedi meğer yalnız olunca kadına bişi diyemiyormuş neyse birkaç bişi daha söyledim çıktık...çocuk orda kaldı aklım orda kaldı ama 1 hafta sonra abisi getirecek...
arabaya bindim eşimden tepki bekliyorum çünkü eşim tüm olaylar boyunca hiç tepki vermedi birden elimi tuttu allah senden razı olsun diline ve yüreğine sağlık dedi ben şok oldum niye diyor sonuçta istemeden de olsa kavga çıkarttım dedi ki nerdeyse ağlayacaktım orda çocuğu bakımevine veremezsin dedim ya orda söylediğim herşey onu çok etkilemiş benim söylemek isteyipte söyleyemediğim herşeyi söyledin dedi bende şaşırdım ve farkındamısın babamda çok mutlu oldu dedi...
neyse kızlar ben bu kadınla başa çıkamıyorum olayları öyle bir hale getiriyorki sonunda hastalanıp bayılıyor arkamdan kayınpederimi dolduruyor ne yapacağımı şaşırdım 10 senedir aynı şey ve eşimle hiç sorunumuz yokken bunları 1-2 gün görmemiz yetiyor 1 hafta kavga etmemize ...ve son zamanlarda aklım başıma geliyor ben çok kızıyorum herkes çok kızıyor ama kadının yanına gittiğinde herkesin dili bağlanıyor kimse ağzını açıp bişi söyleyemiyor aklıma kötü şeyler geliyor açıkçası....
(
zor bir durum ama ağzının payını vermişsiniz ne güzel.Allah sizden razı olsun
