bu olayın çok benzeri 10 ay önce benim başımdan geçti.
kuzenimle(erkek, evli) aynı sitede karşılıklı binalarda oturuyoruz 4 yıldır.
Başlarda herşey çok güzeldi, eşinin bebek bakımına dışarı işlerine herşeyine elimizden geldiğince yardımcı olduk.
kuzenim dışarıda çalışıyordu, arada eve geldiğinden eşi yalnız kalıyordu.
iyi biri sandım, benimde yardıma ihtiyacım olduğunda o da aynısını yapar sandım.
zaman zaman eşimin bana olan ilgisini, ona göre daha rahat olan hayatımı kıskandığını sezdim ama konduramadım.
ekonomik olarak benden çok çok iyiydi ama yaşayış bakımından benim önde olduğum en ufak şeyleri bile çekemedi.
Bunu da ustaca yaptı, ilişkimize yansıtmamaya çalıştı.
gel zaman git zaman çocuk büyüdü ele ayağa dolaşan olmadı, araba aldı ve benimle arasına gizli bi duvar ördü.
Mesafe koymaya çalıştı, aramama, sormamaya başladı.
Gördüğü yerde konuşmayla, selam vermekle yetindi. Bende mesafe öyle koyulmaz böyle konulur dedim içimden ve selamı sabahı kestim. Noldu diyede sormadım (daha önce bi tatsızlık çıkarmıştı, suçumda yoktu ama yinede kırdığım için özür dilemiştim, o kibirli burnunu havaya dikmekle yetinmişti. Bir daha yapmamaya yemin etmiştim).
Aradan geçen zamanda eşini de bize küstürdü, artık kuzenimde bizle konuşmuyo.
Faceden engellemiş vs. sanırım benim paylaştığım bişeyi üstüne alındı. Buda ayrı bi trip anlamıyorum insanların sanal kaprislerini çünkü.
Kırıldım, yaptığım gösterdiğim iyi niyet için pişman oldum ama tek kelime etmedim.
Ama zamanı gelirse çok ağır laflarım var söylerim kimsenin de gözünün yaşına bakmam.
Umrumda da değil,
Senin söylediklerine gelince az bile söylemişsin.
Hiç pişmanlık duyma. Söyleyemeyip sen üzülceğine söyle o düşünsün.
Seni zor durumunda (kaza ve düşükten bahsediyorum) aramayan umursamayan insanı niye affettinki zaten.
Asıl o zaman bu tavrı haketmiş.
Şunu da söyleyeyim ki bu tipler asla düzelmez, görüştükçe kırılırsın.