Merhaba arkadaşlar yaşım 28 evli ve 2 kız çocuğum var çocukluktan belli ufak tefek takıntıları olan birisiyim fakat iki ay önce kayınbabamı beyin tümöründen kaybettik ne olduysa ben de ondan sonra başladı sürekli en ufak baş ağrısında bende de tümör var mı acaba diye başlayan süreç ufak bir üşütme ile başlayan göğüskası ağrısını kalp krizi geçiriyor sanmamla zirveye çıktı sonrası bende tüm film koptu sürekli kalp krizi geçiriyorum ölüyorum gidiyorum hastanede bana kim bakacak çocuklarımı özlerim ben sefil olacağız hepimiz bu süreçte çocuklarım eşim ben ölünce ne yapacak diye korkular yaşamaya başladım ve hastaneye gitmeye korktum bu süreçte. gittiğimde teşhis koyulacak kötü bir şeyler duyacağım diye sonrasında arkadaşların telkini ile cesaretlenmesi ile kardiyolojiden sıra aldım EKG ve eko ile bakıldıktan sonra bir şeyim olmadığı söylendi fakat tatmin olmadım o zaman kalbimde bir şey yoksa demek ki akciğer imde var akciğer kanseri miyim sürekli karnımda gaz sıkışmaları mide agrilari ishal olma durumları ile süreç baş edilmez bir durum aldı hocaya gittim okundum aşırı vesvese var at dedi sonra piskologa başladım 2 seans gittim devam edeceğim ama fayda göremedim çok annen baban nasıl biri sizi tanıyalım gibi sorularla geçti 2 seans ve her geçen gün fiziksel olarak ağrılarım oluyor özellikle sırt ve bel ağrısı karın ağrısı gibi şeyler oluyor yatağımı bile değiştirdim en rahat kaliteli yataklardan aldım yine faydası olmuyor, sitede bu konuyla ilgili daha önce yazanlar olmuş onları okuyup biraz destek gördüm fakat nasıl yendiklerini yazan olmamış veya yenen varmı bilmiyorum biraz düşününce benim bileyim yok herkeste var psikolojik diyorum bazen de ya psikolojik değilde gerçekten hastaysam diyorum ama hastaneye gidip kötü teşhis alacağım diye gidemiyorum hayat bitti sanki tüm günüm sanki son günüm gibi geçiyor çocuklarımı sevemiyorum resmen alışmasınlar ölüp gidince zor gelmesin gibi korkular geliyor içime ne olur yardımcı olun nasıl çıkacağız bu çukurdan dimi bütün bi insanım namaz kılıyorum dualar ediyorum bazen rahatlama geliyor ama çok kısa sürüyor yemeden içmeden kesildim son bir ayda 5 kg verdim sadece güçten düşmeyim diye zorla yemek yemeye çalışıyorum Allah rızası için bi dertleşelim bi çözümü varsa paylaşalım çok kişi var heralde bu durumda…
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Yoğun Anksiyete ölüm ve kanser olma korkusu
- Konu Sahibi kbrabrs
- Başlangıç Tarihi
Herşey bitti sanki ayağıma kışlık ayakkabı kafama bere bile alamadım zaten öleceğim diyeAy ben de şuraya park edeyim aynısı bende de var çünkü, önerileri merak ediyorum
Geçen gün nasıl oldu bilmiyorum eve fare girmiş, fark ettik bulduk attık sokağa ama şu an hiçbir hastalık belirtim vs yokken kesinlikle fareden hastalık kaptigimi düşünmeye başladım.
Vücudumu çok çok fazla dinliyorum, iki gebeliğimi de bu yüzden çok erken öğrendim.
Bahsettiğiniz kaburga altındaki ağrılar bende de var. Özellikle yattığımda ortaya çıkan sol göğüs ağrısı yapıyor ve her seferinde kesin kalp krizi diyorum.
