Hamileyim ve depresyondayım yardım kızlar...

cankoo .!.:

Merhaba kızlar;
23 haftalık hamileyim son 15 gündür kendimi çok mutsuz hissediyorum aşırı derecede hassas oldum sebepsiz yere oturup ağlıyorum yaptığım hiçbirşeyden zevk almıyorum.Umutsuzluk ve karamsarlığım had safhada en ufak birşeye kızabiliyorum.ayrıca 2 yaşında da bir kızım var geçen gün bütün yüzüne nemlendirici sürmüş sadece gözleri görünüyor.krem de gözlerini yakmış onu öyle görünce resmen çıldırdım yüzünü yıkadım ben ağlıyorum o ağlıyor kızmaya da kıyamıyorum resmen kendimi yedim.Farklı ortamlara girmeye çalışıyorum fakat orada da birşey söylense yada kızıma biri kızsa kendimi boğuluyormuşum gibi hissediyorum geçen gün kendimi apartmandan atmayı bile düşündüm ama kızım yanıma gelince vazgeçtim şu an bile bu cümleleri ağlayarak yazıyorum.Aslında kızımı çok nazlı yetiştiren biri değilim şımarık değil kızım yaşıtlarına göre çok uysal şimdiki gebeliğimde isteyerek oldu hatta oğlum olacak diye çok mtlu olmuştum eşime anlatıyorum ama oda beni anlamıyor aslında birbirimizi çok seviyoruz ama son zamanlar da sürekli tartışıyoruz ne yapmam gerekli bilemiyorum psikiyatri de gitmeyi düşündüm ama anti depresan kullanmak istemiyorum ne yapmalıyım benim durumum da olanlardan bu dönemi atlatanlardan önerilerinizi bekliyorum ....

Genişletmek için tıkla...

Merhaba durumunuzu tam olarak anlayamam hiç hamile olmadım bence bir doktora gidin ilac kullanmasanız bile tavsiyelerde bulunur ve kizinizida alın çıkın parka gidin gezin temiz hava bile iyi gelir ve şükredin sizin durumunuzda olmak isteyen o kadar cok insan varki mutlu bir evlilik bı kızınız var bı oğluşunuz olucak daha ne olsun benim büyük bı ihtimalle bebeğim bile olmayacak hiç üzmeyin kendinizi ve mutlu olun

Sesiliaa .!.:

Sen benim kim olduğumu bilmeden, ne iş yaptığımı bilmeden, hayatımla ilgili hiç bir fikre sahip olmadan nasıl da böyle konuşuyorsun? Ben sana ne iş yaptığımı anlatsam kendin gibi fake zannedeceksin bu nedenle de sana açıklama yapmıyorum. Sen hastasın diye herkes mi hasta olmalı arkadaşım. Ben senin gibi kimleri gördüm. Ama tedavi olamamışsın 10 yıldır arkadaşım sen kime ne akıl vereceksin? Git bi doktora ya. Hakikaten ben burda koydum sana teşhisi ki zaten hasta olduğunu söylemene ne gerek var? Hastalıklı düşüncelerini kendine sakla ya. Empatiden ben ne zaman bahsettim? Ha bana bi daha cevap vermeyeceksin ya muhatab olmayacaksın benimle bende geniş geniş yazayım o zaman.
Senin hastalığın kadar benim tecrübem var canım. Elimden senin gibiler çok geçti ama hiç biri de senin kadar saf değillerdi. Hastalıklı halinle başkalarına önerilerde bulunma. Herkesin tanısı da tedavisi de ayrıdır. Senin reaksiyonunla başkasının ki aynı olamaz tamam mı tatlım? İyi niyetlisin belki ama hastalığının sebebi ben değilim ki sen bana sallıyorsun. Seni ben mi hasta ettim? Hastasın ok ama bunun mesuliyeti benim değil ki. Sende hamilesinm şu an sanırım hatta ne tesadüfse aynı gün hamile kalmışız. Ama senin 10 yıldır çektiğin sıkıntı arkadaşla hiç bir alakası yok. O doğum öncesi sendromu yaşıyor sen 10 yıldır hamile olamazsın değil mi?
Seni ne bu kadar sinirlendirdi sana ne oluyor da başkasına yaptığım yoruma bu kadar müdahil oluyorsun? Hastaysan hastasın napayım git doktora iyileş. Bu ruh haliyle kendine faydan yok ki başkasına akıl veresin.Ben mi avutayım seni yaaaaaaaaaaaaa............ Allah aşkına...
Muhatab oma benimle tatlım tamam mı?

