Zarar verme obsesyonu

tansucannn

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
21 Şubat 2025
9
4
1
29
Merhaba 27 yaşında doğum yaptım planlanan bir gebelikti fakat doğuma 15 gün kala adını bile bilmediğim bir psikolojik rahatsızlık oluştu zarar verme obsesyonu imiş adı ilk önce eşime karşı oluştu zarar verir miyim bişey yapar mıyım diye korku vicdan azabı endişe hepsini yaşadım 2 yildirda evladima karşı aynı duygular içerisindeyim en güzel yıllarım böle geçti şükür ilk başa göre daha iyiyim ama o kadar direncliki geçmiyor bir türlü aranızda bu durumu yaşayıp iyileşen var mı verebileceginiz tavsiyeler nelerdir şimdiden teşekkürler
 
buna ne tavsiyemiz olabilir ki, uzman bir psikologdan yardım almalısınız
Alıyorum şuanda sadece benim gibi olan vardir belki bu platformda birbirimize destek oluruz dertlesiriz diye düşünmüştüm çünkü derdi olanın halinden olan anlar ancak kolay kolay herkes ile konuşabilecek bir mesele değil yanlış anlasilabiliyor
 
Merhaba 27 yaşında doğum yaptım planlanan bir gebelikti fakat doğuma 15 gün kala adını bile bilmediğim bir psikolojik rahatsızlık oluştu zarar verme obsesyonu imiş adı ilk önce eşime karşı oluştu zarar verir miyim bişey yapar mıyım diye korku vicdan azabı endişe hepsini yaşadım 2 yildirda evladima karşı aynı duygular içerisindeyim en güzel yıllarım böle geçti şükür ilk başa göre daha iyiyim ama o kadar direncliki geçmiyor bir türlü aranızda bu durumu yaşayıp iyileşen var mı verebileceginiz tavsiyeler nelerdir şimdiden teşekkürler
Canım bendede var maalesef ilk doğumumdan sonra oluştu 5 yıla yakın oldu arada ilaç kullanıyorum hamileyken bırakmıştım iyide gidiyordum ama iki ay önce tekrar ataklar geldi yeniden ilaca başladım
 
Canım bendede var maalesef ilk doğumumdan sonra oluştu 5 yıla yakın oldu arada ilaç kullanıyorum hamileyken bırakmıştım iyide gidiyordum ama iki ay önce tekrar ataklar geldi yeniden ilaca başladım
Çok geçmiş olsun bende 1.5 yıldır ilaç kullanıyorum fakat eskisi gibi olmasamda geçmiyor bu illet 1 dogumumdan sonra dediniz tekrar mı çocuk yaptınız nasıl hazır hissetiniz kendinizi ben bidaha dusunemiyorum korkuyorum açıkçası tekrar aynı korkuları yasamaktan
 
Çok geçmiş olsun bende 1.5 yıldır ilaç kullanıyorum fakat eskisi gibi olmasamda geçmiyor bu illet 1 dogumumdan sonra dediniz tekrar mı çocuk yaptınız nasıl hazır hissetiniz kendinizi ben bidaha dusunemiyorum korkuyorum açıkçası tekrar aynı korkuları yasamaktan
İkinci çocuğu iyileştiğimi düşündüğüm için yapmıştım kızım zaten şuan bir buçuk yaşında ataklar iki ay önce tekrarladı öncesinde bir yıl boyunca çok iyiydim
 
İkinci çocuğu iyileştiğimi düşündüğüm için yapmıştım kızım zaten şuan bir buçuk yaşında ataklar iki ay önce tekrarladı öncesinde bir yıl boyunca çok iyiydim
Umarım hepimiz iylesiriz çok zor bı durum ama bak sadece ben değilmişim dedirttiniz bana birazda olsa rahattladim çok teşekkür ederim
 
