Zor bir hamilelik sonrası... Bende anneyim artık

Kızım 6 aylık oldu. Hamileyken bende burada hikayemi paylaşacağım günleri düşünürdüm. benim gibi zorluk yaşayanlara moral olacak zor bir hamilelik sürecini sizlerle paylaşacağım bu günü uzun zamandır bekliyordum.

Zor bir hayatım oldu. Çok yıpratıcı, beni zorlayıcı. Hassas bir insan olmamın yıpranmakta payı büyük müdür yoksa bu kadar sıkıntı içinde hassas bir insan oluverdim bilemiyorum. 30 yaşında evlendim, iyi bir işim var devletteyim. İyi bir üniversite mezunuyum. Eşim çok iyi, anlayışlı. Bekarken maddi ve manevi çok sorun yaşadım. Anne baba boşanması, annemin yeniden evlenmesi, babamın anneme öfkesini bizden çıkarması. Biri dua etti ve kabul oldu sanırım çok iyi bir eşim var.

Sosyal anksiyete bozukluğu hastasıyım. 2006 yılından beri ilaç kullanıyorum nefes alma zorluğu, kalp sıkışması ile dahiliyeye gittim. Sigara içtiğim için kesin bişeyim var diye korkmuştum. Psikiyatriye sevk etti doktor ve sıkıntılar artık patlamıştı. 2011 yılına kadar devlet hastanelerine gittim maddi durumdan dolayı. Evlendikten sonra çapanın profesörlerinden olcay beyin özel muayenehanesine gitmeye başladım. P.. Kullanıyordum bi süre ilacı bıraktım doktor gözetiminde, kaygılar yeniden başladı 2 ay olmadan. Yeniden ilaca devam ettim. Erkek olsam belki ömür boyu içsem umrumda olmayacaktı, anne olmalıydım evlendiysem. Ben anne olmaktan çok fazla korkuyordum. Ama eşim evliliğimizin 3. Yılından sonra bebek istemeye başladı. Onun hakkıydı ama ben korkuyordum aşırı.

3. Yılımız 25 aralık 2014 te dolmuştu.23 aralıkta işyerinde aniden baş dönmesi ve mide bulantısı ile yerime oturdum. 18 ve 20 aralıkta olan olmuştu. Nasıl bir şeydi bu 5 günlük gebeydim veya 3 günlük. Bu kadar erken farkeder mi vücut hala şaşkınım. 24 aralıkta kan testine gittim ama birşey çıkmadı. 25 aralık evlilik yıldönümümüze süpriz yapmak için. 2 ocakta hamile olduğumu öğrendim ev yaptığım testle. Sonra hastaneye gittik. İlacı çeyrek içmeye başlamıştım bir aydır. Kan testinde de sonuç pozitifti. Doktorumu aradım hemen ağlayarak yanına çağırdı. İlacı çok zorda kalınca iç dedi. Eşimin eli ayağı heyecandan dondu kaldı. Çok tuhaftı.

Doktorumun yanına gittik. Bu süreci ilaçsız geçirebilmem için başka bir doktora gönderdi terapide almam gerekiyordu. Yine çapanın profesörü olan başak hanıma gittik. Yanındaki psikologlardan biriyle haftalık seanslara başladık.

Sigarayı bırakabildim tiksiniyordum çünki. Çok korkuyordum bu alacağım sorumluluktan, doğumdan, anne olmaktan, herşeyden. İlacı bırakmıştım. Çok zorda kaldıkça çeyrek alıyordum. Bu durum beni 4 ay idare etti. 4. Ayın sonunda işe gidemeyecek kadar kötü duruma düştüm. Artık dayanamıyordum çok zordu herşey. Kimseyi görmek istemiyordum eşimden başka. Annemden babamdan nefret ediyordum. Bu hale düşme nedenlerimden en büyük pay onlara aitti. Eşimle kavga ediyorduk hiç olmadık konularda çok hassastım. Dayanamıyordum, terapi işe yaramıyordu her haftagitmeme rağmen. 4 ayın sonunda mecburen ilaç kullanmaya başladım. Lu... Yarım günde.

Psikolog ve psikiyatrim anne olma korkumun nedenini, anne ve babamın benim sorumluluğumu yeterli bir şekilde alamamasına bağladı. Bende bu sorumluluğu almaya korluyordum çünki annem babam yeterince ilgilenmediler, sorumluluklarını yerine getirmediler. Yaşadıklarımız düşüncelerimizi nasılda keskin etkiliyor.

6. Ayın sonunda evde ataklar gelmeye başladı yarım lu.. İşe yaramaz oldu. Psikoterapi artık işlemiyordu. Günde en az bir kez atak geçiriyordum. Yalnız kalmaktan çok korkuyordum. Artık dayanılmaz hal almıştı. Sere.. Diye bir ilaca daha başladık. Uyku yapıcı bir ilaç.

Ser.. Ve lu.. İkilisi ile biraz daha toparlandım. Kaygılar hala hayatımdaydı ama atak sayım azalmıştı. Kabus bi hamilelikti benim için. Eşimin ailesi, benim ailem kimseyi görmek istemiyordum. Doğuma kadar da kimseyi görmedim. Hem beni bu halde görmelerini istemiyordum hem birilerini görmek bana külfet gibi geliyordu. Gelen kişi canımı daha çok sıkıp gidiyordu. Eşimle sürekli kavga ediyordum. Vara yoğa alınıyordum. Son iki ay hiç yemek yapmadım. Eşim baktı bana. Öğlen işten geliyordu bir şeyler yiyip gidiyorduk. Hava da çok sıcaktı. Bir de o delirtiyordu beni. Sıcaktan bide ağlamalarım tutuyordu. Zor bir hamilelik süreciydi. Yaşamayan anlayamaz bilemez.