Genişletmek için tıkla...

bebeğimi aldırmadım kıyamadım ama inanın hala aynı depresyon devam ediyor çok mutsuz bi anne olucam ona bakamıcam onu dogurup biyere bırakıp kaçma istegi var inanın bunalmş durumdayım beni anlayan anlamayan herkese saygım sonsuz ama şu bi gerçek ciddi yardıma ihtiyacım var yoksa hayat banada bebeimede eşimede çok kötü günler yaşatıcak gelecekten endişeliym özelden msj atamıyorum size

ben de 31 haftalık hamileyim ve sanırım bir depresyon geçiyorum. günlerdir doğru düzgün uyuyamıyorum. doğuma bu kadar az kalmışken ben anne olmak istemyorum. aslında bu bebek için tedavi gördüm. iki yıllık evliyim ve yaklaşık bir senelik uğraştan sonra hamile kaldım.sorunun tamamen kendime olan hislerimle alakalı olduğunu düşünüyorum yani bir kızım olacak ve ben kız çocuk istemiyorum Allah beni affetsin yani en azından ilk bebeğim kız olmasın istiyordum. kafam çok karışık saçma sapan şeyler düşünüyorum. onun da bana benzeyeceğinden korkuyorum. ben bir kız çocuk olarak hiç mutlu olmadım ki hep abla olmak zorundaydım her yaptığım her hareketim eleştirildi. kendimi hiç sevmedim. eşim sayesinde aştığımı düşünüyordum tüm bunları ama şimdi kendimi yine çok kötü hiissediyorum. umarım bu düşüncelerim isyan olmuyordur. hem o sağlıklı olsun diye uğraşıyorum ultrason fotoğraflarına bakıp ağlıyorum nasıl böyle şeyler düşünürsün diye. ama sonra yine aklıma saçma sapan şeyler geliyor. annemin üç kızı var ve hep bir erkek istediler. onu nasıl üzdüklerini biliyorum bende aynı şeyleri yaşamak istemiyorum bu da bir sebep tabi. psikoloğa gitmem gerektiğini biliyorum ama bunu karşılayacak maddi durumum da yok sıkıştım kaldım çok zor günler geçiriyorum...

efehan .!.:

ben de 31 haftalık hamileyim ve sanırım bir depresyon geçiyorum. günlerdir doğru düzgün uyuyamıyorum. doğuma bu kadar az kalmışken ben anne olmak istemyorum. aslında bu bebek için tedavi gördüm. iki yıllık evliyim ve yaklaşık bir senelik uğraştan sonra hamile kaldım.sorunun tamamen kendime olan hislerimle alakalı olduğunu düşünüyorum yani bir kızım olacak ve ben kız çocuk istemiyorum Allah beni affetsin yani en azından ilk bebeğim kız olmasın istiyordum. kafam çok karışık saçma sapan şeyler düşünüyorum. onun da bana benzeyeceğinden korkuyorum. ben bir kız çocuk olarak hiç mutlu olmadım ki hep abla olmak zorundaydım her yaptığım her hareketim eleştirildi. kendimi hiç sevmedim. eşim sayesinde aştığımı düşünüyordum tüm bunları ama şimdi kendimi yine çok kötü hiissediyorum. umarım bu düşüncelerim isyan olmuyordur. hem o sağlıklı olsun diye uğraşıyorum ultrason fotoğraflarına bakıp ağlıyorum nasıl böyle şeyler düşünürsün diye. ama sonra yine aklıma saçma sapan şeyler geliyor. annemin üç kızı var ve hep bir erkek istediler. onu nasıl üzdüklerini biliyorum bende aynı şeyleri yaşamak istemiyorum bu da bir sebep tabi. psikoloğa gitmem gerektiğini biliyorum ama bunu karşılayacak maddi durumum da yok sıkıştım kaldım çok zor günler geçiriyorum...