Sektör bize her fırsatta "psikolojinizi önemseyin." kodlaması yapıyor. Biz de kodlandığımız yönde, psikolojimizi aşırı önemsediğimiz için etkileniyoruz. Sonra da sektör çıkıyor ve " Bak psikoloji ne kadar önemliymiş." diyor. Kendi eliyle yarattığı bu sonucu psikolojimizi tekrar aşırı önemsememiz için kullanıyor. Der psk izzet güllü hocamız :)) psikiyatriye inanmayın psikologlara inanmayın duygular düşünceler hasta olmaz yıllarca ilaç kullananlar neden iyileşmedi o zmn ? Sisteme boyun eğmeyin
 
Eşine çocuğuna vs zarar verecek olanlar bunun endişesini yaşamazlar.
Sizin böyle bir takıntınız varsa iyi haber: onlara zarar vermeyeceksiniz.
Onlara zarar vermeyeceğinizi içsel olarak bildikten sonra rahatlayabilirsiniz.
İlaçlarınızı "düzenli" kullanmaya devam edin. Hayat endişelerle yaşamak için çok kısa
 
Eşine çocuğuna vs zarar verecek olanlar bunun endişesini yaşamazlar.
Sizin böyle bir takıntınız varsa iyi haber: onlara zarar vermeyeceksiniz.
Onlara zarar vermeyeceğinizi içsel olarak bildikten sonra rahatlayabilirsiniz.
İlaçlarınızı "düzenli" kullanmaya devam edin. Hayat endişelerle yaşamak için çok kısa
Çok teşekkür ederim olumlu konuşmalarınız için buna ihtiyacım varmış heralde
 
Merhaba 27 yaşında doğum yaptım planlanan bir gebelikti fakat doğuma 15 gün kala adını bile bilmediğim bir psikolojik rahatsızlık oluştu zarar verme obsesyonu imiş adı ilk önce eşime karşı oluştu zarar verir miyim bişey yapar mıyım diye korku vicdan azabı endişe hepsini yaşadım 2 yildirda evladima karşı aynı duygular içerisindeyim en güzel yıllarım böle geçti şükür ilk başa göre daha iyiyim ama o kadar direncliki geçmiyor bir türlü aranızda bu durumu yaşayıp iyileşen var mı verebileceginiz tavsiyeler nelerdir şimdiden teşekkürler
Merhaba öncelikle yanlz değilsiniz.. 2008 yılında tanıştım bu durumla ilk önce eşime ya zarar verirsem düşünceleri ile başladı doktor doktor gezdim yemeden içmeden kesildim. Daha sonra bunların bir düşünce olduğunu kendime sık sık hatırlattım ve gelirse gelsin umrumda değile bağladım biraz toparlandım sonra en ufacık bir mutsuz yada sıkıntılı bir süreçte tekrar yaşamaya başladım ardından çocuğum oldu eşimin yerini çocuğum aldı akabinde yıllarımı kendime zehir ettim ara ara düzeldim ara ara bu düşüncelerle kendini heder ettim. İkinci çocuğum oldu bu sefer ya ona zarar verirsem korkusu düşünceleri gelmeye başladı. Tabi bu arada ilaç vs ara ara destek aldım ama şunu anladım bu maalesef ki ince hastalık gibi senin en zayıf anında gün yüzüne çıkıyor. Geçiyor mu geçmiyor geçiyor gibi oluyor sonra hooop tekrar sadece baş etmeyi öğrendim aklıma böyle şeyler geldiğinde önceden elim ayağım kalbim yerinde duramazdı bütün gün ağlama krizleri yaşardım. Ben kötü bir anneyim böyle şeyler neden geliyor diye lakin gittiğim bir psikiyatr benim aşırı merhametli biri olduğum için hassas olduğumu ve böyle birşeyi asla yapmayacağımı söylediğinde içim rahatlamıştı size naçizane tavsiyem aklınıza ne gelirse gelsin takılıp kalmayın laf atmayın o düşünceye işte o zaman karşılıklı savaş vermiş oluyoruz yıllarca bunu yapamadığım için zehir ettim kendime hayatı.
 
