merhaba arkadaşlar her zaman takip ediyordum sizleri ama sıkıntılarım boyumu aştı ne sizlerden düşüncelerinizi paylaşmanızı istiyorum...::teselli:5 yıllık evliyim..Geçen sene eşimdeki problem nedeniyle tüp bebek yöntemiyle ikinci denememde ikizlerime hamile kaldım ama malesef 5 aylık doğum yaptım bebeklerimi kaybettim.1 yıl oldu.8 ay öldüm acılarıyla psikologlar ilaçlar derken yine aynı yöntemle hamileyim şimdi 19 haftalık bebeğim çok endişeli bir hamilelik geçiriyorum rahim ağzı dikildi ve ben raporluyum evde yatıyorum.Sorunum insanlar yakın çevrem yani kendi ailem eşim eşimin ailesi .Herkes bencilce davranıyor.Eşimin aiesine karşı bir ilgim hiç olmadı tamamen ayrı insanlarız onlarlayken boğuluyorum hayatları para mal giyim kuşam gezmek övünmek olmuş.Aramıyorum görüşmüyorum telefonlarına çıkmıyorum.sahte bir ilgi gösteriyorlar bunu anlamamak mümkün değil eşimi seviyorum ama onlara kızdığım için eşimle uyuşamıyoruz bana onlara ilgili olmam iin yıllardır baskı yapıyor ve hala bıkmadı hoş eşimde en az onlar kadar hırslı 5 yılda borç harçta olsa evini arabasını aldı havasını da ailesi atıyor bebeklerimin tedaviyle oluğunu akrabaları bilmiyor beni de engellediler sanki utanılacak bir şey mi?Üç kardeşler ve aralarında normal halli olan bir tek biziz diğerlerinin standartları oldukça lüks neden mi eşim hep çalışmış yemişler 3 evleri var kirada lüks şimdi yeni bir tane alacaklar bizse yıllardır borç içindeyiz cocuk gibi arada sırada eşim onlardan para almış kredi çektirdi borcunu ödüyorum ailesine o kadar ameliyat oldum evim taşındı bu halimle 2 hafta onlarda kaldım burnumdan geldi kimseden fayda görmedim kendilerini üstün görmelerinden bana akıl verme girişimlerinden bıktım ya ben bu insanları yanlış tanımışım kardeşim üniversite için yanımda kalıyor devlet yurdu çıkmadı ailemin durumu yok özel yurt için kendime ayıracak param bile yok aileme yardım ettim biraz daha fazla elimden bir şey gelmiyor aileler uyuşamıyor kardeşim konuşmuyor evde bir yabancı gb yardımcı olmuyor kaprisli ailemin evinde de kendi evimde de huzur vermiyor bebeklerim öldüğünde ailem aramadı bile beni o kadar yalnız bıraktılar ben yinede affettim onları ama şimdi kardeşim burda olduğu için yanımdaymış gb davranıyorlar kardeşim yüzünden stresliyim onun böyle yaptığı sürece yanımda kalmasını istemiyorum ben kötü bir abla değilim ama bebeğimi de düşünmek zorundayım zaten maddi konular benii bunaltıyor bir de insanlala uğraşmaktan yoruldum kendime bakamıyorum evde kalmak zor ben ne ypayım arkadaşlar alıp başımı gitmek istiyorum bebeğime kıyamam onu mutsuz etmekten çok korkuyorum o benim hyatım oldu ben insanları niye sevemiyorum yaaaa...ne yapmalıyım çevremin istediği bir insan olamadım diye suçlu muyum...