Genişletmek için tıkla...

Merhaba,
Yazdıklarınız bir kız çocuğunuzun olmasını istememenizden daha çok kızınızın da sizin yaşadığınız birtakım sıkıntıları yaşamasını ve ailenizin size yaptıklarınızı (istemeden de olsa) kızınıza yapmak istemediğiniz hissini uyandırdı bende. Pek çok anne - babanın cinsiyet konusunda bir arzusu olsa da bunun gerçekleşip gerçekleşmemesi şans işi, siz de çok iyi biliyorsunuz. Hamilelik döneminde hormonlarda ciddi bir değişiklik olduğu için kendinizden beklemeyeceğiniz tepkiler veriyor olmanız çok olağan. Yaşadığınız sıkıntının kaynağını (en azından etken olan bir durumu) belirlemiş olmanız çok güzel. Bu size nasıl davranıldı, siz ne yaşadınız ve kızınıza bunları yaşatmamak için neler yapabilirsiniz gibi sorular üzerinden geriliminizi bir miktar azaltmanız mümkün diye düşünüyorum. Bunun yanı sıra sizi tedirgin eden şeyleri eşinizle konuşmak da yardımcı olacaktır. Bunların dışında neden bir kız çocuğuna sahip olmak istersiniz ve neden istemezsiniz, soruları üzerinden ilerleyebilirsiniz. Düşündükçe kız çocuğuna sahibi olmanın da güzel olan taraflarını bulabilirsiniz. Doğuma pek bir şey kalmamış, umuyorum bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alıp tüm bu sorunlarınızdan arınırsınız. :)

lacrimas .!.:

Merhaba,
Yazdıklarınız bir kız çocuğunuzun olmasını istememenizden daha çok kızınızın da sizin yaşadığınız birtakım sıkıntıları yaşamasını ve ailenizin size yaptıklarınızı (istemeden de olsa) kızınıza yapmak istemediğiniz hissini uyandırdı bende. Pek çok anne - babanın cinsiyet konusunda bir arzusu olsa da bunun gerçekleşip gerçekleşmemesi şans işi, siz de çok iyi biliyorsunuz. Hamilelik döneminde hormonlarda ciddi bir değişiklik olduğu için kendinizden beklemeyeceğiniz tepkiler veriyor olmanız çok olağan. Yaşadığınız sıkıntının kaynağını (en azından etken olan bir durumu) belirlemiş olmanız çok güzel. Bu size nasıl davranıldı, siz ne yaşadınız ve kızınıza bunları yaşatmamak için neler yapabilirsiniz gibi sorular üzerinden geriliminizi bir miktar azaltmanız mümkün diye düşünüyorum. Bunun yanı sıra sizi tedirgin eden şeyleri eşinizle konuşmak da yardımcı olacaktır. Bunların dışında neden bir kız çocuğuna sahip olmak istersiniz ve neden istemezsiniz, soruları üzerinden ilerleyebilirsiniz. Düşündükçe kız çocuğuna sahibi olmanın da güzel olan taraflarını bulabilirsiniz. Doğuma pek bir şey kalmamış, umuyorum bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alıp tüm bu sorunlarınızdan arınırsınız. :)

Genişletmek için tıkla...

yazdıklarınız için çok teşekkür ederim destek oldunuz. evet onu elimden geldiğince koruyabilir ve yaşadıklarımı yaşamaması için önlemler alabilirim. kendimi çok yorgun ve yılgın hissediyorum bu aralar umarım doğumdan sonra bunları atlatmış olurum. eşimle konuşmayı denedim elinden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyor ama anlam veremiyor duygularıma. kendisi zaten kız istiyordu o mutlu durumdan. dediğiniz gibi şans işi ama sorun şu ki ben şansıma hiç güvenmiyorum çünkü planlı işlerimde ve özellikle çok istediğim şeylerde hep aksiliklerle karşılaşmışımdır. neyse bundan sonrasını Allah a havale edeceğim hakkımızda hayırlısı olsun.