1 eylül eşimin kimlikteki doğum tarihi ve dünya barış günü. O güne aldık doğumu. Normal doğum olması imkansızdı, normal doğum istiyordum ama psikiyatrim ve kadın doğumcum sezeryanda karar kıldı. İlaçları 3 gün önce bıraktım. 31 i gecesi duş aldım uyuyamam diyordum ama 3-4 saat uyudum. Sabah 6.30 da evden çıktık ve hastanedeydik

Hastaneye gidince kan aldılar, sonrasında sedyeyle götürdüler. Hastanede yatma düşüncesi, sedyeye uzanma düşüncesi, o an atak gelir düşüncesi ile geçti hamileliğim. Hiçbiri olmadı. Sedyede gözümü kapattım, ameliyathaneye kadar hiç açmadım. Narkoz verilirken bu tuhaflık oldu ondan sonrasını hatırlamıyorum. Uyandırıp odama gittim, kızım oradaydı. Kucağıma verdiler hemen o an çok değişik, bekarlık ve evlilik nasıl farklı bir hayatsa, anne olmak ve öncesi başka bir hayat. Kucağıma almaktan, tutmaktan korkmadım. Nasıl tutacağımı bildim. Anne oluverdim birden. Yaşadığım tüm aşklar ne kadar sığ kalıyor anneliğin yanında.

Kızım ilaçtan etkilenmedi doğum sonrasında. Deli ağlamaları olmadı, çok uslu uykucu bir bebek oldu. Doğumdan sonra 21 gün ilaç içmedim. 21 günün sonunda çok kötü oldum, o geçmeyen iç sıkıntısını, göğsümün üstüne oturmuş bir öküz var hissini çokuğraştım geçiremedim. Doktorumda sağ olsun araştırdı ömrü en kısa ilaç olan pa.. Kullanmama karar verdik. Pa... Vücuttan 12 saatte tamamen atılıyor. İlacı aldıktan sonra 12 saat emzirmiyorum. 12 saat sonunda sağıp çöpe döküyorum. Uykusu çok ilaç mı yapıyor, kendimi uykucu bilmiyorum. Çocuk doktorumuz doçent dr. Ona sorduğumuzda uyku istediğimiz bir durum dedi. Nisan ayında doktoruma gideceğim. Kararımıza göre emzirmeyi bırakabilirim. Onun hakkı emmek, emzirmeyi çok seviyorum. Buna da şükür ederek kendimi rahatlatıyorum. Anne sütü hiç alamayan bebekler var. Bu güne kadar geldik, 6 ayımız bitti Allaha binlerce şükür.

Belki yargılayan olur, inanın bu hastalığı yaşamayan anlamıyor. Şeker hastalığı bir hastalık biliyoruz, pankreas çalışmıyor. Ruh hastalığında da beyin gerekli hormonları salgılamıyor. İlaç düzeltiyor bu durumu. İlaçsız olmayı çok denedim ve çok kötü günler yaşadım. Kendi kendine düzelen bir şey değil. Gezip tozmakla sadece depresyon düzelebilir belki. Anksiyete, panik atak gibi durumlar bir şeye yoğunlaşma eğlenmeyle geçecek bir durum değil. Hepinize sevgiler, Allah

Çocuklarımıza sağlıklı, mutlu bir hayat nasip eder inşallah

Allah bebisini sana bagislasin, Allah analı babalı büyütsün, hikayen çok güzel bir solukta okudum. Emzirirken ne kullandın bana özel mesajla yazar misin. Seni ve bebeğini kocaman öpüyorum :)

yitikkelimeler .!.:

Belki yargılayan olur, inanın bu hastalığı yaşamayan anlamıyor. Şeker hastalığı bir hastalık biliyoruz, pankreas çalışmıyor. Ruh hastalığında da beyin gerekli hormonları salgılamıyor. İlaç düzeltiyor bu durumu. İlaçsız olmayı çok denedim ve çok kötü günler yaşadım. Kendi kendine düzelen bir şey değil. Gezip tozmakla sadece depresyon düzelebilir belki. Anksiyete, panik atak gibi durumlar bir şeye yoğunlaşma eğlenmeyle geçecek bir durum değil. Hepinize sevgiler, Allah

Genişletmek için tıkla...

Depresyonun en dibini yaşayan biri olarak söylersem gezip tozunmuyor canım o durumda yapamıyorsun birşey anlamıyorsun hicbirseyden.
Hikayeni anlattigin icin sagol canim bebeginle mutlu ömürler dilerim.

Emzirirken paxil yarım kullandım

dreamy07 .!.:

Allah bebisini sana bagislasin, Allah analı babalı büyütsün, hikayen çok güzel bir solukta okudum. Emzirirken ne kullandın bana özel mesajla yazar misin. Seni ve bebeğini kocaman öpüyorum :)

Genişletmek için tıkla...

Sağol canım sana da kolay doğumlar diliyorum. Doğum sonrası çok kolay oluyor hiç sıkma kendini

m.beauty .!.:

Depresyonun en dibini yaşayan biri olarak söylersem gezip tozunmuyor canım o durumda yapamıyorsun birşey anlamıyorsun hicbirseyden.
Hikayeni anlattigin icin sagol canim bebeginle mutlu ömürler dilerim.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim canım. Hastalığımla aynı anda depresyonu da yaşıyorum. Ağır depresyonlarda geçmiyor evet. Hafif depresyon olsa gezme tozma işe yarayabilir

İstanbulda olan varsa benim kadın doğumcum çok iyiydi. Abla şevkatiyle yaklaştı. İsim verebilirim