Yolun sonunda ışık yok biliyorum ve geri dönemiyorum.

Merhaba herkese, uzun zamandır dertlerinizi okuyorum bazen en kolayı hiç tanımadığın insanlara içini açmaktır diye düşünerek sizinle yaşadığımı paylaşmak istiyorum. Ben büyük bir şehirden İstanbul'a iş için taşındım. Aynı iş yerinden biriyle 5 ay sonra sevgili oldum. Fakat 1 buçuk yıldır hiçbir şeyin yolunda gitmemesinden çok yoruldum. 2 ay sonra 3. kez ev değiştireceğim. Ev içerisinde huzur bulamyorum. Tek başıma yaşayacak kadar da kazanmıyorum. İş yerim çok stresli ve yoğun eve bitkin geliyorum. Arkadaşlarıma karşı kendimi artık yakın hissetmiyorum.Yanlarında doğal olamıyorum ve herhangi bir sevincimi ya da üzüntümü paylaşmak içimden gelmiyor.Bir süredir ailemi aramak istemiyorum ziyarete gitmek istemiyorum. Nedenini bilmiyorum insan arkadaş aile gibi kavramlara ihtiyaç duyar ve ben neden duymadığımı bilmiyorum. Bencillik mi yoksa umursamazlık mı anlayamıyorum sadece gücüm yokmuş gibi hissediyorum.
Ayrıca fazlaca sorunlu bir ilişkim var. Ona karşı tahammülümü tamamen yitirmiş durumdayım. Bazen ayrılmak istiyorum ama gerçek değilmiş gibi geliyor. Karşılıklı çok fazla hatamız var.(Aldatma hariç) Birbirimize göre olmadığımızı biliyorum. Çok seviyorum ayrılamıyorum ne yapayım gibi bir saflıktan dolayı değil ama sanki bir yıldır sorunlu bir ilişkimin olması tüm enerjimi yediği için kalan hiçbir şeye gücüm ve ilgim yokmuş gibi ve eğer onu da kaybedersem nasıl olacağımı bilmiyorum.
Düzeltmeyi ve sağlık bir ilişki yönetmeyi de denedik. Asıl problemi çözemiyorum. Bana 1 yıldır aynı sevgiyle yaklaşıyor fakat dengesizlikleri ve siniri var. Beni hırpalayan ve tahammülsüzleştiren de bu oldu. Ayrıca hayatı benimki gibi belirsiz değil, ablasıyla yaşıyor ve çok iyi arkadaş gibiler aynı zamanda. Bu yüzden beni ve yaşadıklarımı tam anlayamıyor. Çoğumuzun düştüğü '' hayatının merkezine beni oturtsun baska her sey daha az önemli olsun'' tribine yakalanarak beklentilerimi o ölçüde tuttum ve şimdi mutsuzum sanırım. Verdiği sevgi kendimi satır aralarına sıkıştırılmış gibi hissettiriyor. Hayatlarımız asla paralel değil. İlşkimizle ilgili tek güzel şey birlikte bir şeyler yaparken çok güzel vakit geçirmemiz ama onun her şeyi çok planlı ve beni iş takviminin bir parçasıymış gibi hissettiriyor. Benim spontane davranmak istiyorum ama o kendini 1 cm bile esnetemeyecek kadar dediğim dedik bir tip. Kavgalar genelde böyle çıkıyor. Uzun lafın kısası aynı iş yerinde olduğumuz için ayrılmayı bir türlü beceremedik ve ilişkimiz iyice yalama oldu. Kısa vadede ikimiz de iş değiştiremeyeceğiz gibi duruyor. Genel hissizlik ve mutsuzluğumun sebebi ilişkim olabilir mi? Hayatımı nasıl yoluna sokacağım? Yalnızlığa doğru çekiliyorum ve ben normalde insan ilişkileri kuvvetli sosyal bir insandım bu kendi yarattığım yalnızlığın beni ilerde acıtacağını bile bile devam ediyorum... Her şeyi nasıl yoluna sokabilirim?

Güzel fikirlerinizi paylaşmanız benim için çok değerli.

Sevgiler

Bir kere ''hayatının merkezine beni oturtsun baska her sey daha az önemli olsun'' gerçek bir bakış açısı değil önce bunun farkına varın.Bu hayatta her şey sevgi,aşk,cinsellik değil,çok daha farklı sorunları olabilir insanların,bu bir gün bir yıl bile olabilir,bu gerçeğin farkına vararak adım atın bir sonraki ilişkinize.

Yerinizde olsam ilişkiyi bitirirdim,çünkü gördüğüm kadarıyla sadece ilişkiyi devam ettirmek için ettiriyorsunuz şu an.Siz anı yaşamak istiyorsunuz ama karşıdaki kişi bunu programın bir parçası olarak görüyor,bu kadar uzun sürede bu konuyu defalarca konuştuğunuzu varsayarak ve hala düzeltemediğinizi görerek daha fazla uzatmak anlamsız diyorum.Belki ilk başlarda alışkanlığın gidişiyle daha kötü hissedebilirsiniz.Yine de güçlü kalırsanız kısa süre sonra çok daha mutlu olacağınızı hissediyorum.

Bana depresyon gibi geldi.

Bana da bir uzmana gorunseniz iyi olur gibi geldi. Iliski icin beklentilerinizin saglikli olup olmadigina siz karar verir. Belli seviyede beklentileriniz olmasi gerekli bir sey. Kimsenin verdigi kadariyla yetinmek zorunda degilsiniz. Once yardim alin bence, bunlari o surecte dusunursunuz.

Kendine her hafta bir saat veya bir gün ayır en sevdiğin yemeği ye sevdiğin yerleri gez rahatlarsin

En iyisi ayrılmanız bence.. Aynı iş yerinde zor olur ama baya bir bıkkınlık var sizde gibi geldi