Öncelikle formu kullanan tüm bayan arkadaşlara paylaşımları için çoook teşekkürler.Tanımdan sizleri destek oldunuz yalnız olmadığımı hissettim.Ben altı yıldır anksiyete hastasıyım ve paxsil kullandım.Dozu durumuma göre ayarladı Dr.Fakat Plansız bir gebelik ve ilacı birbuçuk alırken bıraktım.İlk başlar çooook kötü psikoterapi aldım ama birkaç seans daha var.Kısmetde doğumdan sonra.Hep bu formları okudum ve güç aldım sizlerden.Şimdi yedinci ayımdayım ve yarım lustral başladım iki gündür.Hem doğum Dr hem de psikiyatri verdi.Yoksa Kafamdaki düşünceler beni bitirecek.Aklıma gelmedik senaryo kalmıyordu.Bu rahatsızlığı yaşayanlar bilir.Allahım bana ve tüm doğum yapacakları hayırlısı ile doğum nasip etsin

ben de suan 10 haftalık hamileyim ama depresyonda olduğum için bana yararı olabileceğini düşündüğüm her şeyi okumaya yöneldim. bazı arkadaşlarında anlatmış olduğu gibi her seye sınırlenıyor durduk yere aglıyor ve bu psikolojı ıle bebegıme kötu bır anne olacagımdan korkuyorum.üstelik ben memleket özlemi içersindeyim yanımda eşim ve kayınbabamdan başka kımse yok ve onlarda amerıkalı.ben de newyorktayım ve buradan nefret ettım. esım ve kayınbabam cok anlayıslı ınsanlar fakat kulturlerı geregı mıdır nedır ev duzenınden hıc anlamıyorlar, amerıka gıbı yerde kaldıgım evı gorsenız hayret edersınız, evlendıgımden berı zaten bu yuzden cok uzgunum benımde bır ıs bulmam gerek ama hala buraya alısamadıgımdn bır ıse de gıremedım ve ustune hamıle kaldım hem maddı problemlerımız hem benım memleket ozlemım ve yalnızlık duygum benı cok kotu bır depresyona soktu. eger 7 ay ıcınde bu evden tasınmazsak bebegmı dogurur dogurmaz tr ye donucem dıye rest cektım ve esım uzulmememı ıstedıgım gıbı bır ev duzenıne benı kavusturacagını ama ıse gırmezsem bunun bızı cok zorlayacagından bahsedıyor ben ettıgı en ufak negatıflık ıceren lafına gunlerce uzuluyorum. tasınacagız dıyor ama ben hala mutsuzum. tum gun yataktan cıkmadıgım oluyor. hele hele unıversıte bıtırıp burda ıs bulamamak ya da sacma sapan bır ıste calısmak zorunda olmak cok gücüme gidiyor. zaten asırı bulantılarım vardı yenı yenı gecmeye basladı ama o yorgunluk halı benı mahvedıyor. yasam zevkım hıcbır seye hevesım kalmadı, bu yuzden yapılabılecek seylerı bıle yapamıyorum kendımı zorlasam da olmuyor ölsem de kurtulsam dıyorum..suana kadar bu arkadas ne yasadıysa kat be kat fazlasını yasadım dıyebılırım ama kendımı kaybedıp de bır yerlerden atlama dusuncesı olsa bıle hıc oyle bır gırımsımde bulunmadım cunku bunun bencılce olacagını bılıyorum aklıma hemen annem babam kardeslerım ve esım gelıyor onları ölüm basında ağlarken gozumde canlandırıyorum ve daha cok uzuluyorum kendı mutsuzlugumu ınsanlara boyle odetemem dıye. cıkmazdayım cok kotuyum...herkesin yazısını okuyorum ve dıyorum bır anormal hısseden ben degılım, bu bana moral verıyor zaman zaman o yuzden ben de yazdım kı dıger anne adaylarının da boyle bır durumu varsa bunları bılmesı bır nevı moral olur dusuncesındeyım. gurbette olmanın bu kadar zor olacağını hıc dusunmemıstım esıme olan askım gozlerımı kor etmıstı ama aıle olmadan da olmuyor ıste (((((