Küçük kardeşim var bize gelip gidiyor kesin o da hastalık kapmistir fareden diye kaç gecedir uyuyamiyorum halbuki çocuk çok sağlıklı ama takıntı işte
Bende kayınbabamın beynindeki tümörü öğrenir öğrenmez baş ağrıları başladı sonrasında ciddi bi üşütme sonucu kalbimin tam üstü ağrıyordu batıyordu namaz kılarken secdeden kalkarken iğnelenme oluyordu hastaneye gitmeye de korkuyordum çünkü kayınbabam sapasağlam 64 yaşında adam baş ağrısıyla gitti 1.5 ay sonra cenazesi geldi bende gidip kötü teşhis duyacağım diye aklım çıkıyordu neyse arkadaşım cesaretlendirdi gittik akg eko kan tahlili yapılıp bileyim olmadığı söylendi bu sefer kalp ağrılarım geçti baş ağrısı bel ağrısı sırt ağrısı var sürekli kalp atışımı karnımda belimde kolımda hissediyorum son zamanlarda boğazıma takılıyor yediklerim piskolğa başladım izzet güllü hpcayı dinliyorum biraz iyi geliyor sürekli tesbih felan çekiyorum sadece onları yaparken az düzeliyorum ne zaman boş kalsam tekrar başlıyor krizler çocuklarımı kucağıma alıp sevemiyorum sürekli dalıp dalıp gidiyorum
Ben tedavi gördüm ama tamamlayamadım ilaç kullandım o ara baya iyidim ama ilacın etkisiyle ruhsuz gibi bir şey olmuştum. Şimdi de tekrar gitmem gerekiyor ama ilaç da kullanmak istemiyorum sanırım dediğiniz gibi terapi iyi gelecektir bize. Böyle yaşamak gerçekten çok zor sizi en iyi ben anlarım umarım bir an önce atlatırız bu her neyse
İlaç olarak ne kullandınız acaba bende mi başlasam her yolu deniyorum düzelemiyorum 2 aydır
- 18 Aralık 2024
- 9
- 1
- 26
Merhabalar. Sırf yalnız olmadığınızı size söylemek için forumda profil açtım. Bende geçen sene Eylül’den beri uğraşıyorum bu dertle. İlk atağım 2 ay kadar sürdü 10 kg verdim sonrasında geçti ataklar seni boş bulduğu zaman ara ara vuruyor yine. Mesela göğsüm ağrıyor diye göğüs kanseriyim diye doktora gittiğimde, kalbim ağrıyo diye kalp krizi geçiriyorum sandığım çok dönem oldu. Dr ye gidiyorum bişey yok ama bu beni tatmin etmiyor o zamanlarda mesela acile gidiyorsam doktorlar uykulu anlamadılar sanıyorum. Ama Buda gelip geçici bir dönem. Beynin insana karşı oyunu. Sen gece yatıyorsun ama hiç susmayan bir beyin daha var gibi. Yani yalnız değilsin ve çevremde bu konudan müzdarip o kadar insan var ki. Bu işte olayı kabullenmek gerek. Mümkün oldukça çok derin düşünmemek yalnız kalmamak gerek. Bende psikoloğ desteği aldım ama çok bağlandım kadını sürekli buram ağrıyo oram ağrıyo diye rahatsız ediyordum. Sonra kimseye bağlı yaşamak istemedim ve bıraktım ama bu bi hata bence iyi bi psikoloğ bulup ara ara destek alınmalı ve ilaçta kullanıyorum oda biraz rahatlatıyor. Ruhun hastalığı tüm hastalıklardan zor Rabbim hepimize şifa versin Şafi ismi ile.
- 11 Şubat 2023
- 9.162
- 18.970
2seansla duzelemezdiniz zaten, istikrarlı ve uzun bir yol var önünüzde tedavi olun önce kendiniz sonra aileniz için.
Çok saolun özellikle sırf cevap yazmak için profil açmanız duygulandırdı nasıl baş edeceğim bu süreçle daha ne kadar sürer bilmiyorum doktora gitmeyede korkuyorum ya psikolojik değilse diyorum kafayı yemek üzereyim
Lustral ve deysrel uyku ilacı kullanmıştım
Seni o kadar iyi anlıyorum ki az önce bi atak geçirdim dedim ölüyorum göğüsüme ağrı girdi çarpıntım vardı beynim uyuştu midem bulandı lavabo ihtiyacım geldi deli gibi birşey oldum evin içinde bi sağa gidiyorum bi sola dayanamıyorum artık doktora gideceğim 13 yıl antidepresan kullanmıştım 1 yıldır kullanmıyordum ama 2 aydır dünyam karardı ne yemek yiyebiliyorum ne de evden çıkabiliyorum 10 gündür de gece uykusunu kaybettim yaşım 40 ben böyle zor günler geçirmedim çocukların gözleri önünde o sıkıntıyı çekmek o kadar zor ki birde onlar etkilenmesin diye kendimi kasıyorum sırt kulunç boyun baş ağrım kendimi sıkmaktan ağrısı hiç geçmiyor eğer ki sabır ilaçsız atlatırsın diyen varsa valla sabredecem izzet güllünün kitaplarını aldım videolarını dinliyorum ama düzlemi yorum sanki
