merhaba arkadaşlar bende yaklaşık 10 yıldır yaygın anksiyete bozukluğu var. gereksiz yere aşırı korku ve endişe duyuyorum. ilk yıllar ne yaşadığımı bilemediğim için her defasında çıldırıyorum herhalde diyerek kendimi acile atıyordum. yerimde duramıyorum aşırı bir andrenalin korku boşalması. ardından bir diyajem yapıp gönderiyorlardı. canıma tak ettiği bir dönemde bir öğrencimin tavsiyesi ile NLP Üsküdar hastanesine gittim. eeg çekildikten ilk teşhisi orada aldım. serotonin hormonu vücudumda cok fazla emiliyordu ve ben de bazı durumlar karısında yoksunluktan ataklar yasıyordum. Doktorum paxeraya başladı. sonra 7 yıl boyunca paxera kullandım büyük ölçüde rahattım. çok pozitif, neşeli bir insan olarak bilinirim çevremde. insanlara yardım etmeyi çok severim, birçok sosyal projede görev aldım. ara ara anksiyete ataklarım oluyordu bazı durumlarda (mesela acilde serum takıldığında yatmaktan bunalınca, otobüsle uzun yolculuğa çıkıp gece uyuyamayınca gibi) o zamanlarda ativan kullanıp atlatıyordum. 2 yıldır evliyim. bebek istediğimiz için ilacı kısmen yavas yavas kestim. başlarda idare ediyor gibiydim ama suan hayatım durma noktasına geldi. her sabaha kaygı ile uyanıyorum. beynim uyusuyor kalbim cok hızlı atıyor. her şey cok anlamsız geliyor. konsantre olamıyorum. tv sesini bile duymak istemiyorum. artık anksiyeteden kaygı duyar hale geldim bir kısır döngüye girdi. ben hiçbir şey yapamam, yalnız şehir dışına çıkamam, vb saçma sapan her şeyden endişe duyar haldeyim. en kötüsü de her sabaha böyle uyanıp bütün günü bu berbat hislerle çarpıntı uyuşmalarla geçiriyorum. Sadece derse girip çıkıyorum ve hemen eve geliyorum hiçbir sosyal yasantım, keyfim huzurum kalmadı. psikoterapi, nefes terapisi, regresyon terapisi her şeyi önerdiler ama suan biliş düzeyim buna uygun değil ailem cok destek oluyor ama ben hiçbir şeyi duymuyorum. bilincim duyuyor, o an anlamlandırıyor doğru söylüyorlar, bak şükredecek ne cok sey var diyorum kendime ama sonra anında yine kaygılar korku uyusukluk başlıyor. bilinçaltım beni duymuyor. sanki içimde bir adam sürekli benimle konusuyor. bugün doktorumu aradım ve paxeraya geri başladık. benimle aynı duygu durumunu paylaşanlar var mı? akla ve mantığa uygun ne gibi çözümler üretebiliriz. Bizi en iyi biz anlarız.
Bir bakıma grup terapisi gibi birşey. Birbirinize yardımcı oluyoruz aslında, kendinize çok iyi bakın ve de hiç unutmayalım biz değerli iyi ve normal insanlarız 