Merhaba 27 yaşında doğum yaptım planlanan bir gebelikti fakat doğuma 15 gün kala adını bile bilmediğim bir psikolojik rahatsızlık oluştu zarar verme obsesyonu imiş adı ilk önce eşime karşı oluştu zarar verir miyim bişey yapar mıyım diye korku vicdan azabı endişe hepsini yaşadım 2 yildirda evladima karşı aynı duygular içerisindeyim en güzel yıllarım böle geçti şükür ilk başa göre daha iyiyim ama o kadar direncliki geçmiyor bir türlü aranızda bu durumu yaşayıp iyileşen var mı verebileceginiz tavsiyeler nelerdir şimdiden teşekkürler
Canim bende şuan o durumdayım çocuğuma zarar vermekten korkuyorum o hastalık insanı mahfediyo
 
Merhaba öncelikle yanlz değilsiniz.. 2008 yılında tanıştım bu durumla ilk önce eşime ya zarar verirsem düşünceleri ile başladı doktor doktor gezdim yemeden içmeden kesildim. Daha sonra bunların bir düşünce olduğunu kendime sık sık hatırlattım ve gelirse gelsin umrumda değile bağladım biraz toparlandım sonra en ufacık bir mutsuz yada sıkıntılı bir süreçte tekrar yaşamaya başladım ardından çocuğum oldu eşimin yerini çocuğum aldı akabinde yıllarımı kendime zehir ettim ara ara düzeldim ara ara bu düşüncelerle kendini heder ettim. İkinci çocuğum oldu bu sefer ya ona zarar verirsem korkusu düşünceleri gelmeye başladı. Tabi bu arada ilaç vs ara ara destek aldım ama şunu anladım bu maalesef ki ince hastalık gibi senin en zayıf anında gün yüzüne çıkıyor. Geçiyor mu geçmiyor geçiyor gibi oluyor sonra hooop tekrar sadece baş etmeyi öğrendim aklıma böyle şeyler geldiğinde önceden elim ayağım kalbim yerinde duramazdı bütün gün ağlama krizleri yaşardım. Ben kötü bir anneyim böyle şeyler neden geliyor diye lakin gittiğim bir psikiyatr benim aşırı merhametli biri olduğum için hassas olduğumu ve böyle birşeyi asla yapmayacağımı söylediğinde içim rahatlamıştı size naçizane tavsiyem aklınıza ne gelirse gelsin takılıp kalmayın laf atmayın o düşünceye işte o zaman karşılıklı savaş vermiş oluyoruz yıllarca bunu yapamadığım için zehir ettim kendime hayatı.
Ama kimseye zarar vermesin bi pislologa görün
 
Merhaba 27 yaşında doğum yaptım planlanan bir gebelikti fakat doğuma 15 gün kala adını bile bilmediğim bir psikolojik rahatsızlık oluştu zarar verme obsesyonu imiş adı ilk önce eşime karşı oluştu zarar verir miyim bişey yapar mıyım diye korku vicdan azabı endişe hepsini yaşadım 2 yildirda evladima karşı aynı duygular içerisindeyim en güzel yıllarım böle geçti şükür ilk başa göre daha iyiyim ama o kadar direncliki geçmiyor bir türlü aranızda bu durumu yaşayıp iyileşen var mı verebileceginiz tavsiyeler nelerdir şimdiden teşekkürler
Bende ilk önce bu hastalık olduğunda ölüm korkusu vardı bişey olduğuna ölüm sürekli aklimdaydi düşündüğümde kalbim sikisiyordu elim ayağım uyuşuyor du sanki o an ölecekmisim gibi oluyordum o geçti şimdi ise 2 çocuğum var kızıma zarar vermekten korkuyorum düşündükçe kafayı yiyorum ben nasıl öyle düşünürüm diye çok zor bı durum Allah şifa ismiyle şifa versin insalah
 
Ama kimseye zarar vermesin

Ama kimseye zarar vermesin bi pislologa görün
Yazımı okuduysanız tamamını burada konulara yanıt vermemiz kimsenin yanlız olmadığı bir nevi grup terapisi… Elbette ki pisikologa psikiyatriye gitmeli kişi ama bu birine zarar verir gitmeli gibi yorumlamanız o düşünceye önem verdiğinizi gösteriyor bunu kendinize yapmayın naçizane önerim,ruhsal sağlığı için gitmelisiniz zaten acil şifalar dilerim size de
 
Back
X