Şuan zikir felan çekip rahatlamaya çalışıyorum ama kafamın derisi kasılıyor baş ağrısı değil farklı resmen uyuşmuş gibi sanki anestezi iğnesi vuruldu kafama öyle bi his
Antidepresan kullanmıyorum gece uykum iyi 12 saat uyuyorum neredeyse bide gündüz uykum çok oluyor uykuda dertlerüm azalıyor o yüzden sürekli uyumak istiyorum iştahım kapalı zorla yiyorum
İlaç kullanmayı düşünmüyorum kullananlar da zaten bıraktıktan sonra daha kötü oluyor ne yapacağım bilmiyorum ne kadar daha sürecek bilmiyorum aynı rüyada gibiyim
- 18 Aralık 2024
- 9
- 1
- 26
Atak vakitlerinde yani kendinizi kötü hissettiğiniz vakitlerde oda değiştirmek bir nesneye odaklanıp onun 3 özelliğini saymak beyni ona yormak ya da sayı saymak bi nebze rahatlatır. Nefes eğzersizleri var onlarda iyi geliyor. Dışarı çıkmak istemesenizde çıkabildiğiniz kadar çıkın isterse market olsun isterseniz kapı önü. İleriye yönelik planlar yapın kafanızda yazın tatile şuraya mı gitsem ya da yazın şu planı mı yapsam diye buna kendinizi inandırın. Gaybı yalnızca Allah bilir bugün ölürüm diye bütün günü harap ettiniz öldünüz mü hayır. Benimde bi oğlum var ellerinizde öper. Bende hep bana bişey olursa ona kim bakar diye hep korkuyorum atak zamanında sonra düşündüm dedim ki bugün son günümse bile o zaman bunu ona en iyi şekilde yaşatmalıyım. Ailecek sıkı sıkı sarılın bu hastalığın en iyi şifası sevgi. Kırk kere anneme soruyorum onun yok iyisin demesi bile bazen bunu yatıştırıyor. Kendinizi kötü hissettiğinizde paylaşmaktan çekinmeyin sonuçta buda bi his. Psikoloğum bana vücudunu dinleme demişti. Mesela kalbim çok hızlı atıyo diyordum oda bana stres halindesin vücudun duruyor ama beynin kaçma sinyalini veriyor tehlike algılıyor uyuşluk falan bundan kaynaklı demişti. Bişey olmadığına biraz kendini inandırman gerekiyor. Benide mesela doktorun sende bişey yok iyisin demesi tatmin ediyor ama doktor odasına girene kadar hayatım zehir
gülüyorum çünkü sonrasında çok komik geliyo bana bu hallerim. Güçlü olmak zorundayız hiç kimse için değil kendimiz için. Ara ara bu karakter dinlenmek istiyor mola veriyor sonra tekrar aynı hale dönüyor. Evet yoruldu beynim ve dinlenme zamanım geldi de kendine atak zamanlarında. Birde düşünmek için kendime süre veriyorum mesela 10 dk düşün diyorum olabilecek en kötü şeyleri sonra uzatma konuyu kapat. Gözle görülür kanıtlanmış bi hastalığımız yoksa gerçektende kötü değiliz demektir dimi hep pozitif olumlamalar
- 20 Eylül 2014
- 2.418
- 3.725
arkadaşlar kendinize gelin. gençlik gibi bir nimet var elinizde. o güzel günlerinizi böyle boş vesveselerle heba etmeyin.
ben de yaşadım benzerlerini. hem de en çok yirmili ve otuzlu yaşlarımda. şimdi 40+ yım. keşke o günlerimi o kuruntularla heba etmeseydim. etrafımdaki insanları darlamasaydım. geçen gün merdivenden düşüp kafamı vurdum, sonra başka bir gün arabanın kapısı aniden kafama çarptı. eski ben olsam krize girer, kendimi yer bitirir, acile koşardım. ama hiçbirini yapmadım. normal insanlar gibi atlattım süreci.
bu hastalık yıllar önce yakamı bıraktı benim. ne yaptın derseniz, öncelikle çok ama çok meşguliyet. iş-ev ve her gün yapılacaklar listem var. hedefim onları bitirmek. bir psikiyatriste gitmiştim. o bana demişti ki, içine atıp kimseye söyleyemediklerini kendi vücuduna yönlendiriyorsun. bu bana bi ışık oldu. ben deli miyim, canıma yazık dedim. terapiye vereceğim paraları hep kendi keyfime harcadım. aritmi mi geldi umursamadım herkeste var dedim. beyne giden damarda daralma çıktı başta korktum sonra saldım. daha sonra kontrole bile gitmedim.
ha hep düşündüğüm bir şey var. ben son yıllarda eskisi gibi çöp gıdalarla beslenmiyorum. şekeri ve sağlıksız gıdaları da baya azalttım. bunun çok etkisi olduğunu düşünüyorum. çünkü fazlasıyla rahatım ve bazen sebepsiz yere içim mutlulukla doluyor. bağırsak floram bence eskisine göre çok iyi.
