- 24 Mayıs 2011
- 2.425
- 0
aslında bi çok sey var anlatılıcak. Bunca sene maske takmış biri olarak sırf kendimi küçük düşürmemek için aslında çevremdekilere sevdiğime göstermemek için içimdeki sinirin kızgınlığın yorulmuşlugun maskesi.. Nerden başlıycam bilemiyorum sorunlu bi çocukluk geçirdim 5 yaşındayken babamın askere gidişi kreşlerde büyümüş olmam ailemden 1 sene ayrı yaşamak zorunda kalmam 8 tane okul değiştirmem. içime kapanık çekingendim ki hala öyleyim manevi yaralar okadar büykki içimde tam düzelicem derken 9 yaşında bi kardeşim oldu. abla değil anne oldum sanki gerçi bakıcı vardı ama taki liseye başlayana kadar ben liseye başladım kardeşim anaokulunu ailede bütün baskılar bendeydi artık ev işi kardeşimin bütün sorumlulugu bendeydi hiç biyere çıkamıyor hep gözetim altına alınıyordum. Bir gün öyle tak ettiki bu hayat canıma lise 1 deyken evden kaçma planları yaptım. Bi arkadaşımla ankaraya kaçıcaktım mektubumu bile yazmıştım. Hep babam derdi iyi bi iş sahibi olunca bana bi bmw annenene bi ev alırsın diye. Her gün her saat neredeyse bunları duydum ben. Benim içi n hayat sadece ders okul ev 3lüsündeydi. babam mektubumu buldu alıp okudu kahvaltıdaydık. O an ağlamaya başladım gidemedim.. Daha sonra zaman geçti birine aşık oldu bulamadım sevgiyi şefkati onda buldum yeri geldi abim oldu yeri geldi sevgilim. Bütün herşeyimi bildi beni rahatlattı terapi gibi. Daha 15 yaşında olmama ragmen hastalıklar başladı sedef hastası olmayan ben sedef hastası oldum. Götürmedikleri doktor kalmadı. Doktor bana sordu bişeye kafayamı takıyosun diye hep ağladım hep bu soru soruldugunda.. Annem baktı bana gözlerini dikmiş bir şekilde kimseye derdimi anlatamadım. İçime attım arkadaslarmla iyi geçinemiyordum. Birsüre sonra ne kadar ilaç kullansamda saçlarım iyice dökülmeye başladı. Annem ve babam çalıştıgı için biraz geç geliyordular. Gelir gelmez kavgalar gürültüler. Yaptıgım hiç bişeyden memnun kalınmıyordu. Hafiften kalbim sıkışmaya başlamıştı. Arada beni tekliyor korkuyordum birşey olucak diye. Gene kimseye söyleyemedim. En sonunda patlak verdi ve 1 sene sınıfta kaldım.KAldım ama ne siz sorun ne ben söyliyim iyice sıkılaştım. Eve gelirim hergün saat 1 de annem arar evdemisin geldin mi her saat başı aramaya devam eder taki eve gelene kadar.. Çok intiharı denedim tülbent bağlayıp boğazımı sıktım küveti suyla doldurup içine girdim bileğimi kestim daha 5 yaşındayken ama olmadı herşeyden ben suçlandım. İnanın bunları yazarken ağlıyorum. Birisine bağladım hayatımmı kapklaranlık dünyamda ışıgım oldu. Odadan çıkmaz oldum iyice. En sonunda beni pskologa götürmeye karar verdiler. Gittik 15 yaşında lustrala başladım sabah akşam iç rahatlatır denildi. Ama ne fayda o kavgaları gürültüleri sorumlulukları almıyordu bu sadece uyumak istiyordum uyuyup kendi dünyama gitmek. Mutlu olmak istiyordum. Mutluluk hayaldi benim için Hep hayallerle büyüdüm.Yaz tatili olurdu sabahın 7sinde kaldırılırdım. Hadi onu geçtim her saat aranır kontrol edilirdim telefonum internet ne varsa alındı elimden nedeni yok. Mutsuzmusum onlara göre yaptıkları hiç bişeyden memnun olmazmışım. Hiç onları düşünmezmişim. Hep kıyaslandım başkasının çocugu böyle koç'a girdi burslu sen gerizekalımısın biyeri tutturamadın diye söylendiler hep. Gittiğim pskolog artık senin yanında olamıycam her hafta gelmene rağmen bi çözüm bulamıyorum benimde 2 kızım var ve iyiki senin durumunda değiller dedi ve beni gönderdi. Tabi en son anti depresanın atarax ilacını vermişti. Onuda ben istedim lustral yetmiyor diye.Hepsi içimde birikti şuan yaşım 20 ben bu evde mutlu değilim. kardeşim çocugum gibi oldu. Ev işleri bende onun bakımı okulu bende. Allahtan telefonum ve bilgisayarım var suan bunlar olmasaydı napardım bilemiyorum. Hala içim acıyo daha demin yemek yendi eve yeni geldi ve gelir gelmez bugun temizlik yaptın mı yemek yaptın mı sorusu oldu. Çalışıcam dedim kardeşin var nereye çalışıyosun otur işte evde dedin zar zor girdim bi işe 1 haftadır çalışıyorum ama surat üstüne surat çekiyorum. Benim bi hayatım bi sevdiğim var ben mutluyum ama anlatamıyorum onlara göre hep mutsuzum hep mutsuz ediyomusum onları. Ne yapmam gerekiyo mutlu olmaları için ki ?
Babama çok düşkündüm. İçimden geldi sarıldım bi keresinde çok iyi hatırlıyorum bana dedikleri yağcılık yapma geç otur oldu. Öyle içime dokundu öyle oturdu ki . Üstünden 3-4 sene geçmesine ragmen bu olayın hala ağlarım düşününce. Şuan odamdan çıkmıyorum onlar gelince artık anne baba bile demek içimden gelmiyor. Yüzlerini görmek istemiyorum artık. Hep kavga gürültü istemiyorum artık ben canım çok ama çok acıyo içim yanıyo kalbim sıkışıyo ben naptım ki bunlar bana düşman ? Bu yazdıgımı kimse okumak zorunda değil yorum yazmayın sadece konuşmam lazım artık iyi değilim. Herşeyim düzensizleşti. 1 senede 20 kilo aldım hiç bişey yemememe ragmen kalbim sıkısıyo başım patlıyo ellerim uyusuyo ben naptım allahım bunlar benim başıma geliyo.
Babama çok düşkündüm. İçimden geldi sarıldım bi keresinde çok iyi hatırlıyorum bana dedikleri yağcılık yapma geç otur oldu. Öyle içime dokundu öyle oturdu ki . Üstünden 3-4 sene geçmesine ragmen bu olayın hala ağlarım düşününce. Şuan odamdan çıkmıyorum onlar gelince artık anne baba bile demek içimden gelmiyor. Yüzlerini görmek istemiyorum artık. Hep kavga gürültü istemiyorum artık ben canım çok ama çok acıyo içim yanıyo kalbim sıkışıyo ben naptım ki bunlar bana düşman ? Bu yazdıgımı kimse okumak zorunda değil yorum yazmayın sadece konuşmam lazım artık iyi değilim. Herşeyim düzensizleşti. 1 senede 20 kilo aldım hiç bişey yemememe ragmen kalbim sıkısıyo başım patlıyo ellerim uyusuyo ben naptım allahım bunlar benim başıma geliyo.