bende 21 haftalık hamıleyım ve yoğun kaygı prob var.burada araştırma yaparen birsey farkettım:) hamileyken psikolojım bozuk,olmek ıstıyorum vs..dıyen herkesın doğum yaptıktan sonrakı yazılarına baktım da hepsı o kadar mutlu ki :) ya çocuğunun ufak bır prob paylaşmışlar ya da zayıflamak ile ilgili bilgiler bubana biraz olsun ümit verdi

istsevgi ve melek1701 daha önce yazdıklarınızı okudum. şuanda ikinizde doğum yapmış olmalısınız. şuanda durumunuz nasıl ? bebekleriniz nasıl? umarım cevap alabilirim

istsevgi .!.:

bebeğimi aldırmadım kıyamadım ama inanın hala aynı depresyon devam ediyor çok mutsuz bi anne olucam ona bakamıcam onu dogurup biyere bırakıp kaçma istegi var inanın bunalmş durumdayım beni anlayan anlamayan herkese saygım sonsuz ama şu bi gerçek ciddi yardıma ihtiyacım var yoksa hayat banada bebeimede eşimede çok kötü günler yaşatıcak gelecekten endişeliym özelden msj atamıyorum size

Genişletmek için tıkla...

ist sevgi meraba, bebe

istsevgi .!.:

bebeğimi aldırmadım kıyamadım ama inanın hala aynı depresyon devam ediyor çok mutsuz bi anne olucam ona bakamıcam onu dogurup biyere bırakıp kaçma istegi var inanın bunalmş durumdayım beni anlayan anlamayan herkese saygım sonsuz ama şu bi gerçek ciddi yardıma ihtiyacım var yoksa hayat banada bebeimede eşimede çok kötü günler yaşatıcak gelecekten endişeliym özelden msj atamıyorum size

Genişletmek için tıkla...

istsevgi ve melek1701 daha önce yazdıklarınızı okudum. şuanda ikinizde doğum yapmış olmalısınız. şuanda durumunuz nasıl ? bebekleriniz nasıl? umarım cevap alabilirim

melek1701 .!.:

Mesaj attım.. Aldın mı??

Genişletmek için tıkla...

istsevgi ve melek1701 daha önce yazdıklarınızı okudum. şuanda ikinizde doğum yapmış olmalısınız. şuanda durumunuz nasıl ? bebekleriniz nasıl? umarım cevap alabilirim

Merhaba çok iyiyim kızım 1,5 yaşında oldu bile çok mutlu sağlıklı bir çocuk ona aşığım yaşadığım tüm sıkıntılara değmiş iyiki olmuş iyikiiii doğunca çok iyi oldum onun yüzünü görünce yaşadığım çok şeyi atlattım.. Öyle büyük bir mucize ki.. Belki yaşayıp okuyan arkadaşlar vardır evlat dünyaki hiç birşeye benzemiyor

sagduyu05 .!.:

istsevgi ve melek1701 daha önce yazdıklarınızı okudum. şuanda ikinizde doğum yapmış olmalısınız. şuanda durumunuz nasıl ? bebekleriniz nasıl? umarım cevap alabilirim

Genişletmek için tıkla...