demem o ki nolur bunu kendinize yapmayın. ben de ağlayarak vasiyetler yazdım, kalp ya da kanserden hep korktum. yıllar geçti çok şükür o korkular hep boş çıktı. hem bazılarınız artık bir anne. çocukların önünde hep zayıf ve sürekli hastalıkla uğraşan zayıf karakterli bir anne olmak mı yoksa onlara örnek özgüvenli bir anne olmak mı. sırf evlatlarımız için bile lanet şeytana diyip önümüze bakalım. bir şey olacağı yok. hepiniz ecelinizle uzun ömürler yaşayarak başka sebeplerle belki yaşlılıktan öleceksiniz. ömrünüz uzun, keyfiniz bol olsun.
ben de yaşadım benzerlerini. hem de en çok yirmili ve otuzlu yaşlarımda. şimdi 40+ yım. keşke o günlerimi o kuruntularla heba etmeseydim. etrafımdaki insanları darlamasaydım. geçen gün merdivenden düşüp kafamı vurdum, sonra başka bir gün arabanın kapısı aniden kafama çarptı. eski ben olsam krize girer, kendimi yer bitirir, acile koşardım. ama hiçbirini yapmadım. normal insanlar gibi atlattım süreci.
bu hastalık yıllar önce yakamı bıraktı benim. ne yaptın derseniz, öncelikle çok ama çok meşguliyet. iş-ev ve her gün yapılacaklar listem var. hedefim onları bitirmek. bir psikiyatriste gitmiştim. o bana demişti ki, içine atıp kimseye söyleyemediklerini kendi vücuduna yönlendiriyorsun. bu bana bi ışık oldu. ben deli miyim, canıma yazık dedim. terapiye vereceğim paraları hep kendi keyfime harcadım. aritmi mi geldi umursamadım herkeste var dedim. beyne giden damarda daralma çıktı başta korktum sonra saldım. daha sonra kontrole bile gitmedim.
ha hep düşündüğüm bir şey var. ben son yıllarda eskisi gibi çöp gıdalarla beslenmiyorum. şekeri ve sağlıksız gıdaları da baya azalttım. bunun çok etkisi olduğunu düşünüyorum. çünkü fazlasıyla rahatım ve bazen sebepsiz yere içim mutlulukla doluyor. bağırsak floram bence eskisine göre çok iyi.
demem o ki nolur bunu kendinize yapmayın. ben de ağlayarak vasiyetler yazdım, kalp ya da kanserden hep korktum. yıllar geçti çok şükür o korkular hep boş çıktı. hem bazılarınız artık bir anne. çocukların önünde hep zayıf ve sürekli hastalıkla uğraşan zayıf karakterli bir anne olmak mı yoksa onlara örnek özgüvenli bir anne olmak mı. sırf evlatlarımız için bile lanet şeytana diyip önümüze bakalım. bir şey olacağı yok. hepiniz ecelinizle uzun ömürler yaşayarak başka sebeplerle belki yaşlılıktan öleceksiniz. ömrünüz uzun, keyfiniz bol olsun.
O kadar güzel yazmışsınız ki anlatamam çok büyük moral ve destek oldu bunu yaşamayanların nasihatleri hiç etkilemiyor özellikle yaşayan atlatan kişilerin destekler çok çok önemli Allah razı olsun hepünizden inşallah geçecek bu günlerAtak vakitlerinde yani kendinizi kötü hissettiğiniz vakitlerde oda değiştirmek bir nesneye odaklanıp onun 3 özelliğini saymak beyni ona yormak ya da sayı saymak bi nebze rahatlatır. Nefes eğzersizleri var onlarda iyi geliyor. Dışarı çıkmak istemesenizde çıkabildiğiniz kadar çıkın isterse market olsun isterseniz kapı önü. İleriye yönelik planlar yapın kafanızda yazın tatile şuraya mı gitsem ya da yazın şu planı mı yapsam diye buna kendinizi inandırın. Gaybı yalnızca Allah bilir bugün ölürüm diye bütün günü harap ettiniz öldünüz mü hayır. Benimde bi oğlum var ellerinizde öper. Bende hep bana bişey olursa ona kim bakar diye hep korkuyorum atak zamanında sonra düşündüm dedim ki bugün son günümse bile o zaman bunu ona en iyi şekilde yaşatmalıyım. Ailecek sıkı sıkı sarılın bu hastalığın en iyi şifası sevgi. Kırk kere anneme soruyorum onun yok iyisin demesi bile bazen bunu yatıştırıyor. Kendinizi kötü hissettiğinizde paylaşmaktan çekinmeyin sonuçta buda bi his. Psikoloğum bana vücudunu dinleme demişti. Mesela kalbim çok hızlı atıyo diyordum oda bana stres halindesin vücudun duruyor ama beynin kaçma sinyalini veriyor tehlike algılıyor uyuşluk falan bundan kaynaklı demişti. Bişey olmadığına biraz kendini inandırman gerekiyor. Benide mesela doktorun sende bişey yok iyisin demesi tatmin ediyor ama doktor odasına girene kadar hayatım zehir
