Ben evde tek kalamıyorum, korkuyorum. Kalabilen birisi olsam eşimin gitmesini fırsat bilip keyif çatardım valla. En basitinden o kahvaltı yaparken yalnız bırakmamak için uyanmak istediğim saatten daha erken uyanıyorum. O olmasa mis gibi uyurdum kesintisiz. Onun sevmediği benim sevdiğim yemekleri yapar yerdim. Evi ister dağıtır ister toplardım. Böyle anlattıkça iyice iştahlandım korkumu yenip adamı ailesine mi göndersem
Şaka bir yana asla istemezdim eşimin ailesinin gelmesini. Ne alaka yani. Ki benim eş ailesi Allah razı olsun gerçekten çok iyidirler. Beni hizmetçi gibi de görmezler hiçbir zaman. Ama oğulları yokken gelmelerini asla kabul etmezdim.