Merhaba çok iyiyim kızım 1,5 yaşında oldu bile çok mutlu sağlıklı bir çocuk ona aşığım yaşadığım tüm sıkıntılara değmiş iyiki olmuş iyikiiii doğunca çok iyi oldum onun yüzünü görünce yaşadığım çok şeyi atlattım.. Öyle büyük bir mucize ki.. Belki yaşayıp okuyan arkadaşlar vardır evlat dünyaki hiç birşeye benzemiyor

bır yardım alsanız ıyı olacak gorunuyor arkadasım

melek1701 .!.:

Merhaba çok iyiyim kızım 1,5 yaşında oldu bile çok mutlu sağlıklı bir çocuk ona aşığım yaşadığım tüm sıkıntılara değmiş iyiki olmuş iyikiiii doğunca çok iyi oldum onun yüzünü görünce yaşadığım çok şeyi atlattım.. Öyle büyük bir mucize ki.. Belki yaşayıp okuyan arkadaşlar vardır evlat dünyaki hiç birşeye benzemiyor

Genişletmek için tıkla...

çok sevindim senin ve bebğin için. peki ilaç falan kullanıyor musun. ne kadar süreyle emzirdin bebeğini. ben de 11 hatalık hamileyim dokuz ay nasıl geçecek diye korkuyorum.

Bende sigara+paxil antidepresan kullanırken hamile kaldım. İkisini de hemen bıraktım. Sosyal fobi var, psikologa başladım. Gevşeme egzersizi verdi bu hafta başladım. Bakalım nasıl olacak

reklam gibi olmasın ama nlp ile bilinçaltına inerek kesin çözüme ulaştıran bir kadın tanıyorum.
gerçi burdaki çoğu insan psikoloğa gitmeni tavsiye etmiş benimki de onun gibi bir şey.
ama günümüzdeki çoğu psikoloğun siz bir şeyler anlatırken karaladıkları deftere çöp adam çizdiğini biliyorum.
"psikoloğa gittim, şimdi iyi olmam gerek değil mi, e niye iyi değilim" diye düşünerek kendine iyice baskı yapabilirsin.
sayfaların hepsini okumadım bilmiyorum durumun ne, düzeldin mi ama bunu yazmak istedim.
kadının seminerlerine gittim ve imzalı bir kitabı var bende.
kaç yaşındasın bilmiyorum ama 1 çocuğun var diğeri yolda. sen intiharı düşünecek kadar ne yaşıyorsun?
beynindeki karmaşa her hamilenin başına gelen şeyler değil. ufak tefek kaprisler değil bunlar.
şifalar diliyorum.

Canim bunlar anneyken yani ikinci cocuga hamileligin verdigi yan etkiler aynilari bendede oldu,hormonlar alt ust oluyor,bazen cok neseliyken birden bire tersine donuyor hersey..dogumdan sonra 3,4ay daha surebilir belki cunki yeni minik insan katilacak araniza ve birbirinize alismaya calisacaksiniz.benim halaa suruyor az az ama geciyor merak etme,firsat buldukca dinlen uyu

Bir psikiyatli kliniğinden mutlaka randevu alın, bahsettiğiniz durum Hamilelik depresyonu (antepartum depresyon) olabilir , hamilelerin yaklaşık yüzde 10' nunda görülüyor. Nasıl olsa doğurduktan sonra geçer demeyin, hormonal bir durum olduğundan bebeğin sağlığını ( aktif hareketlerini ) de etkiliyor. Ciddi bir durum errtelemeyin, mutlaka bir psikiyatr doktordan randevu alın, ilaç verileceğini sanmıyorum verilde bile gebeliğe sakıncası bulunmayan test edilip olumsuz sonuç vermeyeceği kesin sonuçlanmış ilaçları verecektir. Geçmiş olsun

Arkadaşlar bende hamileyim ama 10 yıldır panik atak tedavisi görüyorum ilaç kullanıyorum mecburen ben kendime iyi bakmazsam bebeğime nasıl bakacağım sağlık bu başka birşeye benzemez durumun ciddi kendimi atmaya çalıştım diyorsun gebelikte kullanılabilen ilaçlar var ben düşük dozda da olsa kullanıyorum şunu unutma depresyon hastalığına yakalananlar bencil olmayan insanlardır bunu düşün